Η τιμωρία ενός διαιτητή ίσως είναι το δυσκολότερο πράγμα που οι διοικήσεις των Συνδέσμων Διαιτητών καλούνται να αποφασίσουν.
Και βέβαια παρ’ όλο που μπορεί να χρησιμοποιηθούν διπλωματικές προσεγγίσεις, η πιθανότητα να αναιρεθούν ακόμη και φιλίες, αποτελεί ένα πραγματικό κίνδυνο.
Κάθε διοίκηση οφείλει να παρακολουθεί τις παραβάσεις και να ειδοποιεί τον διαιτητή όταν συμβαίνουν.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι όταν οποιοσδήποτε άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο, ξεχνά προηγούμενες υπενθυμίσεις και νουθεσίες ή, ακόμη χειρότερα, αρνείται να δεχθεί συστάσεις.
Και τότε είναι που πρέπει με υπευθυνότητα να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Άνευ συζήτησης, η διαγραφή ενός διαιτητή θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση.
Μια τέτοια κίνηση δεν πρέπει να γίνει εάν πρώτα δεν έχουν δοκιμαστεί διορθωτικά μέτρα.
Και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο "παραβάτης" πρέπει να ενημερωθεί πριν γίνει οποιαδήποτε "διόρθωση".
Οι συμβουλές μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα, αλλά πρέπει να δοθούν.
Και πρέπει να είναι εποικοδομητικέςαλλά κατηγορηματικές.
Τα σοβαρότερα προβλήματα δημιουργούνται λόγω σύγκρουσης προσωπικοτήτων ή λόγω διαφορών στην φιλοσοφία της διαιτησίας γενικότερα.
Πιθανόν κάποιος διαιτητής να είναι "επιθετικός" εξοργίζοντας τους παίκτες ή ακόμη να έχει μια υπεροπτική στάση στο γήπεδο.
Επίσης μπορεί να έχει δυσάρεστες προσωπικές συνήθειες όπως το κάπνισμα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η αθυροστομία, η άρνηση να ακολουθήσει τον επιθυμητό ενδυματολογικό κώδικα, η προχειρότητα και η συνηθισμένη καθυστέρηση, μια γενικότερα επίμονη αρνητική στάση και οι διαπληκτισμοί με τους συναδέλφους διαιτητές.
Η διαδικασία της προσέγγισης αυτών των καταγγελιών θα πρέπει να περιλαμβάνει κατ’ αρχήν, μια ειλικρινή συζήτηση face-to-face.
Τα προβλήματα και τα πρότυπα συμμόρφωσης θα πρέπει να περιγράφονται συγκεκριμένα.
Είναι λογικό δικαίωμα κάθε διαιτητή να είναι ενήμερος για τις "ελλείψεις" του και την οποιαδήποτε "παρεκτροπή" του και ταυτόχρονα ηθική υποχρέωση κάθε διοίκησης να διευκρινίσει όλους τους παράγοντες που πιθανόν να οδηγήσουν στην τελική κρίση και θα περιλαμβάνει την περίπτωση τιμωρίας.
Τα σοβαρότερα προβλήματα δημιουργούνται λόγω σύγκρουσης προσωπικοτήτων ή λόγω διαφορών στην φιλοσοφία της διαιτησίας γενικότερα.
Πιθανόν κάποιος διαιτητής να είναι "επιθετικός" εξοργίζοντας τους παίκτες ή ακόμη να έχει μια υπεροπτική στάση στο γήπεδο.
Επίσης μπορεί να έχει δυσάρεστες προσωπικές συνήθειες όπως το κάπνισμα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η αθυροστομία, η άρνηση να ακολουθήσει τον επιθυμητό ενδυματολογικό κώδικα, η προχειρότητα και η συνηθισμένη καθυστέρηση, μια γενικότερα επίμονη αρνητική στάση και οι διαπληκτισμοί με τους συναδέλφους διαιτητές.
Η διαδικασία της προσέγγισης αυτών των καταγγελιών θα πρέπει να περιλαμβάνει κατ’ αρχήν, μια ειλικρινή συζήτηση face-to-face.
Τα προβλήματα και τα πρότυπα συμμόρφωσης θα πρέπει να περιγράφονται συγκεκριμένα.
Είναι λογικό δικαίωμα κάθε διαιτητή να είναι ενήμερος για τις "ελλείψεις" του και την οποιαδήποτε "παρεκτροπή" του και ταυτόχρονα ηθική υποχρέωση κάθε διοίκησης να διευκρινίσει όλους τους παράγοντες που πιθανόν να οδηγήσουν στην τελική κρίση και θα περιλαμβάνει την περίπτωση τιμωρίας.