Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019

“LUCIFER” | Αφυψηλάτορες και Υπεράνογλου... Μακρυά από εμένα



Εάν τύχει και διαβάσεις τον "Μαίτρ και τη Μαργαρίτα" του Μπουλγκάκοφ, θα μάθεις ότι είχε γίνει προσπάθεια να με ξαναφέρουν στον σύγχρονο κόσμο.
Βέβαια δεν ήρθα στην Ελλάδα και δεν έγραφα.👿


Αυτή τη φορά όμως ήρθα μόνος μου.
Ασχολούμαι και με την διαιτησία του μπάσκετ.
Έχω ήδη δει το πλείστον των διαιτητών και έχω παρακολουθήσει τα 20 τελευταία σεμινάρια της ΟΔΚΕ.
Είμαι μια κατηγορία μόνος μου. 😎

Ξαφνικά, από χθες, αγάπησα κάποιους διαιτητές.
Όσους δεν παίζουν.💘
Διάβασα το άρθρο στο blog εδώ.
Το αντιμετωπίσατε το θέμα με την λογική παιδιά...
Εγώ θα το αντιμετωπίσω με την λογική μου. 😈

Λοιπόν, οι πίνακες των διαιτητών “μπούκωσαν”.
Δεν χωράνε άλλοι. Και έρχονται πολλοί.
Αναδιανομή των πινάκων δεν μπορεί να γίνει για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης...
Τι μένει;

Συνιστώ να μην υποκύψει κανείς στην αιδημοσύνη τους.
Να μην αναγκαστεί κανείς να κρυφτεί από την αδηφαγία “κάποιων”, που αδυνατούν να διακρίνουν και να εξετάσουν τα κίνητρά σας, την αγάπη σας για ό,τι κάνετε, λες και μπορούν εκείνοι να δούνε την τύφλα τους.
Με δυο λόγια: pecca fortiter
👿
Μην ξεχάσετε ποτέ ότι αυτοί οι κεντρικοεπιτροπάριοι είναι λάτρεις της σιωπής όταν δεν “χρηματοδοτούν”.
Συνοψίζονται μάλιστα στο οσκαρουαλντικό "ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν".


Εάν όμως δεν αντέξεις – δεν στο συνιστώ – τότε η ευάλωτη αποστασιοποίησή σου θα υπονομεύεται από την ζαχαρόπηκτη υπερτροφία της νοσταλγίας και τελικά – το χειρότερο – ο σκώρος της λησμονιάς στο τέλος θα τα φάει όλα.


Και τι θα ‘χεις να θυμάσαι ρε φίλε;…😌


Lucifer😈
Est modus in rebus


* Η τραγωδία του αυτόχειρα είναι ότι, μόλις κάνει το σάλτο από το παράθυρο, ανάμεσα στο έβδομο και στο έκτο πάτωμα, το ξανασκέφτεται : "Αχ, να μπορούσα να γυρίσω πίσω!"😓

** Χωρίς την αίσθηση της αναμονής δεν υπάρχει παράδεισος.
Για την κόλαση δεν τίθεται θέμα, για όσους ενδιαφέρονται…😈