Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Αποτελεσματικότητα δεν σημαίνει “διαιτητής ρομπότ”



“Μην αφήνεις να σε παρασύρει το συναίσθημά σου, αλλά πολύ περισσότερο μην το δείχνεις.”
Βέβαια αυτό είναι ίσως πιο αληθινό για κάθε διαιτητή, παρά για οποιονδήποτε μέσο άνθρωπο.


Κανένας διαιτητής δεν έχει την πολυτέλεια να "παρασυρθεί" από τα συναισθήματά του, αφού υπάρχει μια “δουλειά” που πρέπει να γίνει.
Το κλειδί είναι ο έλεγχος των συναισθημάτων και όχι η άγνοιά τους γιατί έλεγχος των συναισθημάτων σημαίνει και έλεγχος του παιχνιδιού.
Γιατί αποτελεσματικότητα ενός διαιτητή δεν σημαίνει να είσαι ρομπότ, δεν σημαίνει να είσαι παθητικός κ
αι σίγουρα δεν σημαίνει να είσαι εγωμανής.
Σημαίνει να είσαι "βράχος", να είσαι καλός "ακροατής", να είσαι "επαγγελματίας".

Η αυτοπεποίθηση είναι ένα από τα καλά συναισθήματα που δεν είναι δύσκολο και ίσως δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να ελέγξεις.
Στην περίπτωση όμως που δεν είσαι ικανός να την ελέγξεις, το αποτέλεσμα είναι να σε οδηγήσει σε αλαζονεία ή υπεροψία που θα έχει ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστείς εγωμανής.

Ανάλογη με την αυτοπεποίθησή μας είναι και η ικανότητά μας να χειριστούμε την πίεση του αγώνα.
Η αυτοπεποίθηση αναπτύσσεται συνεχώς και παράλληλα με την γνώση που αποκτούμε για το παιχνίδι. 
Μας επιτρέπει να εκτονώσουμε όλα τα προβλήματα πριν συμβούν. 
Και όσο περισσότερη γνώση έχουμε, τόσο περισσότερο κυριαρχούμε στο παιχνίδι ώστε να αποκτήσουμε την αίσθηση του ελέγχου που χρειάζεται.

Σήμερα πρέπει να παραδεχθούμε ότι από τα αποτελέσματα ορισμένων παιχνιδιών διακυβεύονται πολλά. 
Κάποιοι από εμάς διαιτητεύουμε παιχνίδια που αφορούν σε εκατομμύρια ευρώ και ίσως σε σταδιοδρομίες που κρέμονται σε μια κλωστή.
Υπάρχει πίεση και δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί.
Και βέβαια αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο υψηλό επίπεδο. 
Οι φίλαθλοι ενός τοπικού αγώνα μπορεί να είναι το ίδιο “ενοχλητικοί” και μερικές φορές ακόμη περισσότερο. 
Η οργή μιας χούφτας γονιών είναι πολλές φορές πιο απειλητική από τις φωνές 20.000 ανθρώπων.

Είναι σημαντικό να αναπτυχθούν δεξιότητες διαχείρισης του στρες ώστε να μπορούν οι διαιτητές να επικεντρωθούν όταν εμφανίζεται πίεση.
Το μεγαλύτερο λάθος είναι να προσποιηθούμε ότι είμαστε κενοί συναισθημάτων και τίποτα δεν μπορεί να μας αγγίξει. Η άρνηση αυτή είναι δυνατόν να δημιουργήσει πρόβλημα.
Η “δήλωση αναισθησίας” δεν είναι καλύτερη από το να προσδιορίσουμε τα συναισθήματά μας και στην συνέχεια να δημιουργήσουμε μια στρατηγική άμυνας για την αντιμετώπισή τους. 

Και αυτό είναι τόσο απλό, όσο απλή είναι μια γρήγορη συνομιλία με τον εαυτό μας:
- Αναγνώριση της πίεσης, επικέντρωση στο παιχνίδι και διαβεβαίωση ότι έχουμε τον έλεγχο
- Γρήγορη αξιολόγηση της απόδοσής μας, δέσμευση για ελαχιστοποίηση των λαθών
- Απομόνωση κάθε αρνητικής μας σκέψης που έχει σχέση με την υποτίμηση της μέχρι εκείνης της στιγμής απόδοσής μας, στρέφοντας έντονα την εστίασή μας στον αγώνα.

Η διατήρηση της ψυχραιμίας μπορεί να είναι μια πρόκληση, ειδικά όταν μας αντιμετωπίζουν με αγένεια και η “συζήτηση” γίνεται προσωπική.
Δεν είναι αρκετό να είσαι “σκληρόπετσος”. 
Αυτός είναι και ο λόγος που οφείλουμε να προβλέψουμε τι μπορεί να έρθει και να το αντιμετωπίσουμε.
Η πιο σημαντική δεξιότητα είναι η ικανότητά μας να αποφεύγουμε να παίρνουμε τις καταστάσεις προσωπικά.

Η διαιτησία δεν είναι μια δραστηριότητα που έχει σχεδιαστεί για να αρέσουμε.
Μπορεί να μας αρέσει το παιχνίδι αλλά μη νομίζουμε ότι ως διαιτητής θα κάνουμε φίλους.
Και αυτή την διαπίστωση την οφείλουμε στον εαυτό μας.
Σε διαφορετική περίπτωση και προκειμένου να είμαστε κοντά στο άθλημα που αγαπάμε, ίσως θα ήταν καλύτερο να δαπανήσουμε τον χρόνο μας ως οδηγοί του λεωφορείου μιας ομάδας ή στην επάνδρωση της φύλαξης του χώρου των γυμναστηρίων.


Κανένας από εμάς δεν γεννιέται με την ικανότητα να λειτουργεί υπό πίεση.
Είναι όμως κάτι που μπορείς να μάθεις.
Το κλειδί είναι να γνωρίζεις καλά τον εαυτό σου και να είσαι σε θέση να κατανοείς την ανθρώπινη φύση.
Όλα είναι ένα θέμα πρακτικής και αυτογνωσίας.