Στο σύγχρονο basketball, το επίπεδο των επιδόσεων του διαιτητή είναι μια πολύπλοκη λειτουργία πολυάριθμων άμεσων και έμμεσων παραγόντων οι οποίοι είναι:
1. Η Φυσική κατάσταση
2. Τα κριτήρια για τις φυσικές επαφές
3. Η γνώση της ψυχολογίας των παικτών, των προπονητών και των φιλάθλων
4. Η γνώση του κανονισμού παιδιάς, των ερμηνειών και των σημείων έμφασης
5. Η γνώση των αμυντικών και επιθετικών τακτικών
6. Ομαδική συνεργασία του team της διαιτησίας
7. Η γνώση της μηχανικής της διαιτησίας
8. Η γνώση των εργασιών της γραμματείας
9. Ο συντελεστής του ταλέντου και της προσωπικότητας
10. Ο συντελεστής της φιλοδοξίας, της ισχυρής θέλησης και της υπομονής
11. Ο συντελεστής “Προσωπική ευκαιρία”
Σήμερα θα μιλήσουμε για το σημείο 7 και 8.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερη σημασία δίδεται στην βελτίωση της εφαρμογής της μηχανικής διαιτησίας στο γήπεδο.
Η ταχύτητα με την οποία κινούνται οι παίκτες και γενικότερα οι ομάδες, δημιουργεί πλέον σοβαρά προβλήματα στην οπτική αντίληψη και την πλήρη κάλυψη του γηπέδου.
Η μηχανική των 2 και των 3 διαιτητών είναι ένα πρακτικό σύστημα που δημιουργήθηκε ως μέθοδος εργασίας προκειμένου να εξαλειφθούν τα προβλήματα.
Στην ουσία είναι μια καλή συνταγή επικέντρωσης προσοχής.
Οι βασικοί παράγοντες της μηχανικής είναι:
- Κίνηση στο σωστό σημείο
- Βέλτιστη τοποθέτηση για να βλέπουμε
- Γνώση του τι κοιτάμε ή τι παρατηρούμε
Όλοι οι διαιτητές πρέπει να ακολουθούν και να εφαρμόζουν την επίσημη μηχανική της FIBA.
Ωστόσο, για να έχει κάποιος διαιτητής δογματική θέση του τύπου “αυτός είναι ο δικός μου χώρος ευθύνης και εκείνος είναι ο δικός σου”, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οδηγεί με ασφάλεια σε κακή ομαδική δουλειά.
Η βασική αρχή για τον διαιτητή θα έπρεπε να είναι το να παίρνει αποφάσεις σε οποιοδήποτε play, εάν είναι απολύτως βέβαιος για την κρίση του και εάν ο συνάδελφός του δεν ανταποκρίνεται, είτε λόγω έλλειψης θάρρους, είτε λόγω έλλειψης συγκέντρωσης, ή απλά επειδή δεν έχει την κατάλληλη θέση για να το διαπιστώσει.
Κάθε σχόλιο του τύπου “δεν ήταν δική μου ευθύνη” είναι σε πλήρη αντίθεση από το ίδιο το πνεύμα και την πρόθεση των κανονισμών.
Δυστυχώς, κάποιοι αυτοκηρυγμένοι "λέκτορες" και "ειδικοί", προσπαθούν να θεοποιήσουν το σύστημα της μηχανικής, μεταμορφώνοντάς το στο σημαντικότερο θέμα και σίγουρα υποτιμώντας τον ηγετικό ρόλο άλλων θεμάτων όπως "Feeling for the game", "κριτήρια για τις φυσικές επαφές", "σχέσεις μεταξύ διαιτητών, παικτών και προπονητών".
Σπαταλιέται πολύς χρόνος και σκέψη για να ξεθαφτούν διάφορες υπερ-τεχνικές που είναι μικρής ή καθόλου σημασίας.
Έτσι, δημιουργούνται διαιτητές – ρομπότ, που ανησυχούν περισσότερο για το εάν έχουν την βέλτιστη θέση και δεν καταπατούν τα σύνορα της περιοχής ευθύνης τους, παρά για το να έχουν μια υγιή και ώριμη κρίση.
Μιμούμενοι μερικούς ψευδο – αξιολογητές θα μπορούσαμε ειρωνικά να πούμε ότι "σ’ αυτό το παιχνίδι οι διαιτητές επέδειξαν μια πολύ καλή γνώση της μηχανικής, αλλά με μερικές άθλιες κλήσεις κατέστρεψαν τις προσπάθειες των προπονητών και των αθλητών".
Η γνώση των εργασιών του τραπεζιού της γραμματείας
Αυτό το θέμα δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ και σε κανένα σεμινάριο διαιτησίας.
Και βέβαια αυτή η υποτίμηση δεν έχει καμία δικαιολογία!
Προφανώς οι ειδικοί ξεχνούν ότι μια πολύ μικρή παράλειψη της γραμματείας μπορεί να καταστρέψει μια εξαιρετική διαιτησία.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ένας καλός διαιτητής πρέπει να έχει καλή γνώση των εργασιών της γραμματείας.
Ιδιαίτερη μάλιστα προσοχή πρέπει να δίδεται και στην ομαδική εργασία μεταξύ διαιτητών και βοηθών διαιτητών.