Κυριακή 24 Μαΐου 2020

Ο προορισμός για τους διαιτητές είναι το ταξίδι



Εάν ως διαιτητής θέλεις να έχεις την μέγιστη προσωπική επιτυχία πρέπει να έχεις μεγάλο κίνητρο και θετική στάση.


Επιπλέον, για να διατηρήσεις τις επιδόσεις σου κορυφαίες, πρέπει να αντέξεις τις γνωστές φυσικές και διανοητικές απαιτήσεις που συνδέονται με το άθλημα του μπάσκετ.
Τα θετικά είναι πολλά από την ενασχόλησή μας με την διαιτησία.
Περιστασιακά όμως, συμβαίνουν γεγονότα τα οποία δημιουργούν κενά, που πιθανόν μας αναγκάζουν σε απογοήτευση και σκέψεις εγκατάλειψης.
Έχοντας κατανοήσει πλήρως σε ποιο σημείο του “ταξιδιού” βρισκόμαστε, θα γίνουμε πιο παραγωγικοί και τα προσωπικά μας κίνητρα θα είναι ικανά να μας εμπνεύσουν, ώστε πάντοτε να διατηρούμε μια θετική στάση.

Στο ταξίδι της διαιτησίας δεν υπάρχει προορισμός.
Ως εκ τούτου είναι κάθε χρονική στιγμή κατάλληλη ώστε οι διαιτητές να μπορούν να προβληματιστούν.
Επόμενο λοιπόν είναι ότι το πραγματικό μέτρο της επιτυχίας μας αξιολογείται από εμάς τους ίδιους.

Τι συμβαίνει όμως όταν ένας διαιτητής αποτυγχάνει στους προσωπικούς του στόχους;
Πώς επηρεάζεται από την απογοήτευσή του η απόδοσή του;


Ορισμένοι από εμάς αντιδρούμε με λιγότερο θετικό τρόπο, αφού δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι οι περιοδικές αποτυχίες είναι αναπόφευκτες κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας μας.
Αυτό όμως είναι το προνόμιο που αντικαθιστά την απογοήτευσή μας.
Η ροή των ορισμών μας πολλές φορές θυμίζει άμπωτη.
Αυτό μας ωριμάζει επαγγελματικά, αφού θα αντιληφθούμε ότι δεν θα πάρουμε μεν τους ορισμούς που επιθυμούμε πάντα, αλλά το να δουλεύεις Σάββατο σε γεμάτο γυμναστήριο δεν είναι λιγότερο σημαντικό!

Έχοντας την “γεύση της δράσης” και απολαμβάνοντας επιτυχίες νωρίς και συχνά, σίγουρα τροφοδοτεί το πάθος μας να αγωνιστούμε περισσότερο.
Αρκετοί όμως διαιτητές αποπροσανατολίζονται από αυτό το συνήθως απρόβλεπτο μονοπάτι και ξεχνούν τι τους έπεισε να γίνουν διαιτητές.

Κάποιοι όμως, απογοητεύονται γιατί δεν έχουν φτάσει στην στιγμή που θα νοιώσουν αυτή την ικανοποίηση της συνεχούς δράσης.
Και σχεδόν πάντα μια τέτοια απογοήτευση επηρεάζει αρνητικά την συγκέντρωση κάθε διαιτητή, που οφείλει να εστιάζει σε περιοχές που μπορεί να ελέγξει – play calling, fitness – και λιγότερο σε περιοχές που δεν έχει κανέναν έλεγχο (bad mouthing, name calling, τεμπελιά).

Απόδειξε λοιπόν ότι ήσουν πάντα εδώ.
Σου προτείνω για να συνειδητοποιήσεις ότι όντως ήσουν πάντα εδώ, να αναλογιστείς:
- Τον πρώτο σου ορισμό
- Την συνεργασία σου με ένα βετεράνο διαιτητή
- Την επιλογή σου σε έναν ορισμό
- Το πιο δύσκολό σου αγώνα
- Την πιο ντροπιαστική σου στιγμή σε αγώνα
- Την πρώτη σου τεχνική ποινή

- Την σχέση σου με όσους είχαν αντίκτυπο στην σταδιοδρομία σου
- Τους φίλους που απέκτησες στην διαιτησία


Είναι επιλογή σου να διαιτητεύεις.
Σου προτείνω να αξιοποιήσεις στο έπακρο αυτή την ανεκτίμητη εμπειρία και ό,τι αποπνέει μια θετική σου στάση.
Να είσαι ευγνώμων που έχεις την σωματική και την πνευματική ικανότητα να συμβάλεις σε ένα απαιτητικό άθλημα.
Να είσαι σε θέση να βρίσκεις πάντα χαρά σε κάθε παιχνίδι, ακόμη και σ’ εκείνο που περίμενες ότι δεν θα φύγεις ποτέ!

Γιατί τελικά ο προορισμός όλων των διαιτητών δεν είναι κάποιο σημείο στον χάρτη της καριέρας τους. 
Είναι το ίδιο τους το ταξίδι.