Συνέπεια και Αξιοπιστία (2)

Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Στο προηγούμενο άρθρο μας που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, είχαμε αναρωτηθεί για το τι γίνεται και τι πρέπει να κάνει ένας διαιτητής, όταν η απόφασή του είναι no call.
- Θα πρέπει να υπάρχει κάποιο είδος "σήματος" που συνοδεύει την απόφαση;
- Θα πρέπει να υπάρχει μια προφορική οδηγία όπως "play on";

Η απάντηση είναι απλή: "Τίποτα από τα δύο." 

Η έναρξη ενός περιττού διαλόγου σε μια αμφιλεγόμενη στιγμή δεν θα δώσει καμία λύση, ενώ αντιθέτως θα κάνει την κατάσταση πιο αμφιλεγόμενη.
Είναι σοφό να εμπιστευθούμε ότι το ίδιο το παιχνίδι θα συμβάλλει και μετά από ελάχιστες στιγμές όλα θα έχουν ξεχαστεί.
Εάν υπάρξει μια μικρή αλλά σύντομη αντίδραση δεν θα χρειαστεί να απαντηθεί, εκτός εάν η αντίδραση αυτή υπερβαίνει τις προσδοκίες της αθλητικής συμπεριφοράς.

Δεν είναι μάλιστα καθόλου δύσκολο να αναφερθούμε σε παραδείγματα όπου βιαστικά και περιττά σφυρίγματα, έχουν θέσει σε κίνδυνο κάποια που, κατά τα άλλα, ήταν πολύ ωραία παιχνίδια.

Ας δούμε όμως μαζί τις ακόλουθες πιθανότητες:

- Καθώς ο παίκτης Α2 προσπαθεί να αποφύγει με ντρίμπλα την αμυντική πίεση του Β4, υπάρχει προφανής επαφή με τον ώμο. Βέβαια, ούτε η κίνηση του Α2 προς τον χώρο επίθεσης εμποδίζεται, αλλά ούτε και η δυνατότητα να αμυνθεί ο Β4 διακυβεύεται από αυτή την επαφή.
Θα πρέπει ο διαιτητής να αποφασίσει Call ή No Call;

- Σε μία lay-up κατάσταση, ο Α2 απελευθερώνει την μπάλα και ενώ βρίσκεται στον αέρα μαζί με τον Β4 προκαλείται επαφή.
Η προσπάθεια για καλάθι είναι επιτυχής και κανένας από τους παίκτες δεν βρίσκεται σε μειονεκτική θέση ως αποτέλεσμα της επαφής.
Θα πρέπει οι διαιτητές να σφυρίξουν ένα φάουλ;

- Στο jump ball, ο Α3 μπαίνει στον κεντρικό κύκλο αφού η μπάλα είναι στον αέρα, αλλά πριν αξιοποιηθεί νομίμως.
Στην συνέχεια ο Β3 καθορίζει τον έλεγχο της μπάλας για την ομάδα του.
Θα πρέπει να σφυρίξει ο διαιτητής μια παράβαση για τον Α3;

- Σε μια κατάσταση post, ο Α2 και ο Β4 "στηρίζονται" σε μεγάλο βαθμό ο ένας στον άλλον και με προσπάθειες να αποσπάσουν, ο καθέναςαπό τον αντίπαλό του, την καλύτερη δυνατή θέση. 
Η επαφή είναι πολύ physical, αλλά δεν περιλαμβάνει παράνομη χρήση χεριών, ποδιών ή γονάτων από κανέναν παίκτη.
Υπάρχει κάποιο φάουλ;

- Ο Α2 ντριμπλάρει την μπάλα στο πίσω μέρος της ομάδας Α χωρίς κανέναν αμυντικό παίκτη, χειρίζεται λάθος την μπάλα και επέρχεται διπλή ντρίμπλα.
Θα πρέπει οι διαιτητές να σφυρίξουν παράβαση στον Α2;

Σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις, ο διαιτητής πρέπει ασφαλώς να είναι σε θέση να δει όλο το play που οδηγεί στην πιθανή παράβαση.
Είναι όμως ακόμη πιο σημαντικό να αποφασίσει εάν η δράση επεκτείνει ή όχι την ελευθερία του παίκτη πέρα από την πρόθεσή του.

Εν ολίγοις δηλαδή πρέπει να ελέγξει εάν κανένας παίκτης ή καμία ομάδα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση άδικα ή εάν ένας παίκτης ή μία ομάδα αποκτά αθέμιτο πλεονέκτημα ή δημιουργεί προϋποθέσεις αθέμιτου μειονεκτήματος για τους αντιπάλους.
Στην δεύτερη περίπτωση το παιχνίδι πρέπει να διακοπεί και το λάθος να διορθωθεί.

Σε κάθε παιχνίδι προφανώς και πάντοτε, θα υπάρχει μια ομάδα που θα είναι σε μειονεκτική θέση. 

Αυτή θα είναι η χαμένη ομάδα.
Το μειονέκτημα ωστόσο θα είναι δίκαιο. 

Γιατί μια ομάδα που είναι ψηλότερη, είναι ταχύτερη, είναι πιο επιδέξια αμέσως και σαφώς διαθέτει τα πλεονεκτήματα που δίνουν την νίκη.
Οι κανόνες του μπάσκετ προβλέπουν ξεκάθαρα αυτό το αποτέλεσμα.

Η επίδειξη της συνέπειάς μας δεν είναι θέμα κρίσης παρόμοιων δράσεων ως παραβάσεις.
Είναι πολύ πιθανόν ότι μια επαφή στην μια πλευρά του γηπέδου να μπορούσε να είναι φάουλ, ενώ μια παρόμοια επαφή στο άλλο άκρο να ισοδυναμεί με no call.
Υποθέτοντας ότι το αντιαθλητικό φάουλ δεν μπαίνει στην εικόνα, ο παράγοντας διάκρισης πρέπει να είναι το εάν ένας παίκτης ή μια ομάδα τέθηκε σε μειονεκτική θέση από την εν λόγω δράση.

Η αξιοπιστία ενός διαιτητή, είναι κάτι που θα κερδηθεί με τον χρόνο και την εμπειρία.
Οι παίκτες και οι προπονητές εκτιμούν τους διαιτητές που δεν προκαλούν περιττές διακοπές και θα τον βοηθήσουν όταν η περίσταση το δικαιολογεί.