Και όταν αυτό προσδιοριστεί θα έχουμε ένα σαφές σύνολο στόχων που θα μας επιτρέπει:
-Να εστιάζουμε στις προτεραιότητες
-Να αποφεύγουμε τους περισπασμούς
-Να δημιουργήσουμε την πειθαρχία και την ένταση που απαιτείται
Οι προσπάθειές μας αυτές για να διατηρηθεί η συγκέντρωσή μας όμως, προκαλεί κόπωση.
Ωστόσο οι διαιτητές οφείλουν να ξεκινήσουν τον αγώνα με την μέγιστη ενέργεια.
Στα διεθνή παιχνίδια οι διαιτητές αναφέρονται στις αρχές υποχρεωτικά την ημέρα πριν τον αγώνα.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο αφού αυτό τους δίνει τον χρόνο να χαλαρώσουν για να προετοιμαστούν.
Στους αγώνες των εθνικών πρωταθλημάτων, οι περισσότεροι των διαιτητών φτάνουν στο γήπεδο μόνον 1 με 1:30’ πριν, πολλές φορές κατ’ ευθείαν από την δουλειά και ίσως αυτός ο χρόνος δεν είναι αρκετός να προετοιμαστούν.
Κυρίως στοιχίζει στην χαλάρωσή τους.
Πάντοτε προετοιμασμένοι
Ο διαιτητής, προκειμένου να δημιουργήσει μια ρουτίνα συγκέντρωσης, πρέπει να γνωρίζει όσο το δυνατόν περισσότερο, για το τι ακριβώς πρέπει σίγουρα να κάνει στο παιχνίδι.
Αυτός είναι και ο λόγος που η pregame συζήτηση είναι τόσο σημαντική.
Κάθε διαιτητής στη συνέχεια, αρχίζει να δημιουργεί προτεραιότητες και μια “τράπεζα λύσεων”, με περιεχόμενο αποτελεσματικές απαντήσεις σε συγκεκριμένες συνθήκες που μπορεί να προκύψουν στον αγώνα.
Αρκετά είναι αυτά που μπορούν να βοηθήσουν τους διαιτητές ώστε να προετοιμαστούν:
-Να γνωρίζει την “δουλειά” του. Κάθε διαιτητής πρέπει να συμφωνήσει στο pregame και να εκτελέσει με ακρίβεια και συνέπεια τον τρόπο συνεργασίας της ομάδας.
-Να κατανοήσει τους ρόλους και τις ευθύνες των συμμετεχόντων (παίκτες, προπονητές κ.λπ.)
-Να γνωρίζει τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες των συναδέλφων του, προσδιορίζοντας έτσι τις προτεραιότητες προκειμένου να συγκεντρωθεί.
-Να υπάρχει ένα game plan. Εάν οι διαιτητές είναι προετοιμασμένοι για την αντιμετώπιση όλων των πιθανών περιπτώσεων, θα έχουν ένα πλαίσιο ώστε να μην χάνεται ποτέ η αυτοσυγκέντρωςή τους.
Με αυτή την βάση πληροφοριών, η ομάδα των διαιτητών και καθένας μόνος του, θα μπορεί να απεικονίσει το παιχνίδι και να φέρει μπροστά του, νοητικά, μια πραγματικότητα που θα τον βοηθήσει να οικοδομήσει μια προσωπική στρατηγική συγκέντρωση.
Το προηγούμενο άρθρο "Η αυτοσυγκέντρωση του διαιτητή (1)" μπορείτε να το δείτε εδώ.