Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
1. Η αξιολόγηση της διαιτησίας στον αθλητισμό.
2. Η μελέτη κειμένων με σκοπό την αξιολόγησή τους.
3. Η εξέταση της ποιότητας ενός καλλιτεχνικού έργου.
Για όλους όσους επιλέξατε το 1. λυπάμαι...
Οι 2 τελευταίοι ορισμοί ταιριάζουν στην λέξη "κριτική", που όμως – έτσι κι αλλιώς - είναι ένα θέμα "near and dear" για όλους τους διαιτητές όλων των αθλημάτων.
Και ενώ η κριτική είναι το σημερινό μας θέμα, δεν θα αναλύσουμε την ποικιλία της κριτικής που προέρχεται από τους προπονητές – παίκτες – φιλάθλους.
Θα μιλήσουμε για την κριτική που ασκείται από τους συναδέλφους διαιτητές.
Και μην βιαστείτε…
Όχι μόνον θα αντιμετωπίσουμε την κριτική με την οποία σας τιμούν γενικά οι συνάδελφοί σας, αλλά θα εξετάσουμε μόνο την κριτική που σας προσφέρουν κατά την διάρκεια του αγώνα.
Και βέβαια σε όλους μας έχει συμβεί…
Κάνεις το σφύριγμα και από το πουθενά, ο άλλος διαιτητής αναλαμβάνει, επειδή και αυτός σφύριξε, την ευθύνη να το κατοχυρώσει.
Ακόμη χειρότερα, ίσως έχετε κι εσείς συναντήσει τους διαιτητές που "έχουν πάντα δίκιο" και δεν έχουν ενδοιασμούς να ενημερώνουν με την "στάση" τους ότι το σφύριγμα – κάθε σφύριγμα - είναι δικό τους.
Πολλοί διαιτητές, ιδιαίτερα οι νεότεροι, συναντούν ένα κυρίαρχο διαιτητή στην σταδιοδρομία τους.
Αυτός θέλει να γίνονται όλα όπως εκείνος θέλει και δεν θα διστάσει να σας απαγορεύσει να σφυρίξετε στην περιοχή ευθύνης του ή να σας τρελάνει με την κριτική του για κάθε σας απόφαση στο παιχνίδι.
Οι διαιτητές, γενικά, είναι άνετοι με μια κριτική μετά το παιχνίδι από τους συναδέλφους τους.
Η "διόρθωση" όμως, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, ειδικά όταν γίνεται με σκληρό τρόπο.
Η in-game κριτική έχει αρκετές μορφές και είναι ένα αρκετά συνηθισμένο περιστατικό.
Εάν κάνεις κριτική σε έναν συνεργάτη σου κατά την διάρκεια του αγώνα, θα παραμερίσεις την διαδικασία σκέψης του και το πιθανότερο είναι να του δημιουργήσεις νευρικότητα για το υπόλοιπό του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κριτική συζήτηση μεταξύ των διαιτητών δεν πρέπει να συμβαίνει.
Υπάρχει χώρος και τρόπος εάν αυτό γίνει σωστά όπως π.χ.
Θα μιλήσουμε για την κριτική που ασκείται από τους συναδέλφους διαιτητές.
Και μην βιαστείτε…
Όχι μόνον θα αντιμετωπίσουμε την κριτική με την οποία σας τιμούν γενικά οι συνάδελφοί σας, αλλά θα εξετάσουμε μόνο την κριτική που σας προσφέρουν κατά την διάρκεια του αγώνα.
Και βέβαια σε όλους μας έχει συμβεί…
Κάνεις το σφύριγμα και από το πουθενά, ο άλλος διαιτητής αναλαμβάνει, επειδή και αυτός σφύριξε, την ευθύνη να το κατοχυρώσει.
Ακόμη χειρότερα, ίσως έχετε κι εσείς συναντήσει τους διαιτητές που "έχουν πάντα δίκιο" και δεν έχουν ενδοιασμούς να ενημερώνουν με την "στάση" τους ότι το σφύριγμα – κάθε σφύριγμα - είναι δικό τους.
Πολλοί διαιτητές, ιδιαίτερα οι νεότεροι, συναντούν ένα κυρίαρχο διαιτητή στην σταδιοδρομία τους.
Αυτός θέλει να γίνονται όλα όπως εκείνος θέλει και δεν θα διστάσει να σας απαγορεύσει να σφυρίξετε στην περιοχή ευθύνης του ή να σας τρελάνει με την κριτική του για κάθε σας απόφαση στο παιχνίδι.
Οι διαιτητές, γενικά, είναι άνετοι με μια κριτική μετά το παιχνίδι από τους συναδέλφους τους.
Η "διόρθωση" όμως, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, ειδικά όταν γίνεται με σκληρό τρόπο.
Η in-game κριτική έχει αρκετές μορφές και είναι ένα αρκετά συνηθισμένο περιστατικό.
Εάν κάνεις κριτική σε έναν συνεργάτη σου κατά την διάρκεια του αγώνα, θα παραμερίσεις την διαδικασία σκέψης του και το πιθανότερο είναι να του δημιουργήσεις νευρικότητα για το υπόλοιπό του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κριτική συζήτηση μεταξύ των διαιτητών δεν πρέπει να συμβαίνει.
Υπάρχει χώρος και τρόπος εάν αυτό γίνει σωστά όπως π.χ.
"Γιατί δεν κάνεις rotation συχνότερα;"
"Παίζεις πολύ ψηλά ως Κεντρικός διαιτητής"
"Πρέπει να διαιτητεύσεις καλύτερα τους off-ball παίκτες"
Ειδικά όταν απευθυνόμαστε σε νεότερους διαιτητές και εφόσον είναι απαραίτητη μια συγκεκριμένη κριτική συζήτηση, πρέπει να βεβαιωθούμε ότι γίνεται με διακριτικό τρόπο και ποτέ αμέσως μετά από αμφισβητούμενες αποφάσεις.
Αποφύγετε τις χειρονομίες και τις "επιδείξεις", προσεγγίστε διακριτικά τον συνάδελφό σας, όταν η στιγμή το επιτρέπει και συζητήστε λίγο την περίπτωση, χαμηλόφωνα.
Το να αφιερώσεις χρόνο κατά την διάρκεια του αγώνα για να προσφέρεις εποικοδομητική κριτική είναι πιθανώς αποδεκτό και πολλές φορές ευπρόσδεκτο, όταν πρόκειται για βοήθεια ενός νέου συναδέλφου που χρειάζεται την εμπειρία σου.
Στην περίπτωση της κριτικής ενός διαιτητή με καθιερωμένη φήμη και ανεξάρτητα από την αξία του, είναι κάτι που δεν συνίσταται κατά την διάρκεια του αγώνα, αλλά επιβάλλεται να γίνει στο post game ή ακόμη και στην ανάπαυλα του ημιχρόνου.
Για όλους πάντως εκείνους που προτίθενται να προσφέρουν "διδακτικές στιγμές" στους συναδέλφους και συνεργάτες τους, θα μπορούσε να είναι ωφέλιμο πάντοτε να θυμούνται ότι:
"Επαινούμε δημόσια και τιμωρούμε ιδιωτικά."