Σάββατο 20 Ιουνίου 2020

Η καθοδήγηση των διαιτητών: Η συμφιλίωση με την κριτική



Στην σειρά των αναρτήσεων αυτών θα εξετάσουμε τι σημαίνει αποτελεσματικότητα αλλά και τι χρειάζεται να γίνει, ώστε κάποιοι να αναλάβουν τον σπουδαίο ρόλο που καλύπτεται από την έννοια mentoring.

Η διαιτησία πάει πακέτο με την κριτική.
Κανένας διαιτητής δεν μπορεί να την αποφύγει.
Παρά την προφανή φύση του γεγονότος αυτού, οι νέοι και λιγότερο έμπειροι διαιτητές, δεν έχουν την διάθεση να "συμφιλιωθούν" με αυτή την αλήθεια, μετά από όσα ακούν από τους παρατηρητές τους, τους συναδέλφους τους, τους προπονητές, τους παίκτες και βέβαια τους οπαδούς.

Ένας καλός mentor γνωρίζει καλά πώς να καθοδηγήσει τον διαιτητή, έτσι ώστε μέσα από την κριτική να δημιουργήσει ευκαιρίες μάθησης και ταυτόχρονα να ελαχιστοποιήσει τον εγωϊσμό του, με σκοπό να αποφύγει το κόστος σε μια ήδη επισφαλή νοοτροπία.
Και όλο αυτό χρειάζεται μια λεπτή και άμεση προσέγγιση.
Οι διαιτητές βέβαια πρέπει να απομονώνουν τα θετικά.
Είναι πιθανόν ο mentor να υπήρξε ο χειρότερος διαιτητής του κόσμου, αλλά πάντοτε μπορούμε να βρούμε πράγματα που έκανε καλά.
Οι καθοδηγητές πάλι, μερικές φορές έχουν την τάση να αξιολογούν τον διαιτητή ψάχνοντας για όλα όσα κάνει λάθος. 
Είναι σίγουρο όμως ότι μπορούν πάντα να εντοπίζουν και τα πράγματα που κάνουν σωστά. 
Και να είμαστε σίγουροι ότι αυτό θα τους βοηθήσει να "χωνέψουν" πιο εύκολα οποιαδήποτε κριτική ακολουθήσει.

Είναι πολύ σημαντικό για τους καθοδηγητές να γνωρίζουν πότε να προσφέρουν συμβουλές και πότε να σταματούν.
Αλλά το σημαντικότερο είναι πως στο μυαλό τους θα έπρεπε πάντα να υπάρχει το ότι η υπερβολική κριτική μπορεί να είναι αποθαρρυντική.

Η ικανότητα εξισορρόπησης αρνητικής και θετικής κριτικής είναι απαραίτητη.
Είναι δυστυχώς κάτι που μπορεί να μην είναι εύκολο, για όλους όσους έχουν αναλάβει τον ρόλο της καθοδήγησης, γιατί τελικά δεν είναι και τόσο διασκεδαστικό να γνωρίζεις για τις ελλείψεις κάποιου και να μην τις συζητάς, αφού η βελτίωσή τους θα επιφέρει και την ανάπτυξή του.

Η συνεργασία είναι το παν. Και αμέσως μετά ο τρόπος και το ύφος της συζήτησης.
"Υπάρχει και ένας άλλος τρόπος που θα μπορούσες να χειριστείς αυτό" ή
"Ποιο ήταν το μειονέκτημα και ποιό το πλεονέκτημα στον τρόπο που χειρίστηκες αυτό;" ή ακόμη
"Ήταν εκείνο το σφύριγμα απαραίτητο εκείνη την χρονική στιγμή;"

Αυτό που έχει σημασία είναι να συνεργαστούμε με τους άπειρους και νέους διαιτητές.
Να αναλύσουμε τις καταστάσεις και να αναρωτηθούμε μαζί πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε διαφορετικά.


Το κέρδος δεν βγαίνει με μια λίστα σφαλμάτων, αλλά μάλλον με την δημιουργία μιας διαδικασίας αυτοεξέτασης μέσω της συζήτησης που θα αναπτυχθεί.
Εάν οι διαιτητές μπορέσουν να καταλάβουν με μερικές καλά τοποθετημένες αλλά και ανοικτές ερωτήσεις, η αλληλεπίδραση θα είναι τόσο ισχυρή που καμιά δικτατορική στάση δεν θα μπορέσει ποτέ να την αντικαταστήσει.