Δευτέρα 3 Αυγούστου 2020

SEE THE WHOLE PLAY (1)



Κανένας μας δεν θα μπορούσε να ανοίξει ένα βιβλίο στο τελευταίο κεφάλαιο, να το διαβάσει και να έχει κατανοήσει με σαφήνεια το περιεχόμενό του.
Κανένας μας δεν θα μπορούσε να μπει σε μια συζήτηση αντιπαράθεσης, όταν έχει σχεδόν τελειώσει και στην συνέχεια να τον ρωτούν ποια πλευρά των συμμετεχόντων στην συζήτηση αποδέχεται.


Τα παραπάνω έχουν κάτι κοινό:
Πριν κατανοήσουμε πλήρως τι έχει συμβεί ή πριν την ακριβή κρίση ευθύνης μας σε μια "σύγκρουση", πρέπει πρώτα να έχουμε μια ολοκληρωτική εκτίμηση σε σχέση με τις απόψεις που έχουν οδηγήσει στην διαφωνία.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα εύκολο.
Απαιτεί συγκέντρωση, αντικειμενικότητα και ικανότητα κατανόησης όχι μόνον του τι συμβαίνει, αλλά και των συνθηκών που οδήγησαν στην παρατήρηση της κατάστασης.
Το τελευταίο βήμα και ίσως το πιο δύσκολο, είναι η τελική κρίση και η απόφαση με βάση όλες αυτές τις μεταβλητές.


Το μήνυμα είναι αρκετά απλό:
Εάν οι διαιτητές πρέπει να είναι ακριβείς και να παίρνουν δικαιολογημένες αποφάσεις κατά την διάρκεια του αγώνα, οφείλουν πρωτίστως να επικεντρωθούν στο να αντιληφθούν "από την αρχή μέχρι το τέλος κάθε είδους εξέλιξη", αντί να αποφασίσουν την τελευταία στιγμή, όταν η παράβαση συμβαίνει.

Αυτή η πραγματικότητα βασίζεται σε αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται ως μια κοινή αδυναμία των λιγότερο έμπειρων διαιτητών, αλλά δυστυχώς δεν περιορίζεται πάντα μόνο σε αυτούς.
Αφορά σε όλους τους διαιτητές που σε κάποιο βαθμό έχουν μεν κατανοήσει τους κανόνες του παιχνιδιού, αλλά δεν έχουν ακόμη μάθει πώς και πότε εφαρμόζονται. 

Είναι αυτοί οι διαιτητές οι οποίοι δεν έχουν ακόμη εκτιμήσει ότι ο περιορισμός της εστίασής τους στην πραγματική στιγμή και ειδικά όταν μια πιθανή παράβαση εμφανίζεται, είναι πολύ κοντόφθαλμη και θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε μια απόφαση ευθύνης που είναι εντελώς λάθος...

Συνεχίζεται...