Ακεραιότητα: “Τι λέμε VS Τι κάνουμε”

Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Αμεροληψία, Δικαιοσύνη και Ήθος.
Αυτά είναι τα βασικά για κάθε διαιτητή.
Είναι βέβαιο ότι ισχύουν για όλους.
Τελικά οι διαιτητές όντως ζουν και εξελίσσονται με αυτά τα υψηλά πρότυπα;

Έχετε ρωτήσει ποτέ έναν διαιτητή, εάν κατά την διάρκεια ενός αγώνα έχει αγνοήσει κάποιον κανονισμό;
Ο ακρογωνιαίος λίθος της διαιτησίας είναι η εφαρμογή των κανόνων.
Οι διαιτητές δεν φτιάχνουν τους κανόνες βέβαια, αλλά αυτό δεν μετριάζει την ευθύνη που έχουν για την επιβολή τους.
Και βέβαια δεν θα πρέπει να υπάρχει καμιά δικαιολογία για να αγνοηθούν αυτοί οι κανόνες.

Δεν είναι απλή η απάντηση.
Υπάρχουν προφανώς πολλά επίπεδα αθλητισμού.
Από το επίπεδο των παμπαίδων, όπου στόχοι είναι η απόλαυση και η ασφάλεια, έως τα επαγγελματικά επίπεδα, όπου οι νίκες και οι ήττες σημαίνουν τα πάντα.
Οφείλουν οι διαιτητές να εφαρμόζουν τον κανονισμό πάντα και όποιο κι αν είναι το επίπεδο και ο πραγματικός στόχος των ομάδων;
Ή ιδιαίτερα στα παιδιά πρέπει να χρησιμοποιούνται οι κανόνες σύμφωνα με το πνεύμα και την πρόθεσή τους και πάντα δίκαια προς τις 2 πλευρές;

Όταν αρχίζεις να σκέφτεσαι έτσι, πρέπει να θυμάσαι ότι έχεις 2 ομάδες και αυτό που πρέπει να τηρήσεις αμετάκλητα είναι η ισορροπία.

Βέβαια αυτό που περιπλέκει τα πράγματα, όταν “αφήνουμε στην άκρη τους κανόνες”, είναι η εύκολη ύπαρξη των videos σε κάθε επίπεδο.
Παλαιότερα ίσως να είχαμε την ευκαιρία να επικαλεστούμε την διαχείριση του αγώνα και να δικαιολογούσαμε οτιδήποτε είχαμε την δυνατότητα να “αγνοήσουμε”.

Τα πάντα τελικά και εν ολίγοις, έχουν να κάνουν με την ακεραιότητα ενός παιχνιδιού και την θέση μας απέναντι στο ίδιο το άθλημα του μπάσκετ, είτε χρησιμοποιούμε το πνεύμα είτε την πρόθεση των κανονισμών.

Σκεφτόμαστε ότι ως διαιτητές είμαστε role models, πυλώνες ακεραιότητας και άγρυπνοι φρουροί του basketball.
We Talk the Talk. But do We Walk the Walk?