Ως διαιτητές, αρκετές φορές, είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε πράγματα που είναι έξω από τον χαρακτήρα μας.
Ανεξάρτητα λοιπόν με τις διαφωνίες που μπορεί να έχουμε με τους συναδέλφους μας, οφείλουμε να διατηρούμε poker face.
Είναι κάτι το οποίο πρέπει να δουλεύουμε εντατικά, γιατί δυστυχώς φαίνεται να συμβαίνει χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Οι εκφράσεις του προσώπου μας αποκαλύπτουν πολλά.
Mια αυθόρμητη αντίδρασή μας μπορεί να φανεί ως υποτίμηση.
Ως διαιτητές, επικοινωνούμε λεκτικά, με σήματα, με τα σφυρίγματα και με τη γλώσσα του σώματος.
Πιθανότατα, ο συνάδελφός μας να είναι κουρασμένος ή να μην βρίσκεται στα καλύτερά του.
Είναι όμως δουλειά μας να τον βοηθήσουμε και να τον υποστηρίξουμε ώστε να φέρουμε εις πέρας έναν ακέραιο, καθαρό αγώνα.
Κανένας διαιτητής δεν είναι ξεχωριστός στο γήπεδο.
Όταν τα θαλασσώνει ο ένας, τα θαλασσώνουν όλοι.
Όταν παίρνουμε εκφράσεις τη στιγμή που ο συνάδελφός μας σφυρίζει, άμεσα διαχωρίζουμε τον εαυτό σας από αυτόν.
Και βέβαια τώρα όλοι θα γνωρίζουν ότι αμφιβάλλουμε για την απόφασή του.
Αυτομάτως τον απομονώνουμε.
Και αυτό είναι δυσάρεστο σε όλα τα επίπεδα.
Δείχνοντας στους προπονητές και στους αθλητές ότι έχετε στο πλευρό σας τους στενούς σας συνεργάτες, είναι το ιδανικό.
Ένα χαμόγελο ή ένα νεύμα, ένα thumb up ή μια φράση όπως “καλό σφύριγμα”, μεταφέρει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στήριξης και ενότητας σε όλους.
Αποτρέπει τους αθλητές και τους προπονητές να σας πλησιάσουν, προσπαθώντας να εξηγήσετε εσείς την απόφαση του συναδέλφου σας.
Είναι μάλιστα γνωστό ότι η τακτική “διαίρει και βασίλευε” είναι ένα σύνηθες φαινόμενο από τους προπονητές.
Και τελικά μπορεί να υπάρξουν κάποιες φορές που θα διαφωνήσουμε με τον συνάδελφό μας.
Είναι απαραίτητο να το γνωρίζουν αυτό όλοι;
Έχω δει διαιτητές, όχι απλά να εκφράζονται με το πρόσωπό τους, αλλά να κοιτούν τον συνάδελφό τους διαιτητή επιθετικά και με τα χέρια σταυρωμένα.
Έχω δει διαιτητές να φεύγουν κουνώντας το κεφάλι τους και σηκώνοντας τα χέρια ψηλά.
Έχω δει και ακούσει διαιτητή να ρωτάει προπονητή: “τι κάνει, τι είναι αυτό;”.
Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα τραβηγμένα.
Ελπίζω να μην είστε ένα από αυτά.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το όριο είναι η κατανόηση και η επίδειξη σεβασμού προς τους συναδέλφους μας.
Κανείς δε θέλει να συνεργάζεται με κάποιον που ίσως τον υποτιμά ή πιστεύει ότι είναι ανώτερος.
Η Ομοσπονδία δεν θέλει διαιτητές που δεν ξέρουν να σέβονται τους συναδέλφους τους.
Όλοι έχουμε κάτι να βελτιώσουμε και αν ο έλεγχος των μορφασμών και των συναισθημάτων στον αγωνιστικό χώρο είναι ένα από αυτά, τότε δουλέψτε τα σε κάθε παιχνίδι.
Απαιτείται σύνεση και ουδετερότητα σε κάθε επίπεδο.
Γιατί τελικά η σιωπή δεν κρίνεται σχεδόν ποτέ.