Σάββατο 2 Μαΐου 2020

Η εξαπάτηση της διαίσθησης του διαιτητή



Εάν κάνετε μια αναζήτηση στο YouTube για “invisible gorilla”, θα βρείτε ένα video με ανθρώπους που πασάρουν μια μπάλα μπάσκετ ο ένας στον άλλον.


Κάποιοι φοράνε άσπρα και κάποιοι μαύρα.
Το video ζητά να μετρήσεις πόσες πάσες κάνουν μεταξύ τους όσοι φοράνε άσπρα.
Στα μισά, κάποιος άνθρωπος ντυμένος γορίλας περνά ανάμεσά τους.
Πολλοί από εμάς, κάνοντας αυτό το τεστ, είναι τόσο αφοσιωμένοι στο μέτρημα που τους διαφεύγει η εμφάνιση του γορίλα.
Οι Chabris και Simons πιστεύουν ότι υπάρχουν έξι καθημερινές ψευδαισθήσεις που επηρεάζουν βαθιά την ζωή μας:
Η ψευδαίσθηση της προσοχής, της μνήμης, της εμπιστοσύνης, της γνώσης, της αιτίας και της δυνατότητας.


Και είναι ακριβώς όλα αυτά που όλοι μας αντιμετωπίζουμε στο γήπεδο ως διαιτητές κατά την διάρκεια ενός αγώνα.

Προσοχή
Είναι αυτό που απαιτεί κάθε αγώνας.
Εάν ακούς τον προπονητή να μιλάει για ένα προηγούμενο σφύριγμά σου, δεν δίνεις προσοχή στο παιχνίδι και ό,τι συμβαίνει ακόμη και μπροστά σου.


Μνήμη
Έχεις κάνει ποτέ ένα σφύριγμα φάουλ και μετά έδειξες λάθος αριθμό;
Έχεις ποτέ ξεχάσει ποιος είναι ο παίκτης που πρέπει να εκτελέσει τις ελεύθερες βολές;
Η αιχμηρή μνήμη είναι ζωτικής σημασίας για μια καλή διαιτησία.


Εμπιστοσύνη
Ο Δαρβίνος είχε πει ότι “Ignorance more frequently begets confidence than does knowledge”.
Και αυτό ίσως σου θυμίσει τον συνάδελφο διαιτητή που κατά την διάρκεια του pregame παραπονιέται για τους κακούς ορισμούς του.
Στην συνέχεια μπαίνεις στο παρκέ μαζί του και τότε διαπιστώνεις ότι οι λιγότερο καλοί διαιτητές είναι πιο πιθανόν να έχουν καλύτερη άποψη για τον εαυτό τους από ότι θα έπρεπε και δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι ότι βιώνουν δυσανάλογα την ψευδαίσθηση της εμπιστοσύνης.
Είναι πιο εύκολο να μιλάς για αγώνες παρά να τους διαιτητεύεις…


Γνώση
Το θέμα δεν είναι μόνο η γνώση των κανονισμών, αλλά η κατανόηση και η εφαρμογή τους.
Μην υπερεκτιμάς τις γνώσεις σου για τους κανόνες.
Η ψευδαίσθηση της γνώσης, μας πείθει ότι έχουμε μια βαθιά κατανόηση για το μπάσκετ, όταν το μόνο που στην πραγματικότητα έχουμε είναι μια ακατέργαστη αλλά αισιόδοξη εικασία που βασίζεται σε μια ρηχή οικειότητα.


Αιτία
Το ανθρώπινο μυαλό είναι φτιαγμένο για να ανιχνεύει το νόημα στα “μοτίβα”, να συμπεραίνει από διάφορες συμπτώσεις και να πιστεύει ότι τα προηγούμενα γεγονότα προκαλούν τα μεταγενέστερα.
Αυτός είναι και ο λόγος που αρκετές φορές σφυρίζουμε ένα φάουλ, αφού το μυαλό μας εκτιμά ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο παίκτης να είχε κάνει βήματα χωρίς να του έχουν κάνει φάουλ.
Σε επικρίνει άδικα ένας προπονητής, επειδή κάθε φορά που σφυρίζεις την ομάδα του, την χρεώνεις περισσότερα φάουλ από την αντίπαλη.
Αυτό είναι απλό να το συμπεράνει κανείς, μετρώντας απλώς τα φάουλ. Όμως κανένας δεν προσέχει το γεγονός ότι κάθε φορά η ομάδα του προπονητή έπαιζε με αντίπαλο που είχε καλύτερες δεξιότητες ballhandling.


Δυνατότητα
Η ψευδαίσθηση της δυνατότητας μας οδηγεί να πιστεύουμε ότι στο μυαλό μας υπάρχουν τεράστιες δεξαμενές ανεκμετάλλευτης διανοητικής ικανότητας.
Απλά περιμένουν να τις προσεγγίσουμε, εάν βέβαια γνωρίζαμε πώς να το κάνουμε αυτό.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει γρήγορη λύση για να διορθώσει τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε ως διαιτητές στο γήπεδο. Και βέβαια το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι καμία δεξιότητα δεν προκύπτει χωρίς προσπάθεια.
Μόνο η μελέτη και η επανάληψή της θα δημιουργήσει την όποια δυνατότητά μας για να γίνουμε καλύτεροι διαιτητές.


Εν κατακλείδι, οι Chabis και Simons αναφέρουν ότι οι έξι ψευδαισθήσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό.
Στην γλώσσα της ψυχολογίας το αποκαλούν “Ευχέρεια”.
Είναι η ευχέρεια που έχεις ώστε καθώς επεξεργάζεσαι πολλές πληροφορίες, ταυτόχρονα τις επεξεργάζεσαι με μεγάλη ακρίβεια και επιδεξιότητα.
Ακόμη κι έτσι όμως, δεν είναι απαραίτητα χωρίς ψευδαισθήσεις.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα μπούμε στο γήπεδο να σφυρίξουμε, δεν είναι κακό να θυμόμαστε ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για κάθε σφύριγμα που μόλις κάναμε…