Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Πολύ συχνά οι διαιτητές του μπάσκετ προσπαθούν να αφήσουν την εντύπωση ότι κάθε παιχνίδι που διαιτητεύουν τελειώνει καλά, χωρίς λάθη από τους ίδιους ή τους συναδέλφους τους.
Απλώς δεν είναι αλήθεια.
Σε επίπεδο Ν.Β.Α. – όπου κάθε σφύριγμα βαθμολογείται – οι καλύτεροι διαιτητές είναι υπερήφανοι εάν έχουν 90% ποσοστό ακρίβειας σφυριγμάτων.
Στο επίπεδο N.C.A.A. Division I, το επίπεδο ακρίβειας δεν είναι πολύ διαφορετικό.
Επίσης, υψηλά ποσοστά ακρίβειας υπάρχουν στα χαμηλότερα συλλογικά επίπεδα αλλά και στα σχολικά πρωταθλήματα.
Ωστόσο, υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο όπου τα επίπεδα ακρίβειας είναι τα υψηλότερα, η διαιτησία είναι "κρέμα" και οι διαιτητές μοιράζουν στην μέση "και το καρπούζι και τα κουκούτσια"...
Αυτό είναι δυνατόν να συμβαίνει, μόνο σε εκείνα τα παιχνίδια με εκείνους τους διαιτητές, που δεν είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους συναδέλφους τους.
Μετά από κάθε παιχνίδι, μια ειλικρινής ανασκόπηση της απόδοσης περιλαμβάνει την πραγματικότητα των αναπάντητων κλήσεων και τις μοναδικές εκείνες καταστάσεις που δεν αντιμετωπίστηκαν σωστά.
Η ψυχρή και συγχρόνως σκληρή αντιμετώπιση των γεγονότων, είναι αυτή που θα θέσει τον επόμενο διαιτητικό μας στόχο.
Πώς όμως η ειλικρίνεια θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μας;
Όπως σχεδόν τα πάντα: Με την εφαρμογή της στην πράξη.
Θα πρέπει να περιλαμβάνει μια διεξοδική συζήτηση, πριν αλλά και μετά το παιχνίδι, με οτιδήποτε σχετικό με τις προσδοκίες, τις ικανότητες και την εμπειρία της ομάδας των διαιτητών.
Η ειλικρίνεια μεταξύ της ομάδας αρχίζει με τον καθορισμό των ορίων συζήτησης και σημαίνει πότε, που και με ποιο τρόπο θα πραγματοποιηθούν οι συζητήσεις πριν αλλά και μετά το παιχνίδι.
Αναλυτικότερα στο επόμενο άρθρο μας…
Συνεχίζεται...