Νέοι διαιτητές | Αξιοπιστία και Επικοινωνία με προπονητές (2)

  Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Στην αρχή της καριέρας τους οι νέοι διαιτητές έχουν να αντιμετωπίσουν την δοκιμασία των προπονητών, οι οποίοι έχουν ως αρχικό τους στόχο την αντιμετώπιση 50/50.

Και βέβαια μια μεγάλη συζήτηση είναι που ξεκινά για κάθε διαιτητή, αλλά πάντα αυτή η συζήτηση μένει στο "συρτάρι" του:
"Ξέρω coach ότι δεν με γνωρίζεις. Δώσε μου όμως την ευκαιρία να διαιτητεύσω πριν συνεχίσεις να με δοκιμάζεις. Αλλά εάν πρόκειται να συνεχίσεις, πρέπει να γνωρίζεις ότι με αναγκάζεις να το αντιμετωπίσω με βάση τον κανονισμό. Δώσε μου λοιπόν την ευκαιρία να διαιτητεύσω. Θέλεις να μιλάς; Μπορείς να με ρωτήσεις. Θα απαντήσω στις ερωτήσεις σου, αλλά μετά από αυτό θα σταματήσεις…" 

Εάν δεν "κάνεις πίσω" με κάποιον τρόπο έναν προπονητή, αυτός θα συνεχίσει και στο τέλος θα σε κάνει να φαίνεσαι ο "κακός". 

Και πρέπει να πάρεις θέση. 

Να είσαι σταθερός. 

Να μην φωνάζεις. 

Να μην κάνεις χειρονομίες. Απλά να μιλάς σταθερά.
Ο τόνος της φωνής σου είναι σημαντικό πλεονέκτημα. 

Όταν ο τόνος σου αλλάζει, ξέρουν ότι κάτι συμβαίνει… 

Δεν αρέσει αυτή η αλλαγή πάντα, αλλά πάντοτε θα σέβονται την δυναμική με την οποία χειρίζεσαι την κατάσταση. 

Και μην ξεχνάς, ακούει και ο αντίπαλος προπονητής.

Εάν πάλι, πάντα θέλεις να φέρεσαι σαν να έχεις δίκιο, η αξιοπιστία σου μειώνεται.
Εάν πιστεύεις ότι πάντα έχεις δίκιο, τα περιθώρια της εξέλιξής σου μειώνονται και καθυστερεί η πρόοδός σου. 

Δεν πειράζει να κάνεις λάθος. Ή καλύτερα, δεν γίνεται διαφορετικά.
"Coach, λάθος μου." 

Τι μπορούν να πουν; Αποκτάς μια σχέση ειλικρίνειας και την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε παρόμοια κατάσταση, οι πιθανότητες να κυλήσει η συνέχεια ομαλά είναι πολύ μεγαλύτερες. 

Αυτό που θα προτρέπαμε τους νέους διαιτητές είναι να ακούνε τους εμπειρότερους και βετεράνους διαιτητές. Απλώς να τους ακούνε.
Θα έχουν νόημα όλα; Όχι
Θα είναι πάντα σωστά; Όχι
Αλλά τι περισσότερες φορές θα είναι. Πάρτε αυτή την γνώση…