Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Δεν θα θέλαμε ποτέ ο τίτλος του άρθρου να αποτελέσει αξίωμα.
Είναι υπερβολικά απλοϊκός και στην ουσία συνάγεται ότι η πιθανή απόφαση ενός διαιτητή να "προσφέρει χάρη", θα προκαλέσει αναρχία.
Κάθε εγχειρίδιο κανόνων περιγράφει με σαφήνεια τις βασικές αρχές συμπεριφοράς.
Πολλά από αυτά που περιγράφονται είναι απόλυτα.
Ορισμένες αποφάσεις είναι και πρέπει να είναι ασπρόμαυρες, αλλά η πλειοψηφία των αποφάσεών μας θα είναι λιγότερο από σαφείς.
Παρ’ όλα αυτά είναι θεμέλιο για την διαιτησία η ανάπτυξη και η τήρηση των αρχών του κανονισμού.
Όπως επίσης θεμέλιο αποτελούν για την ανάπτυξη της συμπεριφοράς μας.
Η ανάπτυξη υγειών αρχών συμπεριφοράς, μας δίνει την δυνατότητα να είμαστε πιο ακριβείς και λιγότερο αυθαίρετοι στις αποφάσεις μας.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μας δίνει την ευχέρεια να μπορούμε να βγάλουμε το συναίσθημα εντελώς από την εξίσωση, όταν αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση που κινδυνεύει να ξεφύγει.
Το κλειδί βέβαια για όλα είναι η ανάπτυξη του ίδιου συνόλου αρχών.
Οι ομάδες των διαιτητών – οι ίδιοι μεμονωμένα διαιτητές – θα πρέπει να προσπαθούν ώστε να αντικατοπτρίζουν τις αποφάσεις μιας "ομάδας ή ενός διαιτητή αναφοράς" και να προσπαθούν παρέχοντας ένα συνεπές σύνολο αποφάσεων.
Το κλειδί βέβαια για όλα είναι η ανάπτυξη του ίδιου συνόλου αρχών.
Οι ομάδες των διαιτητών – οι ίδιοι μεμονωμένα διαιτητές – θα πρέπει να προσπαθούν ώστε να αντικατοπτρίζουν τις αποφάσεις μιας "ομάδας ή ενός διαιτητή αναφοράς" και να προσπαθούν παρέχοντας ένα συνεπές σύνολο αποφάσεων.
Δύσκολο και κατανοητό το ότι κάθε διαιτητής μπορεί να έχει την δική του "ιδεολογία" και "στάση".
Το κλειδί είναι να αφιερωθεί χρόνος ώστε να εξεταστούν προσεκτικά και να θεσπιστούν αρχές για την αποφυγή παρορμητικών αντιδράσεων.
Οι επικεφαλής της διαιτησίας οφείλουν να προωθήσουν την ομαδική εργασία, την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση.
Και αυτός πρέπει να είναι ο κυριότερος στόχος τους.