Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Είναι πράγματι ένα πρόβλημα το flopping;
O Κανονισμός του μπάσκετ αναφέρεται με φειδώ στο άρθρο 36.
Κατατάσσει το flopping ως παράβαση συμπεριφοράς και απλώς στο 36.2.1 το χαρακτηρίζει ως ένα σφάλμα όχι επαφής αλλά συμπεριφοράς, με μια απλή όμως αναφορά.
Συνεχώς στα εκπαιδευτικά σεμινάρια αναφέρονται οι εκπαιδευτές στο flopping και ζητούν από τους διαιτητές να "περιορίσουν" αυτή την τακτική των αθλητών με τα διαθέσιμα εργαλεία.
Βέβαια το θέμα είναι, το κατά πόσον οι διαιτητές είναι πρόθυμοι "να τραβήξουν την σκανδάλη" και να χρησιμοποιήσουν αυτά τα εργαλεία του κανονισμού.
Στους περισσότερους διαιτητές, λείπει μια λογική εξήγηση απέναντι σε εκείνους που θα τους επικρίνουν ως over-officious διαιτητές.
Οι παίκτες μερικές φορές κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να "προσποιηθούν ότι κάτι είναι φάουλ" και αρκετά συχνά τους διακρίνουμε να προσποιούνται με όλες τις ικανότητες που μπορεί να διαθέτει ένας Broadway superstar.
Η προσποίηση για φάουλ μπορεί να στοιχίσει μια τεχνική ποινή
Ο κανονισμός του μπάσκετ, βέβαια, είναι σαφής και αναφέρει ότι το "faking being fouled" τιμωρείται με τεχνική ποινή.
Είναι όμως αυτή η πρώτη επιλογή του διαιτητή; Ίσως όχι.
Και αυτό συνεπάγεται τα ερωτήματα:
- Υπό ποιες συνθήκες θα πρέπει να τιμωρηθεί ένας παίκτης με τεχνική ποινή για flopping;
- Υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να κάνει ένας διαιτητής πριν την απόφασή του για "Τ";
- Πότε μπορεί ο διαιτητής να μην έχει άλλη επιλογή;
Συχνά οι παίκτες που σκοπεύουν να λειτουργήσουν με αυτό τον τρόπο, στην ουσία βγαίνουν με την δράση τους αυτή εκτός παιχνιδιού. Στην περίπτωση αυτή έχουν αυτοτιμωρηθεί από την προκύπτουσα αδυναμία να επωφεληθούν.
Και αυτή ακριβώς είναι μια κατάσταση που "εκμεταλλεύεται" ο διαιτητής, προκειμένου να προειδοποιήσει τον παίκτη για την προσπάθειά του να "ξεγελάσει", ώστε να παραπλανήσει.
Αυτό συχνά λύνει το πρόβλημα.
Επιπλέον, ο προπονητής κατά πάσα πιθανότητα, θα επισημάνει στον παίκτη να παίξει καλύτερη άμυνα, που από μόνο του περιορίζει ένα μελλοντικό παρόμοιο περιστατικό "faking being fouled".
Μια λιγότερο προτιμώμενη μέθοδος από τους διαιτητές είναι να επισημάνουν στον παίκτη με ένα σινιάλο του χεριού να σηκωθεί, που στην ουσία σημαίνει: "Είδα ότι προσπάθησες να με ξεγελάσεις…Σήκω και παίξε σωστά."
Και βέβαια αυτό δεν είναι κάτι εγκεκριμένο, αλλά ορισμένες φορές αποτελεί ένα αποτελεσματικό εργαλείο.
Ο παίκτης στον οποίο κάνουμε όμως το σινιάλο να σηκωθεί, το πιθανότερο είναι να μην βλέπει, οπότε το μόνο που ίσως καταφέρνουμε, είναι να δικαιολογούμε την απόφασή μας για no-call.
Υπάρχουν ισχυρές συστάσεις για να μην χρησιμοποιούμε περιττά και μη εγκεκριμένα σήματα.
Η απόφασή μας για no-call μιλά από μόνη της.
Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που, παρά τις προειδοποιήσεις μας, οι παίκτες δεν παίρνουν το μήνυμα και επαναλαμβάνονται.
Και όπως καταλαβαίνουμε, οποιαδήποτε προειδοποίηση που ακολουθείται από μη συμμόρφωση, καθιστά την γενναιόδωρη προειδοποίησή μας αναποτελεσματική.
Δυστυχώς όμως, με αυτό τον τρόπο μεταδίδουμε σε όλους ότι δεν εννοούμε στην πραγματικότητα οποιαδήποτε προειδοποίησή μας για οτιδήποτε.
Όταν κάποιος από τους διαιτητές ξεκινήσει με προειδοποίηση για την μία ομάδα, ας βεβαιωθούμε ότι οφείλουμε να ξεκινήσουμε με τον ίδιο τρόπο και για την άλλη ομάδα.
Μπορεί να υπάρχει θέμα ασφάλεια των παικτών
Είναι γεγονός ότι μπορεί να υπάρχει ένα πραγματικό θέμα ασφάλειας των παικτών που εμπλέκονται και από μόνο του αυτό σημαίνει ότι καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, ένα "Τ" θα εξυπηρετήσει το παιχνίδι την πρώτη φορά που θα συμβεί ένα "faking being fouled".
Όταν ένας παίκτης, αν και δεν του έχει γίνει κάποιο φάουλ, "βουτάει" για να "επικοινωνήσει" ασήμαντου βαθμού ή και καμία επαφή, αποτελεί κίνδυνο για άλλους παίκτες που βρίσκονται στην άμεση περιοχή της δράσης αυτής.
Οι διαιτητές έχουμε την ευθύνη να προστατεύουμε όλους τους παίκτες από κάθε κίνδυνο τραυματισμού.
Η Τεχνική ποινή σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι υπερβολή.
Η περίπτωση που ο επιθετικός στρατηγικά προσποιείται ότι του γίνεται φάουλ, είναι επίσης συχνή.
Αυτό συμβαίνει όταν, ενώ δεν υπάρχει καμία παράνομη επαφή, ο σουτέρ π.χ. επαιτεί αλλά και προσποιείται παραπονούμενος για ένα φάουλ που δεν έγινε ποτέ.
Εάν μάλιστα συμβαίνει ξανά και ξανά, αυτό είναι ενάντια στο πνεύμα των κανόνων του παιχνιδιού.
Είναι "απάτη" και είναι ώρα για αποφάσεις.
Υπάρχουν στιγμές που το flopping μπορεί να αγνοηθεί και στιγμές που είναι αδύνατον να το αγνοήσουμε.
Όταν δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί, το ίδιο το άρθρο 36 του κανονισμού παιδιάς μας δίνει ένα εργαλείο για να το χρησιμοποιήσουμε.
Και όπως δείχνουν τα πράγματα περιορίζει αρκετά αυτό που πρέπει να περιοριστεί.