Τον ήχο της συνεχούς δράσης και του ρυθμού.
Το 75% των plays στους αγώνες basketball, χαρακτηρίζονται από no-call αποφάσεις, οι οποίες έχουν εξ ίσου επιρροή στον αγώνα με τις κυρώσεις που έχουν τα φάουλ που σφυρίζονται.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Πολλές από τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι διαιτητές είναι οριακές αποφάσεις, οι οποίες απαιτούν κοφτερή ματιά και σωστή τοποθέτηση, αλλά ελάχιστη κρίση και διακριτική ευχέρεια.
Και αυτές οι οριακές αποφάσεις είναι υποχρεωτικές.
Κάποιες από αυτές τις οριακές αποφάσεις μπορεί να είναι no-call αποφάσεις.
Και αυτές οι οριακές αποφάσεις είναι υποχρεωτικές.
Κάποιες από αυτές τις οριακές αποφάσεις μπορεί να είναι no-call αποφάσεις.
Και σίγουρα αυτό δεν είναι κάτι απλό.
Η τεχνολογία βελτιώνεται συνεχώς.
Ακόμη και ορισμένες παλαιότερα σαφείς αποφάσεις ορίου, σήμερα - λόγω της τεχνολογίας - γίνονται διφορούμενες.
Οι αποτελεσματικοί διαιτητές γνωρίζουν ότι ο ρόλος τους δεν είναι να παρεμβαίνουν με την σφυρίχτρα τους σε κάθε ευκαιρία επαφής, αλλά μόνον όταν είναι απαραίτητο.
Η πραγματικότητα του no-call είναι μερικές φορές η καλύτερη ενέργεια, όσο και εάν συχνά έρχεται σε αντίθεση, τόσο με την προσωπικότητα, όσο και με την εκπαίδευση του διαιτητή.
Αρκετοί διαιτητές, ίσως έχετε παρατηρήσει, είναι συνηθισμένοι, λόγω του επαγγέλματός τους, να έχουν την ευθύνη ανθρώπων.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κοινότητα των διαιτητών περιλαμβάνει αρκετούς διαιτητές των οποίων το υπόβαθρο είναι η επιβολή του νόμου, έχουν στρατιωτική εμπειρία ή και τα δύο μαζί.
Μεταξύ των πρώτων που διδάσκονται οι νέοι διαιτητές, είναι τα απαραίτητα εργαλεία για να αναλάβουν τον έλεγχο ενός αγώνα, πώς να ντυθούν, πώς να συμπεριφέρονται ώστε να θεωρηθούν νόμιμη αρχή, πώς να σφυρίξουν αποφασιστικά, πώς θα αξιολογήσουν τις κυρώσεις σε εκείνους που παραβιάζουν τους κανόνες.
Με αυτό τον τρόπο οι διαιτητές διδάσκονται σιωπηρά, ρητά και κατηγορηματικά ότι ο ρόλος τους είναι να είναι υπεύθυνοι και να αναλαμβάνουν δράση.
Αυτό παράγει ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα: "Δημιουργία Ελεγκτών και όχι Managers."
Οι αποτελεσματικοί διαιτητές γνωρίζουν ότι ο ρόλος τους δεν είναι να παρεμβαίνουν με την σφυρίχτρα τους σε κάθε ευκαιρία επαφής, αλλά μόνον όταν είναι απαραίτητο.
Η πραγματικότητα του no-call είναι μερικές φορές η καλύτερη ενέργεια, όσο και εάν συχνά έρχεται σε αντίθεση, τόσο με την προσωπικότητα, όσο και με την εκπαίδευση του διαιτητή.
Αρκετοί διαιτητές, ίσως έχετε παρατηρήσει, είναι συνηθισμένοι, λόγω του επαγγέλματός τους, να έχουν την ευθύνη ανθρώπων.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κοινότητα των διαιτητών περιλαμβάνει αρκετούς διαιτητές των οποίων το υπόβαθρο είναι η επιβολή του νόμου, έχουν στρατιωτική εμπειρία ή και τα δύο μαζί.
Μεταξύ των πρώτων που διδάσκονται οι νέοι διαιτητές, είναι τα απαραίτητα εργαλεία για να αναλάβουν τον έλεγχο ενός αγώνα, πώς να ντυθούν, πώς να συμπεριφέρονται ώστε να θεωρηθούν νόμιμη αρχή, πώς να σφυρίξουν αποφασιστικά, πώς θα αξιολογήσουν τις κυρώσεις σε εκείνους που παραβιάζουν τους κανόνες.
