Και ακόμη κι αν οι αντιδράσεις μας είναι συνήθως καλές, το μόνο που χρειάζεται είναι μια κακή στιγμή σε λάθος χρόνο για να τινάξει το παιχνίδι στον αέρα.
Ποια είναι τα σημάδια που θα πρέπει να εντοπίσουμε για να είμαστε προσεκτικοί;
Τα δύο προηγούμενα άρθρα θα τα δείτε εδώ και εδώ.
Οριακές κλήσεις 3: Μονόπλευρα σενάρια
Γιατί θα έπρεπε να ενδιαφερθούμε εάν το παιχνίδι κυλά μονόπλευρα σε σχέση με το σκορ για την μία ομάδα;
Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει…
Αυτό πράγματι ισχύει, αλλά είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι διαιτητές μπορούμε να διαλύσουμε ακόμη κι ένα παιχνίδι 20 πόντων.
Είναι γεγονός ότι όταν ο αγώνας εξελίσσεται μονόπλευρα, η μία ομάδα παίζει στην κατηφόρα και ή άλλη σε ανηφόρα.
Παίζοντας στην κατηφόρα για μια ομάδα σημαίνει ότι όλα έρχονται πολύ εύκολα.
Παίζοντας στην ανηφόρα σημαίνει ότι τα πάντα είναι δύσκολα, σχεδόν ακατόρθωτα.
Σε τέτοια παιχνίδια οι διαιτητές κάνουμε ή δεν κάνουμε κάποια σφυρίγματα χωρίς να σκεφτούμε σχεδόν καθόλου.
Οι Αμερικανοί ονομάζουν αυτές τις κλήσεις “speed bumbs” και θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνα σφυρίγματα είτε για την μία είτε για την άλλη ομάδα.
Οφείλουμε να αποφεύγουμε τα “περιθωριακά” σφυρίγματα για την ομάδα που χάνει με διαφορά και ταυτόχρονα δεν πρέπει να χάσουμε σφυρίγματα εις βάρος της ομάδας που κερδίζει.
Και όπως πάλι οι Αμερικανοί λένε, αυτά τα δύο διαφορετικά λάθη τείνουν να ενεργούν “as the straw that broke thecamel’s back”.
Και επειδή όλοι καταλαβαίνουμε, παρ’ όλα αυτά ας το κάνουμε ακόμα πιο σαφές:
Όποια κι αν είναι η διαφορά στο σκορ δεν επιτρέπεται να παίρνουμε αποφάσεις διαφορετικές από ό,τι ο κανονισμός λέει και επιτάσσει.
Σε διαφορετική περίπτωση μεροληπτούμε και για να προλάβω κάποιους να τονίσουμε ότι εάν έχετε την εντύπωση ότι πρόκειται για διαχείριση κάνετε λάθος.
Αυτό είναι χειραγώγηση, δυστυχώς…
Οριακές κλήσεις 4: Εκτός πεδίου ευθύνης μας
Όταν αποφασίζουμε να σφυρίξουμε εκτός περιοχής ευθύνης μας, βάζουμε τον εαυτό μας, αλλά και την ομάδα των διαιτητών, σε κίνδυνο.
Με αυτόν τον τρόπο καταστρέφουμε την αξιοπιστία μας και συγχρόνως αποδεικνύουμε ότι δεν εμπιστευόμαστε την κρίση του συναδέλφου μας.
Επίσης δημιουργούμε την προσδοκία στις ομάδες ότι για οποιαδήποτε μελλοντική αμφισβήτηση στον αγώνα, είμαστε ικανοί να πάρουμε θέση.
Από την άλλη βέβαια εάν χαθεί ένα σφύριγμα που είναι κατάφωρα προφανές σε όλους, όλη η ομάδα των διαιτητών θα φαίνεται αποτυχημένη.
Και δυστυχώς σε ένα παιχνίδι τέτοιου είδους σφυρίγματα δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε, αφού κανένας μας δεν θα ήθελε να εκτεθεί ο συνάδελφός μας σκεπτόμενοι “ότι δεν είναι δικό μου το σφύριγμα”.
Οι κραυγαλέες παραβάσεις χρειάζεται να σφυριχτούν από κάπου, από οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή.