Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Ο ενεργός "Κεντρικός" διαιτητής (Center) σε μια ομάδα 3 διαιτητών είναι το κρίσιμο συστατικό του κοκτέϊλ.
Όταν ο "Κεντρικός" διαιτητής είναι ενεργός, όλα λειτουργούν πιο ομαλά και τα παιχνίδια διαιτητεύονται και ελέγχονται καλύτερα.
Χωρίς την προσπάθεια αυτή, είναι δυνατόν να συμβούν περισσότερο άσχημα πράγματα, αφού η κάλυψη του αγώνα τείνει να είναι ένα είδος υβριδικής και κατώτερης ποιότητας μηχανικής δύο ατόμων.
Το πιθανότερο είναι ότι οι μισοί αναγνώστες διαιτητές δεν είναι αρκετά μεγάλοι για να θυμούνται τις ημέρες που η τότε Α1' Εθνική κατηγορία είχε μόνο 2 διαιτητές.
Τα παιχνίδια ήταν και τότε γρήγορα και οι καλύτεροι διαιτητές ήταν όσοι κατάφερναν να ανταπεξέλθουν με συχνή κίνηση εντός της περιοχής κάλυψής τους, ώστε να πάρουν την καλύτερη δυνατή θέση κοντά στην μπάλα.
Ο ένας διαιτητής εστίαζε στο σημείο που γινόταν το παιχνίδι με την μπάλα και ο άλλος εξέταζε όλους τους υπόλοιπους.
Το πρόβλημα άρχισε να εμφανίζεται όταν το παιχνίδι έγινε πιο physical.
Δύο μάτια δεν μπορούσαν να τα δουν όλα.
Το physical έγινε σκληρό και αυτό έφερε τραυματισμούς.
Η εμφάνιση των σουτ 3 πόντων έκανε το παιχνίδι ακόμη πιο δύσκολο διαιτητικά.
Γέννησε ένα παιχνίδι περισσότερο περιμετρικό και αύξησε τον τομέα δραστηριότητας που θα έπρεπε να βλέπουν οι διαιτητές, δημιουργήθηκε χάος και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις κινδύνευε να αναιρείται η αθλητικότητα.
Η απάντηση ήταν η επινόηση των 3 διαιτητών και μία νέα θέση αυτή του "Κεντρικού" διαιτητή (Center), ο οποίος παρακολουθεί την off-ball δραστηριότητα, όταν οι άλλοι 2 διαιτητές ελέγχουν την on-ball δραστηριότητα.
Η στατιστική, πολύ γρήγορα, έδειξε ότι τα φάουλ μειώθηκαν, επειδή ακριβώς μειώθηκαν τα φάουλ στα out-of-control-plays.
Επίσης, επεκτάθηκε η σταδιοδρομία των διαιτητών επειδή ακριβώς μειώθηκαν οι φυσικές απαιτήσεις.
Τέλος, το σύστημα των 3 διαιτητών, επέτρεψε να εμφανιστούν νεότεροι διαιτητές, αφού η συνεργασία με 2 έμπειρους είναι πιο ασφαλής από έναν.
Βέβαια όλα τα καλά έχουν πολλές φορές συνέπειες.
Δημιουργούνται πολλές φορές σχήματα ομάδων διαιτητών ανεξάρτητα από την ηλικία και δυστυχώς κάποιοι διαιτητές εκμεταλλεύονται το σύστημα.
Λειτουργούν απελπιστικά εκτός θέσης και απλώς επιβλέπουν το παιχνίδι.
Χρησιμοποιούν όλα αυτά τα "head starts" της μηχανικής για να αντισταθμίσουν την έλλειψη κινητικότητάς τους, δεν βρίσκονται μπροστά στα transitions ενός fast break και έτσι δημιουργούν περισσότερα προβλήματα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι από τα πλεονεκτήματα των θέσεων της μηχανικής των 3 ατόμων, έχουν λιγότερη επιτυχία στην κάλυψη των δράσεων player-to-player από ότι θα μπορούσαν στην μηχανική 2 ατόμων.
Επίσης, αδυναμία υπάρχει στο ότι παρακολουθούν την μπάλα περισσότερο απ’ ότι τους παίκτες στην αδύναμη πλευρά.
Το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι τα παιχνίδια παίρνουν μια στροφή προς το χειρότερο τουλάχιστον από θέματος physicality.
Αυτό που βλέπουμε είναι ότι οι διαιτητές κινούνται λιγότερο απλώς.
Η δουλειά του Κεντρικού διαιτητή, όταν γίνεται σωστά, διευκολύνει τον διαιτητή Κεφαλής και τον διαιτητή Ουράς να επικεντρωθούν στην δράση.
Στο Ν.Β.Α. είναι σχεδόν κανόνας.
Αυτό θα συμβεί μόνον όταν ο "C" παρακολουθεί τις δευτερεύουσες άμυνες, βοηθά στην πίεση, ασχολείται με τα weakside rebounds και διαχειρίζεται τα weakside drives στο καλάθι.
Οτιδήποτε λιγότερο κάνει από αυτά ο Κεντρικός διαιτητής, η ομάδα των διαιτητών θα υποφέρει.