Ο Πρόεδρος του ΣΥ.Δ.ΚΑ.Κ Μιχάλης Μαχαιριανάκης καμαρώνει για το υψηλό επίπεδο του Συνδέσμου και περιγράφει τα σχέδια του...
Διαβάσαμε στην ΠΑΤΡΙΣ δηλώσεις του Προέδρου του ΣΥ.Δ.ΚΑ.Κ ...
Ο ΣΥΔΚΑΚ διαθέτει σήμερα 18 αξιοκογημένα μέλη που διευθύνουν αγώνες Εθνικών Κατηγοριών με επιτυχία και αυτό το αποδεικνύει η προαγωγή και αξιολόγηση σε μεγαλύτερες κατηγορίες κάθε χρόνο αλλά και η επιτυχημένη παρουσία τους στα σεμινάρια Αξιολογημένων Διαιτητών που διαργακώνει η ΟΔΚΕ “Στόχος μας κάποια στιγμή να καταφέρουμε να έχουμε κάποιο μέλος μας που θα διευθύνει Διεθνείς Αγώνες της FIBA” δήλωσε πριν λίγες μέρες στην “Π” ο Μιχάλης Μαχαιριανάκης, μία από τις κρητικές “σφυρίχτρες” που άφησαν το στίγμα τους στο ελληνικό μπάσκετ.
Ένας στόχος που δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα και μάλιστα εις διπλούν, αφού μετά από 29 χρόνια ο ΣΥΔΚΑΚ απέκτησε ξανά διεθνείς διαιτητές, την Αλεξάνδρα Καρανικόλα (πρώτη γυναίκα στην ιστορία του) και τον Γιάννη Μαλαμά (3χ3).
“Οι επιτυχίες αυτές ελπίζουμε ότι θα αποτελέσουν κράχτη για τα νέα παιδιά που θέλουν να γνωρίσουν τον όμορφο κόσμο της διαιτησίας” τονίζει ο κ. Μαχαιριανάκης και προσθέτει: “Οι διακρίσεις και οι προαγωγές σε ανώτερες κατηγορίες είναι το επιστέγασμα των συνεχών προσπαθειών που καταβάλλουμε διαχρονικά, να διατηρούμε σ’ ένα πολύ καλό αγωνιστικό επίπεδο τους διαιτητές της Κρήτης, Οι τακτικές επιμορφωτικές συγκεντρώσεις, τα παγκρήτια σεμινάρια που διοργανώνουμε, τα αγωνιστικά και γραπτά τεστ που υποβάλλουμε και η συνεχής παρακολουθήση των διαιτητών είναι, ενδεικτικά, κάποιες απ’ τις δραστηριότητες που εφαρμόζουν τα εκάστοτε διοικητικά σχήματα εδώ κι αρκετά χρόνια και που αποσκοπούν στη βελτιώση της αγωνιστικής παρουσίας των μελών μας.
Όλα αυτά βέβαια δεν θα μπορούσαν να επιφέρουν επιτυχές αποτέλεσμα αν δεν συνδυαστούν και με πολλή, προσωπική δουλειά κι αφοσίωση του κάθε διαιτητή στο λειτούργημα που επιτελεί.”
