Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

ΣΥ.Δ.Κ.Ν.Α. | Ο Αγών μου



Είμαστε πλέον συνηθισμένοι να ακούμε και να διαβάζουμε αερολογίες.

Το μόνο που έχει μείνει αδιευκρίνιστο είναι το τί ακριβώς θα συμβεί μελλοντικά στους κατά σύστημα αερολόγους και πλάνους, σε εκείνους που δεν βρίσκουν ποτέ τα πέντε - δέκα, απόλυτα καθοριστικά για τη ρύθμιση του νου τους, λεπτά.
Τι θα συμβεί σε αυτούς που αντί να σκεφτούν λογικά θα προτιμήσουν να αναβάλουν για λίγο την λειτουργία του μυαλού τους, για να τους πουν οι ΗλιθιοΠανηλίθιοι μια ιστορία...


Θα σας πω:
Θα είναι στο ανελέητο έλεός τους, όντας δε στην ώρα της πνευματικής τους ωορηξίας, ό,τι τους υπαγορεύουν θα το παπαγαλίζουν.

Μαθητής της έκτης δημοτικού, όποιος ή όποια κάτω από αυτή την φωτογραφία μπορεί να βρίσκει πλούτο που θα τον συναντήσει αργότερα στις αναμνήσεις του.

Και βέβαια δεν έχει σχέση με τις παρουσίες και τους σημαντικούς ανθρώπους, αλλά με την σημασιολογία που μπορεί να έχει η λέξη "επιτυχία". 


Μια φωτογραφία 1000 λέξεις, μέσα στις οποίες δεν μπορεί κανείς να κρύψει το πλήθος των ενεργών διαιτητών που έλαμψαν δια της απουσίας τους και ταυτόχρονα το πλήθος των μη ενεργών διαιτητών - οι περισσότεροι όχι μέλη του ΣΥ.Δ.Κ.Ν.Α. - που παρευρίσκονταν στην "επιτυχημένη" κοπή της πίτας του πιο ταλαιπωρημένου συνδέσμου της Ο.Δ.Κ.Ε. η οποία έχει την απόλυτη ευθύνη και το παραδέχεται "με τα 2 χέρια".
Αυτή η φωτογραφία θα μείνει στην φτώχια των δικών μας αναμνήσεων, γιατί για τους παρευρισκομένους δεν θα είναι ούτε ανάμνηση...