Εάν οι διαιτητές πρέπει να είναι ακριβείς και να παίρνουν δικαιολογημένες αποφάσεις κατά την διάρκεια του αγώνα, οφείλουν πρωτίστως να επικεντρωθούν στο να αντιληφθούν "the whole play", αντί να αποφασίσουν την τελευταία στιγμή, όταν η παράβαση συμβαίνει.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει οι διαιτητές εκτός από το να κατανοήσουν τους κανόνες, να μάθουν πώς και πότε εφαρμόζονται.
Εάν όχι, τότε η αδυναμία τους αυτή είναι εμφανέστατη και δημιουργεί προβλήματα στο ίδιο το παιχνίδι.
Η πρώτη απόδειξη ότι υπάρχει μια τέτοια αδυναμία είναι συνήθως τόσο απλή, όσο η αποτυχία του διαιτητή να παρατηρήσει την δράση μακριά από την μπάλα, δράση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιθανή παράβαση καθώς το παιχνίδι αναπτύσσεται.
Εξαιρετικό παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στις αρχές που καθορίζουν καταστάσεις guarding και screening.
Δύο βασικοί όροι οι οποίοι όμως είναι συχνά παρεξηγημένοι ή ξεχνιούνται σε σχέση με την ευθύνη για οποιαδήποτε επαφή αναπτύσσεται, είναι οι όροι "establishing" και "maintaining".
Είναι οι αρχές που καθορίζουν την παράνομη επαφή και διαφέρουν ανάλογα με το εάν ο αμυντικός ή ο screener αποκτούν και καθορίζουν μια νόμιμη θέση στο γήπεδο ή διατηρούν αυτή την θέση που ήδη έχουν νομίμως καταλάβει.
Οι κατευθυντήριες γραμμές είναι αρκετά σαφείς στην περιγραφή μιας νόμιμης ή παράνομης θέσης σε σχέση με τον παίκτη που αμύνεται ή προσπαθεί να κάνει screen.
Το πρόβλημα δημιουργείται εάν ο διαιτητής δεν έχει δει έναν παίκτη που καθορίζει αρχικά μια νόμιμη θέση, διότι η νόμιμη αυτή θέση έχει ληφθεί σε μια περιοχή μακριά από την μπάλα, μια περιοχή που ο συγκεκριμένος διαιτητής δεν παρατηρεί, διότι η εστίασή του είναι στην ίδια την μπάλα.
Έτσι λοιπόν ο διαιτητής θα μπορούσε να παρεξηγήσει την "maintaining action" με την "establishing action" και κατά συνέπεια να κρίνει εσφαλμένα ότι η ενέργεια αυτή συνιστά παράβαση κανόνων.
Διευκρίνηση:
Τα guidelines επισημαίνουν ότι για να καθιερωθεί μια νόμιμη θέση άμυνας, ο αμυντικός παίκτης πρέπει να έχει και τα δύο του πόδια στο έδαφος.
Ωστόσο, κατά την διατήρηση μιας τέτοιας θέσης, σε αντίδραση ενός dribbler να αποφύγει τον αμυντικό, η απαίτηση "both feet on the floor" δεν είναι απαραίτητη.
Το αμυντικό παιχνίδι θα μπορούσε κάλλιστα να περιέχει κίνηση, χωρίς βέβαια να υπάρχουν δύο πόδια στο έδαφος και χωρίς να θεωρηθεί αυτός ο παίκτης ως υπεύθυνος για επαφή, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται όλες οι άλλες κατευθυντήριες γραμμές της διατήρησης της αμυντικής θέσης.
Το αμυντικό παιχνίδι θα μπορούσε κάλλιστα να περιέχει κίνηση, χωρίς βέβαια να υπάρχουν δύο πόδια στο έδαφος και χωρίς να θεωρηθεί αυτός ο παίκτης ως υπεύθυνος για επαφή, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται όλες οι άλλες κατευθυντήριες γραμμές της διατήρησης της αμυντικής θέσης.
Συνεχίζεται...