Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

Coach, ακόμη 1 λέξη κι έφυγες



Οι διαφωνίες μεταξύ διαιτητών και προπονητών πάντοτε θα υπάρχουν.

Ο στόχος όλων των διαιτητών είναι να επιλύσουν κάθε ευμετάβλητη σύγκρουση γρήγορα και σε βαθμό που να επιτρέπει στο παιχνίδι να συνεχιστεί, με όσο το δυνατόν λιγότερες διακοπές.
Η συμπεριφορά μας, η γλώσσα του σώματός μας, τι λέμε και πώς το λέμε, είναι όλα κρίσιμα συστατικά για την λήξη τέτοιων καταστάσεων.

Μια φράση που θα τελειώσει τις περισσότερες διαφωνίες σχετικά με judgment calls είναι: "Coach, εάν συνέβη έτσι όπως λες ότι έγινε, τότε κάνω λάθος." 
Λειτουργεί επειδή και δεν παραδέχεσαι ένα λάθος αμυνόμενος και δεν αγνοείς τον προπονητή.
Μόνο ένας προπονητής που θέλει να διαφωνήσει για την διασκέδασή του ή προσπαθεί να "εκφοβίσει" τον διαιτητή, θα συνεχίσει μετά από αυτή την φράση.
Και βέβαια κάθε προπονητής με τέτοιου είδους κίνητρα αξίζει – το λιγότερο – να αγνοηθεί.

Η παραπάνω δήλωση λειτουργεί επίσης όταν η διαφορά που προκύπτει μεταξύ του διαιτητή και του προπονητή αφορά στον κανονισμό παιδιάς.
Μπορούμε να ζητήσουμε από τον προπονητή μάλιστα "πληροφορίες" για τον κανονισμό στον οποίο αναφέρεται, να γίνουμε από ερωτώμενος ο ερωτών και έτσι να ελέγξουμε την διαφωνία μας μαζί του.
Μόλις ο προπονητής διατυπώσει την ερμηνεία του, τότε ο διαιτητής θα είναι ο κριτής εάν αυτή η ερμηνεία είναι σωστή ή λάθος.


Μερικές φορές μπορεί ο διαιτητής να θέλει να καθυστερήσει μια συζήτηση που αφορά στην επίλυση μιας διαφοράς με τον προπονητή.
Μια τυπική κατάσταση που μπορεί να κλιμακωθεί είναι όταν ένας προπονητής έχει μια ερώτηση και δεν παίρνει απάντηση.
Προσπαθήστε να μην αγνοήσετε καμία ερώτηση διότι θα αισθανθεί ότι τον αγνοούμε.
Εάν το παιχνίδι συνεχίζεται και κρίνετε ότι δεν πρέπει να απαντήσετε εκείνη την στιγμή, μπορείτε να πείτε "Θα επανέλθω αργότερα στην ερώτησή σου".
Αυτό όμως είναι δέσμευση και οφείλετε να δώσετε συνέχεια με την πρώτη ευκαιρία.

Το να κάνεις τα πάντα σωστά δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν διαφωνίες.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι μερικές φορές ο προπονητής θέλει να εκτονωθεί.
Και αυτό είναι λογικό κατά ένα μικρό ποσοστό.
Σκεφτείτε την φράση "Αρκετά άκουσα, έως εδώ"

Την έχετε ποτέ χρησιμοποιήσει στο γήπεδο; 
Σίγουρα. Όλοι μας την έχουμε χρησιμοποιήσει.
Εννέα φορές στις 10, το μήνυμά σου θα είναι σαφές, αλλά αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη μιας πολύ συνειδητής γλώσσας κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
Πρέπει να ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε τις απαντήσεις μας έτσι ώστε να μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. 
Και αυτό σημαίνει να επιλέγεις τα λόγια σου προσεκτικά.

Οι εντολές του τύπου "Σταμάτα", "Κάτσε κάτω", "Μη μιλάς",  είναι ανταγωνιστικές και πιθανότατα δεν θα λειτουργήσουν βοηθητικά στην διαχείριση του παιχνιδιού και πολύ περισσότερο στην φήμη σου.
Αλλάξτε αυτού του είδους τις οδηγίες σε αιτήματα και αποφύγετε τις οποιεσδήποτε φράσεις χαρακτηρίζονται ως απειλές.

Αντί των "διαταγών" στους παίκτες και προπονητές προκειμένου να σταματήσουν να διαμαρτύρονται ("Σταμάτα! Ούτε 1 λέξη ακόμη") ή "απειλών" ("Σταμάτα γιατί θα το μετανιώσεις") μπορείτε να ασχοληθείτε λίγο με την επικοινωνία σας για να φτάσετε πιο ήπια αλλά και αποτελεσματικά στο στόχο σας. 
Δοκιμάστε: "Σε παρακαλώ να σταματήσεις τα σχόλια. Είναι ανάρμοστα." 

Τα τελεσίγραφα, επίσης, μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσουν.
Όλα τα "εάν – τότε" statements πρέπει να αποφευχθούν.
Παράδειγμα:
- Coach, ακόμη 1 λέξη και θα φύγεις από το παιχνίδι
- Έχεις δίκιο, συγγνώμη

Πόσο ανόητος θα είσαι στα μάτια κάποιων; Δεν είπε 1 λέξη, αλλά 4.
Και εσύ έχεις 1 από 2 επιλογές. Ή να αποδεχθείς την συγγνώμη ή να φύγει από το παιχνίδι… όπως και να ‘χει χάνεις!

Όταν οι προπονητές εκνευρίζονται και τα πράγματα αρχίζουν να έχουν ένταση, τότε θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί με τα λόγια μας.
Χρειάζεται πολύ πρακτική για να ανταποκριθούμε ορθολογικά.
Το βέβαιο είναι ότι οι απαντήσεις μας πρέπει να είναι συνειδητά εκούσιες, εκ προθέσεως, σκόπιμες και καλά μελετημένες.

Ποιος υποστηρίζει ότι μόνο με εκπαίδευση στους κανονισμούς και στην μηχανική μπορεί να βελτιωθεί ένα διαιτητής;