Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Ίσως να μην συμβεί ποτέ κάθε σου σφύριγμα να αντιμετωπίζεται από δύο "συμπονετικούς" προπονητές.
Πολλές από τις αποφάσεις που παίρνουν οι διαιτητές αμφισβητούνται και είναι ανοικτές για ερμηνεία.
Οι προπονητές, οι παίκτες και ειδικά οι οπαδοί, βλέπουν το παιχνίδι με προκατάληψη.
Αυτό συμβαίνει είτε διότι απλά δεν καταλαβαίνουν, είτε διότι θεωρούν ότι είναι απολύτως βέβαιοι για τις γνώσεις που έχουν για τον κανονισμό παιδιάς.
Και όπως όλοι γνωρίζουμε, τουλάχιστον οι προπονητές μπορεί να ζητήσουν εξηγήσεις…
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε όταν αποφασίσουμε να εμπλακούμε είναι ότι είμαστε υπό στενή παρακολούθηση.
Η γλώσσα του σώματός μας, οι εκφράσεις του προσώπου μας, ο τόνος της φωνής μας, οι λέξεις που θα επιλέξουμε, θα διαδραματίσουν μεγάλο ρόλο στην επίτευξη συναίνεσης και θα βοηθήσουν σε ένα ευχάριστο συμπέρασμα.
Κάνεις ένα block call στον big forward την στιγμή που γίνεται ένα drive στην endline και ο προπονητής αποδοκιμάζει έντονα την απόφασή σου.
Δείχνεις στην γραμματεία το φάουλ και ταυτόχρονα συγκεντρώνεις τις σκέψεις σου.
Η προσέγγιση στον πάγκο είναι με ήρεμο και επαγγελματικό τρόπο.
Διατηρείς οπτική επαφή, ο τόνος ομιλίας σου είναι ευχάριστος και δεν στέκεσαι face to face με τον προπονητή.
Με χαλαρή φωνή δίνεις την εξήγησή σου για ό,τι είδες, σύντομα, συνοπτικά και μόνο για την συγκεκριμένη φάση.
Σε περίπτωση που ο προπονητής σε έχει δει στο παρελθόν, πιθανώς αναμένει αυτή την συμπεριφορά.
Εάν ο προπονητής δεν σε γνωρίζει, η εντύπωσή του θα είναι θετική και ευνοϊκή.
Οι διαιτητές θα πρέπει να δίνουν μια απάντηση εάν υπάρχει ευκαιρία και χωρίς να διακόπτεται η φυσική ροή του αγώνα.
Όταν είσαι διαιτητής trail, κατά την διάρκεια εκτέλεσης ελεύθερων βολών, συνεχίζεις να παρατηρείς το γήπεδο, αλλά μπορείς να "κλέψεις" μια στιγμή για να μιλήσεις με τον προπονητή.
Κάθε τέτοια ενέργεια "γεννά" αμοιβαίο σεβασμό και επιδεικνύει ωριμότητα, επαγγελματισμό και διπλωματία.
Η ανταγωνιστική αυτή προσέγγιση δεν χρησιμεύει σε τίποτα περισσότερο παρά για να οδηγήσει σε ρήξη την σχέση σου με τον προπονητή.
Πρώτον, διότι ο προπονητής δεν έχει λάβει την εξήγηση που ζήτησε.
Δεύτερον, διότι κάθε είδους συνοχής στην σχέση 2 ατόμων που εργάζονται στο ίδιο παιχνίδι έχει μετατοπιστεί σε μια σχέση αντιπαράθεσης.
Ο προπονητής μπερδεύεται, δεν καταλαβαίνει και το σημαντικότερο απορεί γιατί επέλεξες να τον περιθωριοποιήσεις, αφού ακόμη και η σιωπή σου ίσως να ήταν αρκετή ως απάντηση στιγμής.
Κατά την διάρκεια ενός αγώνα υπάρχουν συχνά ευκαιρίες για να συζητηθεί μια φάση, μια απόφαση.
Μια ανταγωνιστική προσέγγιση καταδεικνύει σαφώς την αδυναμία του διαιτητή να επικοινωνήσει αποτελεσματικά.
Και σίγουρα δεν είναι η εντύπωση αυτή που επιδιώκουμε, αφού ο προπονητής ίσως αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είμαστε σίγουροι για την κλήση μας και αυτός είναι ένας τρόπος για να αποφύγουμε την εξήγηση.
Είναι η στιγμή που οι ικανότητές μας ως διαιτητή τίθενται υπό αμφισβήτηση.
Και μια αντιληπτή αδυναμία του διαιτητή σε έναν τομέα του παιχνιδιού, εύκολα εγείρει ανησυχίες για έναν άλλο.
Προσπαθήστε να ακονίσετε τις επικοινωνιακές σας ικανότητες.
Εξασκηθείτε στον τρόπο με τον οποίο εξωτερικεύετε τα λόγια και τις απαντήσεις σας.
Και μη παρασυρθείτε ποτέ στην νοοτροπία "I’m in charge of this game".
Οι διαιτητές αξιολογούνται από πάρα πολλές πτυχές του παιχνιδιού.
Η επικοινωνία, η εμφάνιση, η μηχανική, η γνώση των κανονισμών και η διαχείριση του παιχνιδιού, αποτελούν συστατικά αντίληψης και διαμόρφωσης κάθε διαιτητή.