Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Οι πρωταρχικές ανάγκες των ανθρώπων είναι το οξυγόνο, το νερό και η τροφή.
Για τους διαιτητές – εκτός των άλλων – είναι η μπάλα με το Νο8.
Είναι το σύμβολο του ανθρώπου που ζει την ζωή του στα "άκρα".
Κοιτάξτε την λίστα που ακολουθεί και αναρωτηθείτε γιατί είμαστε διαιτητές και με ποιο τρόπο θα άλλαζες αυτό που υποστηρίζουμε:
1. Φιλοδοξία. Κάθε διαιτητής θέλει να διαιτητεύσει στα καλύτερα πρωταθλήματα και διεθνώς.
2. Υλισμός. Απολαμβάνουμε κάθε επιβράβευση των επιτευγμάτων μας και τοποθετούμε σε εμφανή σημεία τα "τρόπαιά" μας.
3. Status. Θέλουμε να μας αναφέρουν στους κορυφαίους διαιτητές και να μας ορίζουν σε τελικούς και μεγάλα τουρνουά.
4. Ισχύς. Αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο αφού οι άνθρωποι με εξουσία το καταχρώνται και εκείνοι που δεν έχουν είναι δυσαρεστημένοι. Και στις 2 περιπτώσεις κινδυνεύει η αξιοπιστία.
5. Σαδομαζοχισμός. Για ποιον άλλο λόγο οι διαιτητές είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίζουν συνεχή κακοποίηση είτε στο γήπεδο είτε από τα media;
6. Κοινωνική "συμμόρφωση". Η απαίτηση να ταιριάζουμε με μια "ομάδα", ακόμη κι όταν συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που δεν συμπαθούμε.
7. Στοργή. Έχεις την ανάγκη να σε συμπαθούν και να κερδίζεις υποστήριξη και διαβεβαίωση. Δεν θα συμβεί!
Το μόνο άτομο από το οποίο πρέπει να περιμένεις ειλικρινή έγκριση είναι ο εαυτός σου.
8) "Πληροφορίες". Όχι μόνο για ό,τι αφορά εμάς τους ίδιους, αλλά και των άλλων. Ποιος έχει σταθεί βλέποντας τον δικό του μόνο ορισμό;
Το 1938 ο ψυχολόγος Henry Murray, απαρίθμησε τα παραπάνω "8" ως δευτερεύουσες ανάγκες των ανθρώπων.