Το “last second shot” δεν είναι ένα έκτακτο περιστατικό (3)

       Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Στις αναρτήσεις μας αυτές δεν προσπαθούμε να επιβάλλουμε μια συνταγή για το πώς θα καλύψουμε, ως ομάδα διαιτητών, τα buzzer beaters, αλλά να περιγράψουμε μια άποψη, στο όριο της ενημέρωσης, η οποία όμως σέβεται την μηχανική και δείχνει πιθανώς το τρόπο να αντιμετωπίζουμε σχετικά ζητήματα. 
Σε κάθε περίπτωση, οι οδηγίες των θεσμών προηγούνται – εφ’ όσον υπάρχουν – και δεν πρέπει να αγνοούνται.

Ποιες τελικά πρέπει να είναι οι θέσεις των διαιτητών ώστε να καλύψουν τις δύσκολες καταστάσεις των σουτ που γίνονται στο τελευταίο δευτερόλεπτο;

Κατ’ αρχήν, το μόνο για το οποίο πρέπει να ανησυχεί κάθε διαιτητής που έχει την ευθύνη είναι να κρίνει πότε ηχεί η κόρνα.
Εάν ο σουτέρ είναι στην περιοχή ευθύνης του, το θέμα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Εκτιμούμε ότι στην περίπτωση αυτή, ο διαιτητής, δεν πρέπει να βασίζεται στο άκουσμα της κόρνας για να καθορίσει εάν η μπάλα έφυγε από το χέρι του σουτέρ πριν το ρολόϊ δείξει 0:00.

Σε ένα γήπεδο με μεγάλη φασαρία από τους φιλάθλους, είναι πολύ δύσκολο να ακουστεί η κόρνα.
Επίσης σε ένα μεγάλο γήπεδο, η κόρνα μπορεί να βρίσκεται τόσο μακριά από κάθε διαιτητή, που σημαίνει ότι θα χρειαστεί ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για να φτάσει ο ήχος της μετά την λήξη του χρόνου.
Εκ των πραγμάτων επομένως δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε την αναμονή του ήχου για να είμαστε σίγουροι ότι ο χρόνος έληξε. 

Αυτό και ίσως το μόνο που χρειάζεται – ιδιαίτερα δύσκολο – είναι να είμαστε σε τέτοια θέση ώστε να έχουμε την δυνατότητα να "ελέγχουμε" το χρονόμετρο ή το LED φως στο ταμπλό, την στιγμή που ο σουτέρ απελευθερώνει την μπάλα.
Η οπτική ένδειξη είναι πιο απόλυτη από οτιδήποτε άλλο.
Όλα τα προηγούμενα σημαίνουν ότι, εάν η μπάλα είναι έξω από την περιοχή κάλυψης, αυτός ο διαιτητής θα πρέπει να μπορεί να κινηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίσει αυτή την εικόνα του χρονομέτρου ή του LED στο ταμπλό.

Και τα παραπάνω αφορούν σε περιπτώσεις αγώνων που τα γήπεδα προσφέρουν ιδανικές συνθήκες.

Τι γίνεται όταν τα γυμναστήρια έχουν μόνο ένα ρολόϊ στο ένα άκρο ή στον τοίχο απέναντι ή επάνω από την γραμματεία;
Είναι καθαρά θέμα προσέγγισης της περίπτωσης από νωρίς και σίγουρα στο pregame.
Εδώ είναι βέβαιο ότι πρέπει να κλειδώσουμε κάθε είδους περιστροφές και να έχουμε συνεννοηθεί για το ποιος από την ομάδα θα ελέγξει – όσο είναι δυνατόν – με οπτική επαφή το χρονόμετρο του αγώνα.
Η σημαντικότερη όμως βοήθεια σε τέτοιες περιπτώσεις έρχεται από τους βοηθούς διαιτητές στο τραπέζι της γραμματείας.

Και όλοι μαζί χρειάζεται να αντιληφθούν ότι πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για την κάλυψη αυτών των καταστάσεων και πως κάθε δισταγμός στην λήψη αποφάσεων προκαλεί άμεση διαμάχη και ένα σωρό σκέψεων...

Συνεχίζεται...