Η αποτελεσματική επικοινωνία αποδεικνύει την ικανότητα του διαιτητή (6)

       Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Κάθε διαιτητής χρειάζεται να γνωρίζει ποιες είναι οι ικανότητες, οι δεξιότητες και τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να μπορέσει να επικοινωνήσει αποτελεσματικά. 

Η απάντηση είναι σαφής και επικεντρώνεται σε 5 αλληλένδετες περιοχές:
- Προσωπικές ιδιότητες
- Σεβασμός και Προσιτότητα
- Μονόδρομη επικοινωνία
- Παρακολούθηση και Αναγνώριση καταστάσεων
- Εξειδικευμένη αλληλεπίδραση

Εξειδικευμένη αλληλεπίδραση
Από έρευνες στον χώρο της Δικαιοσύνης έχει προκύψει ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανόν να αντιληφθούν τις διαδικασίες ως δίκαιες, όταν τους δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Οι έμπειροι και επιδέξιοι διαιτητές θα έπρεπε λοιπόν να επιτρέπουν να συμβεί αυτό, δίνοντας στους παίκτες αντιστοίχως και ανάλογα περιθώρια.

Ένας καλός τρόπος για να εκτονωθεί μια κατάσταση όπου ένας παίκτης εκνευρίζεται και μπορεί να γίνει επιθετικός, είναι ένα χαμόγελο συμπάθειας, μια στάση του τύπου "Καταλαβαίνω", προσαρμογή της γλώσσας του σώματός μας και πάντοτε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε κατάσταση που μπορεί να εξελιχθεί "διαφορετικά" από ό,τι περιμένουμε.

Είναι γεγονός και πρέπει να το αντιληφθεί κάθε διαιτητής, ότι κανένας μας δεν βρίσκεται στον χώρο της διαιτησίας για να κάνει φίλους.
Είναι όμως σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο θα επικοινωνήσουμε θα έχει ως αποτέλεσμα την συνεργασία και τον σεβασμό.

Η "φτωχή" και πολλές φορές "ακατάλληλη" επικοινωνία των διαιτητών, απογοητεύει, είναι αιτία αύξησης της έντασης – πολλές φορές και εχθρότητας – μεταξύ των ομάδων και βέβαια ο τελευταίος που αντιλαμβάνεται για το τι μπορεί να επακολουθήσει είναι ο διαιτητής.
Και όταν ξαφνικά, η συνέχεια καταλήγει σε προβληματικές συμπεριφορές, δεν έχει καμία σχέση με το εάν οι διαιτητές ήταν τεχνικά σωστοί ή όχι.

Η ικανότητα του διαιτητή να προσαρμόζει το στυλ αλληλεπίδρασής του κατά την διάρκεια των αγώνων και να αποφεύγει άκαμπτες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση κάθε είδους "σύγκρουσης", θα έπρεπε να θεωρείται, από τους έχοντες την ευθύνη, στόχος εκπαίδευσης εξειδικευμένης επικοινωνίας. 

Στην χώρα μας είναι πιθανόν οι ιθύνοντες να δοκίμασαν μεθόδους κατάρτισης για να βελτιώσουν και να βοηθήσουν τους διαιτητές να αποκτήσουν δεξιότητες επικοινωνίες, χωρίς όμως συγκεκριμένο τρόπο και σποραδικά.

Μια ματιά στο πρόγραμμα εκπαίδευσης των διαιτητών από την Ομοσπονδία και όλοι θα καταλάβουμε ότι, είτε αγνοούν πως η επικοινωνία είναι το πιο σημαντικό εφόδιο, είτε αφήνουν στην τύχη την εκπαίδευση των διαιτητών, θεωρώντας δεδομένο ότι όλοι κάποια στιγμή θα μάθουν από μόνοι τους.
Είναι θλιβερό...