Οι καιροί στον αθλητισμό έχουν αλλάξει και οι πρώτοι που το αντιλαμβάνονται είναι οι διαιτητές.
Στο παρελθόν κάθε είδους σχόλιο ήταν σχεδόν αβλαβές και εάν θέλετε ήταν ένα κομμάτι του μπάσκετ που όμως είχε πολύ μικρή σημασία.
Σήμερα, τα ίδια ακριβώς πράγματα λέγονται με κακία και έχουν στόχο προσωπικό.
Βέβαια η πλειοψηφία των σχολίων αυτών δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.
Ο αθλητισμός τελικά, είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας και το αντίστροφο. Και οι διαιτητές έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτή την μεταφορά.
“Οι καλύτεροι διαιτητές είναι εκείνοι που δεν τους προσέχει κανείς.”
Και ίσως υπάρχει κάποια αλήθεια στο προηγούμενο. Ισχύει όμως;
Κάποτε οι διαιτητές ήταν υπεύθυνοι για την επιβολή των κανόνων.
Σήμερα είναι πλέον και ύποπτοι για τον τρόπο με τον οποίο τους εφαρμόζουν.
Έχουμε την τάση να εξετάζουμε τις αποφάσεις των διαιτητών, όχι μόνον από την επίδραση που έχουν στο παιχνίδι, αλλά και από τα πιθανά κίνητρα των διαιτητών που τις παίρνουν.
Οι διαιτητές σήμερα, ακόμη κι αν έχουν άριστη απόδοση, πάντα και σχεδόν όλοι, τους προσέχουν τελικά.
Αυτή την στάση δεν έχουμε την δυνατότητα να την αλλάξουμε, αλλά είναι σοφό να μάθουμε να την αντιμετωπίζουμε.
“Κάθε παιχνίδι είναι σημαντικό”
Στην κοινωνία γενικότερα, ο ρόλος των κανόνων και των νόμων έχει αλλάξει.
Έτσι ως διαιτητές ακούμε διάφορα στον αγώνα: “Άσε τους παίκτες να αποφασίσουν για τον νικητή”, “Στα τελευταία δευτερόλεπτα πρέπει να βγάλει αίμα ο παίκτης για να σφυρίξεις φάουλ” και πολλά ακόμη.
Και όλα τα παραπάνω ερμηνεύονται κάπως έτσι: “Σε χρειαζόμαστε ref, αλλά δεν σε θέλουμε.”
Διακυβεύονται πολλά, ακόμη και στους σχολικούς αγώνες.
Και με τόσα πολλά οι διαιτητές πρέπει να διαστρεβλώνουν το χωροχρονικό συνεχές, διότι μ’ εμάς να κάνουμε σωστά την δουλειά μας, κάποιοι θεωρούν ότι στερούμε κατά κάποιο τρόπο από τους συμμετέχοντες, αυτό που “δικαιωματικά” τους ανήκει.
“Make It Be There”
Εάν αρχίζεις να κατανοείς ότι οι διαιτητές είναι η βολική αιτία κάθε άβολου για κάποιο αποτέλεσμα, είναι και πιο εύκολο να κατανοήσεις τις υποχρεώσεις σου ως διαιτητής.
ΠΡΕΠΕΙ: “Να αντιμετωπίζουμε κάθε παιχνίδι το ίδιο” και “Να αναγνωρίσουμε ότι κάθε παιχνίδι είναι σημαντικό”.
Αλλά ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ.
Μέρος της προετοιμασίας μας είναι ότι πρέπει να καταλάβουμε επακριβώς τον ρόλο μας σε κάθε αγώνα και με όλες τις ιδιαιτερότητές του και στην συνέχεια να προσαρμοστούμε στην πορεία.
Δεν αποφασίζουμε το αποτέλεσμα. Οι παίκτες το αποφασίζουν με τις ενέργειές τους.
“Αντιμετώπισε κάθε παιχνίδι το ίδιο”
Οι καλύτεροι διαιτητές, προπονητές και παίκτες είναι αυτοί που αποδέχονται τις αδυναμίες των άλλων αλλά και τις δικές τους.
Όσοι δεν έχουν την ικανότητα αυτή, “δημιουργούν πρωτοσέλιδα”.
Γιατί εάν βρεις αποδιοπομπαίο τράγο, τότε τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτές τις αδυναμίες θα είναι πάντα κάποιου άλλου.
Ως διαιτητές απλώς οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε σωστά και να μαθαίνουμε από τα αποτελέσματα της δουλειάς μας ώστε να κάνουμε το αύριο καλύτερο.
“Δεν είναι θέμα χρημάτων”
Είναι; Θα μπορούσαμε να μην πληρωνόμαστε;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί κανείς να μας πληρώσει ό,τι μας αξίζει πραγματικά.
Όλοι ξεκινήσαμε την διαιτησία με σκοπό να δίνουμε πάντα τον καλύτερό μας εαυτό.
Η σιωπή μας στους αγώνες θεωρείται μεν απαραίτητο στοιχείο, αλλά είναι πολλοί που σήμερα την ερμηνεύουν ως συναίνεση.
Κάποτε ήταν καλό να αποστασιοποιείται ο διαιτητής από τις διαφωνίες με το να μην απαντά και να απομακρύνεται.
Σήμερα όμως μπορεί να σημαίνει ότι εφ’ όσον δεν απαντάς, αποδεικνύεις ότι έχεις κάτι να κρύψεις ή δεν ενδιαφέρεσαι και ως εκ τούτου έχεις την ευθύνη.
Και αυτό είναι δυνητικά επιζήμιο.
Ένας καλός διαιτητής για να είναι υπόλογος, πρέπει να είναι έτοιμος να εξηγήσει.
Σήμερα όμως, δεν υπάρχει υποκατάστατο του ειλικρινούς διαλόγου. Σε οποιαδήποτε μορφή.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, ασχολούμενοι με την διαιτησία, ένα εύκολο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι το κόστος υπερβαίνει τα οφέλη.
Και οι περισσότεροι από εμάς είμαστε σε θέση να το ξεπερνάμε.
Όλοι οι άλλοι βέβαια αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να παίξουν το παιχνίδι χωρίς εμάς.
Παρά τα κίνητρα, παρά τις φοβίες, παρά τα ελαττώματα που μπορεί να διακρίνει κάποιος στον αθλητισμό, ο μόνος τρόπος για να ανταπεξέλθουμε δεν είναι άλλος από μια αποτελεσματική ηγεσία.
Και ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας προέρχεται από εμάς τους διαιτητές, όταν όμως το μοναδικό ενδιαφέρον μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από το θέαμα στο παιχνίδι και το αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμά του.
Με αυτά κατά νου, δεν μπορεί τίποτα και κανένας να μας πτοήσει.
Υπάρχουν ακόμη αρκετοί καλοί άνθρωποι τριγύρω για να μας κρίνουν δίκαια.
Υπάρχουν ακόμη αρκετοί καλοί άνθρωποι τριγύρω για να μας κρίνουν δίκαια.