Με αυτό τον τρόπο οι διαιτητές διδάσκονται σιωπηρά, ρητά και κατηγορηματικά ότι ο ρόλος τους είναι να είναι υπεύθυνοι και να αναλαμβάνουν δράση.
Αυτό παράγει ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα: "Δημιουργία Ελεγκτών και όχι Managers."
Μέσω του διαιτητή ως σημείου εστίασης και όχι ως διαμεσολαβητή, υπάρχει ένα κατανοητό αποτέλεσμα, αλλά μόνον όταν γίνει απολύτως αντιληπτό ότι έχει την δυνατότητα να καταλάβει πότε να μην αναλάβει δράση και πότε είναι σημαντικό να προχωρήσει μέχρι τέλους.
Η εποχή των Analytics είναι εδώ και αυτό σημαίνει πως ό,τι μπορεί να μετρηθεί στον αθλητισμό μετριέται, κατηγοριοποιείται, ταξινομείται και αναλύεται.
Δεν είναι μόνον οι παίκτες και οι προπονητές των οποίων οι ενέργειες και οι αποφάσεις ελέγχονται αναλυτικά και ποσοτικοποιούνται.
Οι έχοντες την ευθύνη αξιολόγησης, ανάθεσης και προώθησης ή υποβιβασμού των διαιτητών, έχουν πρόσβαση σε δεδομένα τα οποία μπορούν είτε να ενισχύσουν, είτε να αντικρούσουν οτιδήποτε.
Σίγουρα θα εξακολουθούν να έχουν τα "gut feelings" για το ποιος μπορεί ή όχι να συνεχίσει ως διαιτητής, αλλά τώρα έχουν και τις μετρήσεις για να επικυρώσουν ή να ακυρώσουν το ένστικτό τους.
Στην συνέχεια της ενότητας αυτής, θα προσπαθήσουμε να τοποθετηθούμε και να υποστηρίξουμε ότι, για να θεωρείται κάποιος αποτελεσματικός διαιτητής πρέπει να αντιληφθεί - και αυτό γίνεται μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης - ότι ο ρόλος του δεν είναι να παρεμβαίνει με κάθε ευκαιρία, αλλά μόνον όταν είναι αναγκαίο.
Και μόνον έτσι θα στοιχειοθετηθεί ότι κάθε no-call είναι μια σπουδαία απόφαση - που μπορεί να είναι σωστή ή λάθος - και όχι μια "μη απόφαση" όπως ανοήτως υποστηρίζεται.
Συνεχίζεται...
Η εποχή των Analytics είναι εδώ και αυτό σημαίνει πως ό,τι μπορεί να μετρηθεί στον αθλητισμό μετριέται, κατηγοριοποιείται, ταξινομείται και αναλύεται.
Δεν είναι μόνον οι παίκτες και οι προπονητές των οποίων οι ενέργειες και οι αποφάσεις ελέγχονται αναλυτικά και ποσοτικοποιούνται.
Οι έχοντες την ευθύνη αξιολόγησης, ανάθεσης και προώθησης ή υποβιβασμού των διαιτητών, έχουν πρόσβαση σε δεδομένα τα οποία μπορούν είτε να ενισχύσουν, είτε να αντικρούσουν οτιδήποτε.
Σίγουρα θα εξακολουθούν να έχουν τα "gut feelings" για το ποιος μπορεί ή όχι να συνεχίσει ως διαιτητής, αλλά τώρα έχουν και τις μετρήσεις για να επικυρώσουν ή να ακυρώσουν το ένστικτό τους.
Στην συνέχεια της ενότητας αυτής, θα προσπαθήσουμε να τοποθετηθούμε και να υποστηρίξουμε ότι, για να θεωρείται κάποιος αποτελεσματικός διαιτητής πρέπει να αντιληφθεί - και αυτό γίνεται μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης - ότι ο ρόλος του δεν είναι να παρεμβαίνει με κάθε ευκαιρία, αλλά μόνον όταν είναι αναγκαίο.
Και μόνον έτσι θα στοιχειοθετηθεί ότι κάθε no-call είναι μια σπουδαία απόφαση - που μπορεί να είναι σωστή ή λάθος - και όχι μια "μη απόφαση" όπως ανοήτως υποστηρίζεται.
Συνεχίζεται...