Η διαιτησία είναι δωρεάν μάθημα ηγεσίας (2)

         Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Έχεις ποτέ αναλογιστεί ότι η "θητεία" ως διαιτητής μπορεί να είναι μια περιπέτεια μάθησης; Αναρωτηθήκαμε στην προηγούμενη ανάρτησή μας.
Αυτό δηλαδή, που κάποτε ξεκίνησες ως χόμπυ και για να κερδίσεις κάποια extra χρήματα, να είναι ταυτόχρονα ένα εικονικό πτυχίο στις ανθρώπινες σχέσεις;

Η διαιτησία είναι μια γέφυρα που ωφελεί κάθε τομέα της ζωής του διαιτητή με μαθήματα για την άσκηση εξουσίας, τον χειρισμό των λαθών, την ομαδική εργασία και την ανθρώπινη φύση.

Και συνεχίζουμε:

 

3. Να είσαι ομαδικός
Η ομαδική δουλειά κάνει την ομάδα καλή.
Η περηφάνια έχει δύο μορφές. 

Μια υγιή διότι μετριάζεται με ταπεινότητα και μια καταστροφική διότι κυριαρχείται από ματαιοδοξία.
Κάθε διαιτητής, είναι μέλος μια ομάδας με μόνον έναν crew chief.
Το ανταγωνιστικό πνεύμα που χρειάζεται για να είναι κάποιος ένας καλός διαιτητής, είναι ταυτόχρονα και αυτό που καθιστά δύσκολο το να χρησιμεύσει ως βοηθός.
Είναι πιθανόν να δυσανασχετήσεις ίσως, με τους ορισμούς σου ως βοηθός, ειδικά όταν σκεφτείς – συχνά λανθασμένα – ότι είσαι καλύτερος από τον crew chief.
Είναι επίσης πιθανόν να "συλλάβεις" τον εαυτό σου να ευχαριστιέται με τα λάθη του και ίσως τις ελλείψεις του.
Όταν όμως συνειδητοποιήσεις την κακή σου αυτή στάση, άλλαξε.
Σκέψου απλά. 

Μια λαμπρή απόδοση της ομάδας ενισχύει την φήμη σου. 

Τόσο απλά.

4. Δεν πρόκειται για εσένα προσωπικά
Είναι η ανθρώπινη φύση μας να είμαστε εγωκεντρικοί.
Λίγοι άνθρωποι απολαμβάνουν να ακούνε τους άλλους να ουρλιάζουν, να τους καταριούνται και να τους βρίζουν.
Ωστόσο, αυτή είναι η τύχη των διαιτητών.
Δεν θα τους ευχαριστήσουμε, ως διαιτητές, όλους και επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι κανένας δεν θα δικαιολογήσει τις αποφάσεις μας για να εξασφαλίσει στους διαιτητές ασφάλεια και δικαιοσύνη.
Η επιβολή των νόμων του παιχνιδιού είναι η καλύτερη διαθέσιμη μέθοδος για τον σκοπό αυτό και είναι μόνο στην δικαιοδοσία μας. 
Ακριβώς επειδή οι άνθρωποι επικρίνουν ή αμφισβητούν την νοημοσύνη μας, δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε καλά την δουλειά μας.
Στην πραγματικότητα μπορεί να σημαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ο θυμός είναι μια κοινή αντίδραση όταν, ακόμη και στην ζωή μας, τα πράγματα δεν πάνε έτσι όπως θα θέλαμε.
Μερικές φορές μάλιστα, οι καλύτερες φιλοφρονήσεις για έναν διαιτητή, είναι τα θυμωμένα ξεσπάσματα των ανθρώπων που, προσπαθώντας να παρακάμψουν τους κανόνες, προσπαθούν να γίνει το δικό τους.
Κάθε διαιτητής είναι στο κέντρο μιας καταιγίδας συναισθημάτων και είναι λογικό να αισθανόμαστε άβολα, αφού όλοι θα προτιμούσαμε να παίρνουμε επαίνους από όλους.
Δεν γίνεται…

5. Ανάπτυξε στόχους και όχι μόνο προσωπικούς
Η διαιτησία είναι ανταποδοτική.
Ωστόσο, μερικές φορές, μπορεί να αισθάνεσαι ότι ένας ορισμός σου είναι ο "λάκος της κόλασης".
Έρχεται και μια στιγμή που η μέτρια αμοιβή σου, η φευγαλέα αναγνώριση και η εξασθένηση των ελπίδων σου για περαιτέρω αναγνώριση, επισκιάζονται από τις απαιτήσεις του σώματος, του μυαλού και του πνεύματος.
Μεταφέροντας όλο αυτό το βάρος της δικαιοδοσίας που μεταφράζεται σε εξουσία και το βάρος των συνηθισμένων πλέον συμμετοχών σου, δεν είναι δέλεαρ προκειμένου να προχωρήσεις, εάν δεν είναι ισορροπημένη η ζωή σου και εάν δεν έχεις την δύναμη να θέσεις στόχους μεγαλύτερους και πέρα από την προσωπική σου αξία.
Οι διαιτητές που διαπραγματεύτηκαν με επιτυχία τους υφάλους της αποθάρρυνσής τους, είναι εκείνοι που βρήκαν σκοπούς πέρα από τον εαυτό τους.
Η αγάπη για το παιχνίδι, η αρετή της καθοδήγησης των νεότερων διαιτητών και οι ευκαιρίες για την προώθηση του αθλήματος, είναι παραδείγματα στόχων που εμπνέουν και στηρίζουν το πνεύμα. 

Το αποτέλεσμα;
Κάθε επιτυχία σου στον κόσμο του μπάσκετ γενικότερα, θα μοιάζει με μια προσωπική νίκη.