Η διαχείριση του διαιτητικού λάθους (2)

  Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Υπάρχει μόνον ένας σίγουρος τρόπος για να γνωρίζεις εάν μια απόφασή σου είναι σωστή ή όχι:
"Να δεις την φάση σε επανάληψη στο video του αγώνα…"

Ως διαιτητής, μπορεί να αισθάνεσαι ένοχος για ένα λάθος σου.
Ειδικά μάλιστα εάν ήταν ένα λάθος που δεν το συνειδητοποιείς, μέχρι την στιγμή που αργότερα το διαπιστώνεις στο video.
Εντάξει, σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τηλεφωνήσεις στον προπονητή ή να του στείλεις email...

Υπάρχουν τρόποι για να χειριστείς μια τέτοια κατάσταση.
Κατ’ αρχήν, να το αναγνωρίσεις στον Παρατηρητή σου.
Η παραδοχή του λάθους σε αυτό το επίπεδο είναι αρκετό, αλλά η σοβαρότητα του λάθους κάνει την διαφορά στον τρόπο με τον οποίο ο διαιτητής και ο παρατηρητής θα το χειριστούν.
Αυτό που έχει σημασία στην προκειμένη περίπτωση, είναι η εστίαση και η σωστή τοποθέτηση που είναι κρίσιμα και τα δύο για την αποτροπή λαθών στο γήπεδο.
Εάν θέλεις να το συζητήσεις με τον προπονητή, καλό θα είναι να περιμένεις μέχρι να συναντηθείτε ξανά σε αγώνα, όποτε προκύψει η ευκαιρία, και να συνομιλήσεις μαζί του.

Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους ένας διαιτητής θα πρέπει να παραδεχτεί διπλωματικά ένα λάθος του, άμεσα και κατά την διάρκεια ενός αγώνα, εάν πιστεύει ότι έχει κάνει λάθος.
Και υπάρχει και συγκεκριμένη συμπεριφορά που μπορεί να βοηθήσει στην εκτόνωση τεταμένων καταστάσεων.
Εάν υπάρχει κάποια αμφιβολία ότι έχασες ένα σφύριγμα σε μια συγκεκριμένη κατάσταση και ο προπονητής αμφισβητεί την απόφασή σου, είναι καλύτερα να το παραδεχτείς:
"Coach, μπορεί να μου ξέφυγε και ίσως έχεις διαφορετική άποψη από ό,τι εγώ…"
Και είναι μια καλή προσέγγιση εφ’ όσον συνεχίσεις:
"Δουλεύω σκληρά για το παιχνίδι. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ."

Κάποιες φορές μάλιστα ίσως πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα "κάναμε θάλασσα", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάμε να κάνουμε μια δημόσια δήλωση... 

Είναι λάθος επικοινωνιακό. 

Και κακώς "κάποιοι" το χαρακτηρίζουν "αντριλίκι".

Άλλες φορές, ακόμη και εάν ο διαιτητής θέλει να αναγνωρίσει ένα λάθος του στον προπονητή, το παιχνίδι πιθανόν να υπαγορεύει ότι αυτό είναι αδύνατον να γίνει.

Το μπάσκετ είναι ένα τόσο δυναμικό άθλημα που πολλές φορές δεν επιτρέπει διακοπές και καθυστερήσεις.
Υπάρχουν όμως και οι μη λεκτικές μέθοδοι επικοινωνίας.
Ένας διακριτικός τρόπος με τον οποίο οι διαιτητές επικοινωνούν και αναγνωρίζουν το λάθος τους και πολλοί το εκτιμούν, είναι "το ελαφρύ κτύπημα του κεφαλιού", το οποίο τείνει να γίνει επίσημο σήμα των κανονισμών. 

Και ο αμοιβαίος σεβασμός απλώς συνεχίζεται...