Πώς κρίνετε την ελληνική διαιτησία στο σύνολό της. Υπάρχουν διαφορές με την υπόλοιπη ευρωπαϊκή;
“Διαχρονικά, η ελληνική διαιτησία καλαθοσφαίρισης θεωρείται απ’ τις κορυφαίες σε ευρωπαϊκο επίπεδο. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται κι απ’ την παρουσία των διαθνών διαιτητών μας σε υψηλού επιπέδου διοργανώσεις όπου συμμετέχουν. Έχοντας μάλιστα προσωπική εμπειρία απ’ τις διεθνείς διοργανώσεις που έχουν λάβει χώρα στο νησί μας τα τελευταία χρόνια (όπου σε καθεμία απ’αυτές συμμετείχαν διαιτητές απ’ όλο τον κόσμο) οι έλληνες διαιτητές ήταν μακράν οι πιο «ποιοτικοί», απολαμβάνοντας την πλήρη αποδοχή κι εμπιστοσύνη των υψηλότερων κλιμακίων, αλλά και των συναδέλφων τους. Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ελληνική και την ευρωπαϊκή διαιτησία -κατά την άποψη μου- αφορά κυρίως την αντιμετώπιση και την κακοπιστία που έχουν οι δικοί μας στις εσωτερικές διοργανώσεις, απ’ τους παράγοντες, τους προπονητές και μια μερίδα των φιλάλθων. Δυστυχώς όμως, αυτό έχει να κάνει κυρίως με την αθλητική μας παιδεία, όπου αγαπούμε τις επιτυχίες της ομάδας μας περισσότερο κι απ’ το ίδιο το άθλημα και πολύ σπάνια αποδεχόμαστε την ευθύνη μιας αποτυχίας προσπαθώντας να επιρρίψουμε την ευθύνη οπουδήποτε αλλού (με πιο εύκολο εξιλαστήριο θύμα τον διαιτητή)”.
Ως καθηγητής διαιτησίας, θα θέλατε να κάνετε κάποια η κάποιες προτάσεις πάνω στη γενική βελτίωση ή την αναβάθμιση της ελληνικής διαιτησίας;
“Θα πρότεινα εφαρμογή μοντέλου εκπαίδευσης ανάλογου μ’ αυτό που εφαρμόζουμε στον Σύνδεσμό μας (όσο είναι εφικτό), με πιο συχνές επιμορφωτικές συγκεντρώσεις κατά τόπους και παρακολούθηση (ειδικά των ταλαντούχων διαιτητών σε όλες τις βαθμίδες). Σε δεύτερη φάση, θα πρότεινα παρακολούθηση και προώθηση φερέλπιδων διαιτητών που θ’ κρατήσουν ψηλά το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας σ’ ολόκληρο τον κόσμο, για πολλά χρόνια. Στον άξονα αυτό κινούμαστε και στο Σύνδεσμο Κρήτης τα τελευταία χρόνια, όπου έχουμε εντάξει στο δυναμικό μας αρκετούς διαιτητές μικρής ηλικίας (μαθητές-φοιτητές), προσδοκώντας πως μέσα απ’ τη σταδιακή εκπαίδευση και τα παιχνίδια θα κατεφέρουν σε σχετικά μικρή ηλικία να έχουν εμπειρία και παραστάσεις, που θα αποτελέσουν τα κατάλληλα εφόδια για ν’ ανέβουν σε υψηλότερες κατηγορίες και -γιατί όχι;- να γίνουν οι επόμενοι διεθνείς κρητικοί διαιτητές.”
Πιστεύετε ότι οι αθλητές, προπονητές, παράγοντες, δημοσιογράφοι αλλά και οι φίλαθλοι είναι όσο θα έπρεπε σωστά ενημενωμένοι σε θέματα κανονισμών διαιτησίας και αν όχι, τι ευθύνεται γι’ αυτό;
“Πιστεύω πως το ποσοστό των παραγόντων και φιλάθλων που είναι σωστά ενημερωμένοι για τον κανονισμό του αθλήματος δεν είναι τόσο ικανοποιητικό όσο θα έπρεπε. Το γεγονός αυτό -μαζί με την ιδιοσυγκρασία μας- είναι πολλές φορές η αιτία άδικης κι εσφαλμένης κριτικής και προβλημάτων εναντίον των διαιτητών που είναι εντεταλμένοι να εφαρμόζουν τον κανονισμό.
