Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
- Η στρατηγική που επικεντρώνεται στο πρόβλημα και
- Η στρατηγική που επικεντρώνεται στο συναίσθημα
Οι στρατηγικές που επικεντρώνονται στο πρόβλημα, επικεντρώνονται στον σχεδιασμό, την προετοιμασία, την αναζήτηση υποστήριξης από συναδέλφους ή καθοδηγητές και στην αύξηση της γνώσης και της προσπάθειας των διαιτητών.
Οι στρατηγικές που επικεντρώνονται στο συναίσθημα, χρησιμοποιούνται για την μείωση του άγχους μέσω τεχνικών, την στιγμή που γίνεται αντιληπτή η εμφάνισή του.
Περιλαμβάνουν αναζήτηση υποστήριξης από τους συναδέλφους διαιτητές, συναισθηματική αποφόρτιση, πιθανόν μείωση του αριθμού των αγώνων και self-talk που επικεντρώνεται σε θετικό αποτέλεσμα.
Η διαιτησία μπορεί να είναι μια προσπάθεια υψηλής πίεσης, αλλά υπάρχουν εργαλεία και τεχνικές για να αντιμετωπιστεί οτιδήποτε.
Με τόσο όμως υψηλά επίπεδα άγχους που αναφέρθηκαν στην μελέτη που έχουμε αναφερθεί στην πρώτη μας ανάρτηση με αυτό το θέμα, γιατί κάποιος να θέλει να έχει μια καριέρα ή χόμπυ ως διαιτητής;
Στην ίδια μελέτη, διαιτητές από πολλά και διαφορετικά αθλήματα ανέφεραν παρόμοια κίνητρα:
- Πρώην παίκτης που επιθυμεί να συνεχίσει να παραμένει κοντά στο άθλημα
- Επιθυμία να βοηθήσει το άθλημα
- Μια ευκαιρία να αμφισβητήσει τον εαυτό του
- Ένας τρόπος να προσαρμοστεί και να απολαύσει τον ελεύθερο χρόνο του
- Προσωπική ανάπτυξη από τις ευκαιρίες αναγνώρισης
- Δεύτερη θέση "εργασίας"
- Διαμόρφωση κοινωνικών σχέσεων
Από όλα τα παραπάνω, οι διαιτητές που παραμένουν στο άθλημα για τους 2 πρώτους λόγους έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τον ρόλο τους, να "ακονίζουν" εγγενώς τις δεξιότητές τους, γεγονός που στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε επιθυμητή πρόοδο που συνεχώς θα αυξάνεται.
Ανεξάρτητα πάντως από οτιδήποτε, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το κίνητρο.
Το κίνητρο είναι το καύσιμο που πυροδοτεί την συμπεριφορά μέσω της επιλογής, της προσπάθειας και της επιμονής.
Βέβαια, οι διαιτητές μπορεί να αρχίσουν να παρακινούνται από το πάθος τους, αλλά ο αθλητισμός είναι συχνά μια άχαρη και αγχωτική απασχόληση.
Ως εκ τούτου, άλλα πράγματα μπορεί να βοηθήσουν παρακινώντας τους διαιτητές να συνεχίσουν και σε αυτά περιλαμβάνονται οι έπαινοι, η αναγνώριση της προσπάθειας, ο σεβασμός, οι σχέσεις που αναπτύσσονται, η κοινωνική και η προσωπική ανάπτυξη, η γνώση και τέλος το σημαντικότερο, οι ευκαιρίες και η πρόοδος.
Η παροχή κατάρτισης και εκπαίδευσης θα βοηθήσουν απ’ όπου κι αν προέρχονται, αφού και τα δύο κρατούν τους διαιτητές τόσο διανοητικά όσο και σωματικά προετοιμασμένους.
Η δομή που είναι επιφορτισμένη με την εκπαίδευση πρέπει να επιτρέπει ευκαιρίες για πρόοδο, δικαιοσύνη, οργάνωση και προγράμματα καθοδήγησης και λογοδοσίας, που είναι εργαλεία για την διατήρηση του ενδιαφέροντος των διαιτητών.
Τέλος και ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι κάθε διαιτητής πρέπει να καθορίσει θετικούς αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικούς στόχους.
Η έλλειψη διαιτητών που φαίνεται να υπάρχει, κάνει ακόμη πιο σημαντικό αλλά και επίκαιρο το θέμα της διατήρησής τους.
Είναι σημαντικό να δοθούν εργαλεία, τα κατάλληλα εργαλεία, σε όλους τους διαιτητές και ανεξάρτητα της κατηγορίας και των εμπειριών τους, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τους άϋλους τομείς των παιχνιδιών, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ικανοποιητική εμπειρία και μακροζωΐα στον χώρο της διαιτησίας.
Τα προηγούμενα άρθρα της σειράς: