Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Είναι όμως κάποιες εκφράσεις – έννοιες που εάν μεταφραστούν χάνουν την δυναμική τους.
Κυρίως, την αξία τους.
Και είμαστε σίγουροι ότι εάν συνεχίσετε να διαβάζετε, θα αντιληφθείτε.
Ο καθηγητής Michael Useem έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής όταν μετά την έρευνά του απέδειξε ότι εάν οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, τότε οι ηγέτες τους θα αποτύχουν με βεβαιότητα.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην διαιτησία.
Όλοι έχουμε ευθύνη να χρησιμοποιήσουμε όλα τα εύλογα μέσα ως διαιτητές, ώστε να παρθούν οι σωστές αποφάσεις.
Τι συμβαίνει όμως όταν το νέο μέλος της ομάδας των διαιτητών είναι rookie;
Τι συμβαίνει όταν ο επικεφαλής διαιτητής δεν "λειτουργεί" σωστά;
Είμαστε ακόμη πρόθυμοι να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσουμε τις σωστές αποφάσεις;
Βλέπουμε συχνά – ειδικά στους επαγγελματικούς χώρους – εργαζόμενους υπό τον φόβο "κυρώσεων" να αποτυγχάνουν να μιλήσουν και κυρίως να αμφισβητήσουν τους προϊσταμένους τους.
Μερικές φορές συμβαίνει, επειδή δεν είναι ακριβώς βέβαιοι εάν έχουν δίκιο.
Αρκετές όμως φορές συμβαίνει, επειδή απλά έχουν να αντιμετωπίσουν έναν αυταρχικό προϊστάμενο.
Και ίσως έχει συμβεί σε αρκετούς από εμάς τους διαιτητές.
Πιστεύουμε ότι είδαμε κάτι διαφορετικό από τους άλλους.
Η μπάλα κτύπησε την γραμμή...
Ο σουτέρ πατούσε την γραμμή των 3 πόντων...
Και είτε προσπαθούμε να μην ανακατευτούμε στην περιοχή του άλλου, είτε η ιδιαίτερη αυτή στιγμή, μας αναγκάζει να δούμε το παιχνίδι διαφορετικά.
Είναι ακριβώς η στιγμή του "gut-check".
Παρ’ όλα αυτά, η προθυμία των μελών της ομάδας των διαιτητών να αμφισβητήσει αποφάσεις, βασίζεται στην ικανότητα ηγεσίας του επικεφαλής της ομάδας.
Έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον που θα ενθαρρύνει αυτή την εξέλιξη;
Εάν ο απώτερος στόχος είναι οι σωστές αποφάσεις, τότε δεν θα έπρεπε να είναι ταυτόχρονα και το πρότυπο της πρακτικής στο γήπεδο;