Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2019

Η ψυχολογία στην διαιτησία (1)




Η ουσία για ένα θεαματικό και ελκυστικό αγώνα βασίζεται στην ομαλή συνύπαρξη των αθλητών, των προπονητών, των φιλάθλων και των διαιτητών.
Οι σχέσεις μεταξύ αυτών των 4 παραγόντων, είναι ζωτικής σημασίας για την ομαλή λειτουργία ενός παιχνιδιού.



Είναι απαραίτητο μάλιστα, να βασίζεται στην ανοχή, τον αμοιβαίο σεβασμό και βέβαια να είναι όλοι θιασώτες ενός καθολικού συνθήματος: “Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το basketball.”
Είναι σχεδόν αδύνατη η επιτυχημένη διαιτησία, χωρίς μια ελάχιστη συνεργασία με τους προπονητές και τους αθλητές, ακόμη και για τους κορυφαίους διαιτητές του αθλήματος.

Οι δυσκολίες στην σχέση

-Το παιχνίδι του μπάσκετ, ειδικά στα υψηλότερα επίπεδα, έχει γίνει πιο δυναμικό, πιο αθλητικό και πιο – ας μου επιτραπεί η έκφραση – “αντρικό” από ποτέ.
Οι πιεστικές άμυνες, οι παγίδες και τα screens είναι πολύ επιθετικά.
Οι παίκτες και οι προπονητές βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση φυσιολογικού και ψυχολογικού στρες. 

-Η επιρροή του χρηματοοικονομικού παράγοντα έχει επίσης αυξηθεί.
Οι χορηγοί που επενδύουν και οι σύλλογοι που πληρώνουν μισθούς αναμένουν και ζητούν αποτελέσματα.
Είναι οι σημαντικότεροι λόγοι που οι παίκτες δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, προσπαθώντας να φτάσουν εάν όχι να ξεπεράσουν τα φυσικά τους όρια.
Μαζί με τους προπονητές είναι φορτία δυναμίτη έτοιμα να εκραγούν.
Οποιαδήποτε λανθασμένη απόφαση των διαιτητών μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη προκαλώντας σοβαρές συγκρούσεις.

Ο ευκολότερος τρόπος για να παρουσιάσουν οι προπονητές και οι ιθύνοντες των ομάδων εύλογες δικαιολογίες για την φτωχή απόδοση των ομάδων τους, είναι να την “προσομοιώνουν” ενώπιον χορηγών και φιλάθλων, επιτιθέμενοι στις αποφάσεις των διαιτητών σε κάθε πιθανή περίπτωση.

Η αναγκαιότητα της ψυχολογικής πολυμάθειας

Προκύπτει λοιπόν η αναγκαιότητα μιας υγιούς ψυχολογικής γνώσης, εάν θέλουμε να έχουμε ένα διαιτητή υπόδειγμα.

Η μελέτη της γενικής συμπεριφοράς, η ανθρώπινη προσέγγιση, η φωνή μας, οι κινήσεις μας, η στάση μας, το βλέμμα μας, είναι όλα ένα κομμάτι της ψυχολογικής μας εκπαίδευσης.

Οι διαιτητές πρέπει να μπούν στην θέση των παικτών και των προπονητών προκειμένου να κατανοήσουν την ψυχολογική τους κατάσταση. 
Έτσι και μόνον θα μπορέσουν να βρουν τον τρόπο για να την επηρεάσουν.

Ο διαιτητής είναι εκπαιδευτικός και παιδαγωγός που, χωρίς έλεος, πρέπει να μετατραπεί ορισμένες φορές – αρκετές – σε δικαστή, ένορκο και εκτελεστή ταυτόχρονα.
Το σημαντικότερο όμως που θα πρέπει πολύ γρήγορα να αντιληφθεί είναι πως η σφυρίχτρα του είναι ένα εργαλείο και όχι ένα όπλο.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι – σχεδόν χωρίς εξαίρεση – οι κουρασμένοι παίκτες και οι νευρικοί προπονητές πρέπει να ηρεμήσουν ή να προειδοποιηθούν και όχι να τιμωρηθούν σοβαρά.
Η ηρεμία μας είναι αφοπλιστική. 
Αντιθέτως, η υπερβολικά έντονη και νευρική μας στάση ενεργοποιεί αυτομάτως την εχθρότητα.

Είναι γεγονός ότι ορισμένοι διαιτητές είναι πιο περιζήτητοι και σεβαστοί από άλλους και αυτή είναι μια κρίσιμη ψυχολογική νίκη για οποιονδήποτε διαιτητή.

Όταν σε αποδέχονται και σε εμπιστεύονται οι προπονητές και οι παίκτες, συγχωρούν εύκολα κάποιες αμφίβολες αποφάσεις.
Όταν έχεις το ταλέντο να παραμένεις "dry under the rain” είσαι και στην θέση να λύνεις όλα τα προβλήματα με έναν τέτοιο τρόπο που τους κρατά όλους ευτυχισμένους.