Εδώ κι αρκετά χρόνια, στο ξεκίνημα κάθε αγωνιτικής περιόδου -εκτός απ’ τα παγκρήτια σεμινάρια που διοργανώνουμε και που είναι «ανοικτά» σε όλη την μπασκετική κοινωνία (παίκτες, προπονητές, παράγοντες, φιλάλθους)- ζητάμε απ’ τις ομάδες να μας καλέσουν σε προπονήσεις τους για να τους παρουσιάσουμε τυχόν αλλαγές ή διαυκρινίσεις επί του κανονισμού ή ακόμα και για να λύσουμε απορίες τους επ’ αυτών. Μετά λύπης μου σας πληροφορώ πως οι ομάδες της Κρήτης που μας καλούν κάθε χρόνο μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Δυστυχώς είναι ελάχιστοι οι παράγοντες που ενδιαφέρονται να μάθουν τις όποιες ιδιαιτερότητες του αθλήματος. Αντ’ αυτού, επικεντρώνονται αποκλειστικά στον «μικρόκοσμο» της ομάδας τους και στην άσκηση κριτικής όταν νιώθουν ότι αδικούνται. Όπως σας ανέφερα ενδεικτικά παραπάνω, αγαπούμε τις επιτυχίες της ομάδας μας πεισσότερο κι απ’ το ίδιο το άθλημα”.
Τι θα λέγατε σε ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη διαιτησία του μπάσκετ, ποια συμβουλή θα του δίνατε;
“Όταν διοργανώνουμε σχολές διαιτησίας πολλές φορές προσπαθώ να προσελκύσω νέα, «αθλητικά» παιδιά που έχουν άμεση σχέση με το μπάσκετ. Όσοι έχουν παίξει μπάσκετ άλλωστε είναι πολύ εύκολο ν’ ασκήσουν το συγκεκριμένο λειτούργημα, γιατί έχουν κατάλληλη αντίληψη όσων συμβαίνουν μέσα σ’ ένα γήπεδο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα καλαθοσφαίρισης. Τους προτείνω λοιπόν να τολμήσουν να το δοκιμάσουν, καθώς είναι κ’ατι που μπορεί να τους κρατήσει κοντά στο άθλημα που αγαπούν γι’ αρκετά χρόνια. Είμαι σίγουρος πως ξεκινώντας κάποιος να παίζει μπάσκετ, δε φαντάστηκε ποτέ την επιλογή να γίνει διαιτητής. Παρ’ όλα αυτά, είναι μια δραστηριότητα που θα τους κάνει πιο υπεύθυνους, θα τους καλλιεργήσει αποφασιστικότητα, τόλμη κι οξυδέρκεια, ανοίγοντάς τους νέους ορίζοντες σε μια «εναλλακτική καριέρα» που δεν την είχαν φανταστεί. Και φυσικά, οι αρκετές γνωριμίες με πολλούς παράγοντες του αθλήματος σ’ όλη την Ελλάδα και τα ταξίδια είναι άλλο ένα πλεονέκτημα όσων συνεχίζουν και προάγονται στη διατητική ιεραρχία.”
Κλείνοντας, ο πρόεδρος του ΣΥΔΚΑΚ αναφέρθηκε σε κάποιες από τις προτεραιότητες του νέου Δ.Σ.:
“Πρωταρχικό μας μέλημα είναι η δημιουργία νέων δόκιμων διαιτητών μέσω της Σχολής Διαιτησίας που τα μαθήματα της έχουν ήδη ξεκινήσει στα Χανιά, στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο. Η συνεργασία μας με την ΕΚΑΣΚ ήταν και θα παραμείνει άριστη και θα είμαστε διαθέσιμοι για βοήθεια, συνεργασία και υποστήριξη σε όλα τα πρωταθλήματα που διοργανώνει αλλά και σε όλες τις διοργανώσεις που θα φιλοξενήσει στο νησί μας. Τέλος, κάτι πολύ σημαντικό και με μεγάλη βαρύτητα για το νέο Δ.Σ. είναι η υποστήριξη της Τράπεζας Αίματος του Συνδέσμου μας από όλα τα μέλη μας.”