Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
"Να δεις την φάση σε επανάληψη στο video του αγώνα…"
Η κατάσταση όμως που καλούνται όλοι οι διαιτητές να αντιμετωπίσουν, είναι ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τις λάθος ή τις χαμένες κλήσεις.
Και πιο συγκεκριμένα τις δικές τους.
Ποιος είναι ο τρόπος που ένας διαιτητής αντιμετωπίζει αυτά τα αναπόφευκτα λάθη τα οποία μπορεί να καθορίσουν, σε μεγάλο βαθμό, πόσο καλός διαιτητής μπορεί να είναι;
Η αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού.
Ποιος είναι ο τρόπος που ένας διαιτητής αντιμετωπίζει αυτά τα αναπόφευκτα λάθη τα οποία μπορεί να καθορίσουν, σε μεγάλο βαθμό, πόσο καλός διαιτητής μπορεί να είναι;
Η αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού.
Τα λάθη το ίδιο.
Και επιπλέον, κανένας δεν είναι τέλειος.
Αυτό σημαίνει ότι όλα έχουν να κάνουν με την διαχείριση των προσδοκιών και την εστίαση, σχεδόν ολοκληρωτικά, στην προσπάθεια παρά στα αποτελέσματα.
Εάν, ως διαιτητής, είσαι διατεθειμένος να δώσεις το 100% - και το δίνεις - , είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά για το παιχνίδι και γνωρίζεις τον κανονισμό αλλά κάνεις ένα λάθος, τότε αυτό είναι ένα μέρος του παιχνιδιού που πρέπει να το προσπεράσεις.
Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, ωστόσο, οι οπαδοί, οι παίκτες και οι προπονητές αντιμετωπίζοντας τα πράγματα διαφορετικά, συχνά δεν είναι τόσο επιεικείς.
Όλα ξεκινούν από την ατυχή αντίληψη όλων ότι οι διαιτητές πρέπει να εμφανίζονται τέλειοι και επιπλέον να βελτιώνονται σταδιακά.
Αυτό ισχύει μόνο στην διαιτησία.
Και επιπλέον, κανένας δεν είναι τέλειος.
Αυτό σημαίνει ότι όλα έχουν να κάνουν με την διαχείριση των προσδοκιών και την εστίαση, σχεδόν ολοκληρωτικά, στην προσπάθεια παρά στα αποτελέσματα.
Εάν, ως διαιτητής, είσαι διατεθειμένος να δώσεις το 100% - και το δίνεις - , είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά για το παιχνίδι και γνωρίζεις τον κανονισμό αλλά κάνεις ένα λάθος, τότε αυτό είναι ένα μέρος του παιχνιδιού που πρέπει να το προσπεράσεις.
Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, ωστόσο, οι οπαδοί, οι παίκτες και οι προπονητές αντιμετωπίζοντας τα πράγματα διαφορετικά, συχνά δεν είναι τόσο επιεικείς.
Όλα ξεκινούν από την ατυχή αντίληψη όλων ότι οι διαιτητές πρέπει να εμφανίζονται τέλειοι και επιπλέον να βελτιώνονται σταδιακά.
Αυτό ισχύει μόνο στην διαιτησία.
Και απαιτείται.
Το λάθος του διαιτητή και τα επακόλουθα που το συνοδεύουν, μοιάζει κατά πολύ με την εξομολόγηση στην εκκλησία:
"Ένα λάθος μη σφύριγμα, η αναγνώριση μιας αδικίας, η παραδοχή του λάθους και οι συνέπειες που το συνοδεύουν, είναι ένα είδος εξομολόγησης.
Το λάθος του διαιτητή και τα επακόλουθα που το συνοδεύουν, μοιάζει κατά πολύ με την εξομολόγηση στην εκκλησία:
"Ένα λάθος μη σφύριγμα, η αναγνώριση μιας αδικίας, η παραδοχή του λάθους και οι συνέπειες που το συνοδεύουν, είναι ένα είδος εξομολόγησης.
Απλώς δεν θα φτάσουμε ποτέ στο σημείο να αντικαταστήσουμε τον προπονητή ή τον παίκτη με τον ιερέα..."
Εκτός όμως από το video, πώς μπορεί κάποιος να γνωρίζει πότε έχει κάνει λάθος ο διαιτητής;
Κανένας.
Παρ’ όλα αυτά, μόνο ο ίδιος ο διαιτητής είναι ο πρώτος που το μαθαίνει.
Εκτός όμως από το video, πώς μπορεί κάποιος να γνωρίζει πότε έχει κάνει λάθος ο διαιτητής;
Κανένας.
Παρ’ όλα αυτά, μόνο ο ίδιος ο διαιτητής είναι ο πρώτος που το μαθαίνει.
Γιατί;
Γιατί μπορεί να το νοιώσει.
Γιατί μπορεί να το νοιώσει.
Κάθε διαιτητής, κατά γενικό κανόνα, έχει ένα αρκετά καλό εσωτερικό ρολόϊ και ένα πολύ καλό εσωτερικό σύστημα αξιολόγησης για να τον ενημερώνει πότε ήταν σωστός και πότε λάθος.
Όταν αυτό το ρολόϊ σταματήσει να λειτουργεί, τότε ο διαιτητής θα αναρωτηθεί, εάν η απόφαση που πήρε ή δεν πήρε ήταν σωστή ή λάθος.
Υπάρχουν στιγμές πράγματι, που ο διαιτητής δεν θα γνωρίζει πάντοτε αμέσως πότε έχει κάνει λάθος.
Όταν όμως γνωρίζει ότι έκανε λάθος, το επόμενο βήμα είναι να το παραδεχτεί.
Η συναίνεση είναι συχνά η καλύτερη επιλογή.
Αλλά υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και τρόπος για να το κάνει.
Και υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις γι αυτό.
Βοηθά στην αξιοπιστία του και αναγνωρίζει ότι δεν είναι τέλειος.
Με περιορισμούς μεν, αλλά χωρίς αμφιβολία.
Σε επόμενες αναρτήσεις μας θα δούμε:
Όταν αυτό το ρολόϊ σταματήσει να λειτουργεί, τότε ο διαιτητής θα αναρωτηθεί, εάν η απόφαση που πήρε ή δεν πήρε ήταν σωστή ή λάθος.
Υπάρχουν στιγμές πράγματι, που ο διαιτητής δεν θα γνωρίζει πάντοτε αμέσως πότε έχει κάνει λάθος.
Όταν όμως γνωρίζει ότι έκανε λάθος, το επόμενο βήμα είναι να το παραδεχτεί.
Η συναίνεση είναι συχνά η καλύτερη επιλογή.
Αλλά υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και τρόπος για να το κάνει.
Και υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις γι αυτό.
Βοηθά στην αξιοπιστία του και αναγνωρίζει ότι δεν είναι τέλειος.
Με περιορισμούς μεν, αλλά χωρίς αμφιβολία.
Σε επόμενες αναρτήσεις μας θα δούμε:
- "Πότε πρέπει να παραδεχτούμε το λάθος μας",
- "Γιατί δεν χρειαζόμαστε τα make-up calls",
- "Πόσο μπορεί να μας βοηθήσει ο συνάδελφός μας" και
- "Τι πρέπει να κάνουμε μετά από μια κατάσταση που δημιουργεί ένα λάθος μας".