Διαιτησία: Άσκηση Εξουσίας (2)

Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Στην διαιτησία, δυστυχώς, οι διαιτητές αναγκάζονται εκ των υστέρων να προσαρμόζονται μαθαίνοντας να ασκούν εξουσία.
Και αυτό είναι μια περιπέτεια.
Είναι – για όσους γνωρίζουν – ένας τρόπος για να εξασκηθούν και τελικά να διεκδικήσουν ένα “εικονικό” αλλά τελικά ιδιαίτερα προηγμένο πτυχίο στις ανθρώπινες σχέσεις, την ομαδική εργασία, την ανθρώπινη φύση και τους στόχους ζωής.


Λάθη γίνονται.
Κάθε διαιτητής κάνει λάθη.
Και να είσαι το λιγότερο χαρούμενος όταν ο αγώνας τελειώνει με τα μικρότερα και τα λιγότερα.
Γιατί τα μεγάλα λάθη στοιχειώνουν τους διαιτητές για πολύ καιρό.
Τα μεγάλα ή τα μικρά λάθη είναι τα οχήματα που μπορεί να σε μεταφέρουν στο επόμενο επίπεδο.
Πρέπει επομένως να λογοδοτείς, να αξιολογείσαι, να αποφασίζεις και να προχωράς.

Παραδέξου τα λάθη σου. 

Όλοι οι καλοπροαίρετοι – παίκτες και προπονητές – είναι έτοιμοι να το δεχθούν και να αφοσιωθούν στο παιχνίδι. 

Γιατί το μόνο που νοιάζονται είναι το σκορ, ο στόχος τους και η επιτυχία.

Στα λίγα δευτερόλεπτα της διακοπής αξιολόγησε γρήγορα το λάθος σου. 

Μην μένεις σε αυτό και μην το αφήσεις να “μολύνει” τον αγώνα.
Απάντησε στον εαυτό σου γρήγορα: “Τι συνέβη;”, “Γιατί συνέβη;”.
Ήταν κούραση; Στάση; Έλλειψη γνώσης;
Αποφάσισε γρήγορα ώστε να αποφύγεις να το επαναλάβεις και να εξελιχθεί ο αγώνας.
Όλοι θέλουν να το ξεχάσουν. Να είσαι σίγουρος. Μην είσαι αυτός που το κρατά ζωντανό.
Ό,τι κι αν κάνεις μην προσπαθήσεις να το διορθώσεις με μία ακόμη λανθασμένη κλήση.
Διόρθωσε όπου και εάν χρειάζεται αλλά και επιτρέπεται και συγκεντρώσου στο να κάνεις το σωστό και όχι στα λάθη που γίνονται ή αναμένεται να γίνουν.
Είναι φυσιολογικό.
Μετά το τέλος του αγώνα, μπορείς να το αναλύσεις διεξοδικά.