Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
"Οι προπονητές ενδιαφέρονται για το ποιος κερδίζει. Οι διαιτητές όχι."
Ένας ισχυρισμός των προπονητών είναι ότι οι διαιτητές δεν είναι υπόλογοι και επομένως δεν λογοδοτούν.
Οι προπονητές απολύονται. Οι διαιτητές όχι.
Στην χειρότερη περίπτωση, ο διαιτητής θα τιμωρηθεί από τον ένα και μοναδικό του "εργοδότη", αλλά δεν θα ανησυχήσει ιδιαίτερα προκειμένου να αναζητήσει δουλειά στην αγορά εργασίας.
Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις που κάποιοι διαιτητές είναι πιθανόν να απομακρυνθούν από τα πρωταθλήματα.
Οι προπονητές απολύονται. Οι διαιτητές όχι.
Στην χειρότερη περίπτωση, ο διαιτητής θα τιμωρηθεί από τον ένα και μοναδικό του "εργοδότη", αλλά δεν θα ανησυχήσει ιδιαίτερα προκειμένου να αναζητήσει δουλειά στην αγορά εργασίας.
Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις που κάποιοι διαιτητές είναι πιθανόν να απομακρυνθούν από τα πρωταθλήματα.
Είναι όμως σπάνιες και για πολύ συγκεκριμένους λόγους, που δεν είναι της ώρας να αναλυθούν.
Ένα άλλο κοινό παράπονο των προπονητών είναι ότι οι διαιτητές δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ, επειδή η "εργασία" τους είναι μερικής απασχόλησης και έχει την λογική του χόμπυ.
Οι προπονητές, αρκετές φορές, θεωρούν τους διαιτητές σαν "weekend warriors", που στην ουσία δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα, αφού όλοι τους έχουν ή επιθυμούν και αναζητούν μια εργασία πλήρους απασχόλησης.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους περισσότερους προπονητές, εκτός από τα υψηλότερα συλλογικά και επαγγελματικά επίπεδα.
Σε κάθε όμως περίπτωση, όλοι οι προπονητές, προσπαθούν να κερδίσουν ένα πλεονέκτημα με όποιον τρόπο μπορούν για να κερδίσουν, συμπεριλαμβανομένων και όλων των ενεργειών τους που θα τους δώσουν την ελπίδα, ότι το επόμενο σφύριγμα θα είναι υπέρ τους.
Υπάρχουν προπονητές που θεωρούν τους εαυτούς τους "έξυπνους χειριστές" και κάθε τους φράση προς τους διαιτητές, πριν και κατά την διάρκεια ενός αγώνα, έχει έναν καλά υπολογισμένο στόχο και σκοπό.
Και είναι σημαντικό να σημειώσουμε, ότι οι προσπάθειές τους αυτές είναι μερικές φορές επιτυχείς, επειδή οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς να επηρεάζονται από την κολακεία και την προπαγάνδα.
Πολλοί προπονητές έχουν υϊοθετήσει πειστικές τεχνικές και αναδεικνύονται αποτελεσματικοί πωλητές.
Η "πώληση" αποτελεί κεντρικό χαρακτηριστικό της θέσης τους, ή τουλάχιστον έτσι εκτιμούν, αφού τουλάχιστον όσον αφορά στους αθλητές, ισχύει.
Είτε όλες όσες τακτικές χρησιμοποιούν λειτουργούν είτε όχι, οι προπονητές αντιλαμβάνονται ότι εργάζονται σωστά και οι διαιτητές θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν όσο οι τακτικές των προπονητών κινούνται στο πλαίσιο της νομιμότητας.
Όταν οι προπονητές φωνάζουν για μια συγκεκριμένη απόφαση, σχεδόν πάντα γνωρίζουν ότι ο διαιτητής δεν πρόκειται να την αλλάξει.
Μπορεί να σκέφτονται, ωστόσο, ότι κάνοντας μια "σκηνή", ο διαιτητής πιθανόν να επηρεαστεί για την επόμενη απόφασή του ή ακόμη και γενικότερα υπέρ της ομάδας τους.
Εκτιμούν κυρίως, ότι η πνευματική παρέμβαση στην ψυχολογία του διαιτητή λειτουργεί προς όφελός τους μελλοντικά.
Και αυτό είναι ένα μέρος της νοοτροπίας "us versus them".
Από την πλευρά τους οι διαιτητές, όταν οι προπονητές ζητούν 50-50 αντιμετώπιση, εκτιμούν ότι αυτό το οποίο στην ουσία ζητούν είναι ένα πλεονέκτημα.
Οι περισσότεροι των προπονητών δεν πείθουν ότι ενδιαφέρονται για την ισότητα, αλλά για την απόδοση του διαιτητή που κλίνει προς όφελός τους.
Η προσπάθεια κάθε διαιτητή να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο κάθε προπονητής τον προσεγγίζει ως προσωπικότητα και την εργασία που κάνει ως απασχόληση, θα έχει ως αποτέλεσμα να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει καλύτερα ευαίσθητες καταστάσεις.
Η κατανόηση αυτή καθορίζει το πλαίσιο.
Ωστόσο, ούτε η κατανόηση αλλά ούτε και το πλαίσιο δεν πρέπει να δικαιολογήσουν ποτέ, κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά τους.
Όταν οι προπονητές φωνάζουν για μια συγκεκριμένη απόφαση, σχεδόν πάντα γνωρίζουν ότι ο διαιτητής δεν πρόκειται να την αλλάξει.
Μπορεί να σκέφτονται, ωστόσο, ότι κάνοντας μια "σκηνή", ο διαιτητής πιθανόν να επηρεαστεί για την επόμενη απόφασή του ή ακόμη και γενικότερα υπέρ της ομάδας τους.
Εκτιμούν κυρίως, ότι η πνευματική παρέμβαση στην ψυχολογία του διαιτητή λειτουργεί προς όφελός τους μελλοντικά.
Και αυτό είναι ένα μέρος της νοοτροπίας "us versus them".
Από την πλευρά τους οι διαιτητές, όταν οι προπονητές ζητούν 50-50 αντιμετώπιση, εκτιμούν ότι αυτό το οποίο στην ουσία ζητούν είναι ένα πλεονέκτημα.
Οι περισσότεροι των προπονητών δεν πείθουν ότι ενδιαφέρονται για την ισότητα, αλλά για την απόδοση του διαιτητή που κλίνει προς όφελός τους.
Η προσπάθεια κάθε διαιτητή να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο κάθε προπονητής τον προσεγγίζει ως προσωπικότητα και την εργασία που κάνει ως απασχόληση, θα έχει ως αποτέλεσμα να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει καλύτερα ευαίσθητες καταστάσεις.
Η κατανόηση αυτή καθορίζει το πλαίσιο.
Ωστόσο, ούτε η κατανόηση αλλά ούτε και το πλαίσιο δεν πρέπει να δικαιολογήσουν ποτέ, κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά τους.