Κάθε παιχνίδι είναι ένα είδος χορού με τον δικό του μοναδικό ρυθμό.
Όταν η μία ομάδα βρίσκεται στην επίθεση, ή άλλη έχει τον ρόλο της άμυνας.
Αλλάζουν θέσεις.
Οι κινήσεις είναι πάνω και κάτω, μέσα και έξω, εδώ κι εκεί.
Η μία ομάδα οδηγεί και η άλλη αντιδρά.
Και οι διαιτητές, είτε μπορούν να βοηθήσουν, είτε να εμποδίσουν αυτές τις κινήσεις.
Ανώτερος διαιτητής σημαίνει να γνωρίζει και να αντιλαμβάνεται τον ρυθμό του παιχνιδιού, να συμβάλλει στην ροή του και να μην την διαταράσσει άσκοπα.
Στα χαμηλότερα επίπεδα των ομάδων ο ρυθμός δεν είναι πάντα εμφανής.
Η κίνηση είναι αργή και πολλά στο παιχνίδι γίνονται βασανιστικά σκόπιμα.
Οι καλές ομάδες έχουν τον ρυθμό, αποστολή τους.
Οι άλλες ομάδες καθυστερούν και τριγυρνούν άσκοπα.
Τι όμως μπορούν να κάνουν οι διαιτητές έτσι ώστε να προωθήσουν αλλά και να διευκολύνουν την αρμονία του ρυθμού;
Το θεμελιώδες συστατικό σε όλα τα αθλήματα είναι η διατήρηση της μπάλας στο παιχνίδι.
Τα φάουλ και οι ποινές μπορούν να διαταράξουν αυτόματα οποιαδήποτε καθιερωμένη ροή και δράση.
Δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε ή να παραλείπουμε, αλλά σίγουρα χρειάζεται να μην παρατείνουμε την όποια διακοπή του ρυθμού, με την δική μας υπερβολική διαδικασία.
Οι αργοί διαιτητές συμβάλλουν σε αισθήματα ενόχλησης μεταξύ όχι μόνον των συμμετεχόντων, αλλά και των θεατών.
Τέλος, οι υποδείξεις μας στους παίκτες κατά την διάρκεια του αγώνα πρέπει να γίνονται με διακριτικό τρόπο.
Είναι αυτονόητο ότι αυτό που τους λέμε, θα πρέπει να έχει ένα σκοπό.
Κανένας όμως διαιτητής δεν έχει δικαίωμα να διαταράξει την συγκέντρωση του παίκτη, που προσπαθεί να παίξει με αυξημένη εστίαση στον μικρότερό του στόχο που είναι το καλάθι, ή στον μεγαλύτερό του στόχο που είναι η νίκη.