Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Εν ολίγοις, θεωρούν ότι οι διαιτητές δεν λογοδοτούν.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει έναν απογοητευμένο προπονητή να λέει:
"Εάν δεν τα πάω καλά, μπορεί να χάσω την δουλειά μου. Εάν οι διαιτητές δεν έχουν καλή απόδοση, οι υπεύθυνοι θα στενοχωρηθούν μεν, οι διαιτητές δε, θα συνεχίσουν την δουλειά τους και στην χειρότερη γι αυτούς περίπτωση θα τους επιπλήξουν και ίσως έχουν κυρώσεις ελάχιστων ημερολογιακών ημερών."
Όσοι λοιπόν διαμαρτύρονται με τέτοιο τρόπο γενικά, δεν έχουν κατανοήσει την διαδικασία της διαιτησίας, αφού είναι γεγονός ότι υπάρχουν έλεγχοι και ισορροπίες.
Υπάρχουν μεν, εκτός πλαισίου δε.
Οι διαιτητές υπόκεινται σε τιμωρίες, σπανίως αποσύρονται από τα πρωταθλήματα και σχεδόν ποτέ δεν απομακρύνονται σε περιπτώσεις αντιληπτών ελλείψεων.
Απλώς το πλαίσιο, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν είναι ξεκάθαρο και κυρίως καταγεγραμμένο.
Το χειρότερο; Δεν ανακοινώθηκε ποτέ η τιμωρία διαιτητή.
Ένα κοινό παράπονο των προπονητών είναι:
"Οι διαιτητές δεν ενδιαφέρονται τόσο, λόγω του ότι θεωρούν την διαιτησία part-time job."
Οι προπονητές, αρκετές φορές, βλέπουν τους διαιτητές ως "weekend warriors", οι οποίοι στην πραγματικότητα έχουν μειωμένο ενδιαφέρον.
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι διαιτητές έχουν εργασία πλήρους απασχόλησης και η διαιτησία απλώς συμπληρώνει το εισόδημά τους στο ελάχιστο.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους περισσότερους προπονητές, εκτός ίσως από το υψηλότερο συλλογικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Οι προπονητές προσπαθούν να αποκτήσουν ένα πλεονέκτημα, με όποιον τρόπο μπορούν, προκειμένου να κερδίσουν.
Ο "όποιος τρόπος" μπορεί να είναι από εκφοβισμός έως ικεσία, με την ελπίδα ότι η επόμενη κλήση τους θα είναι υπέρ της ομάδας τους.
Μερικοί πάλι προπονητές θεωρούν τους εαυτούς τους έξυπνους χειραγωγούς και κάθε τους φράση ή συζήτηση με τους διαιτητές, έχει υπολογισμένο σκοπό.
Οι προσπάθειές τους αυτές είναι μερικές φορές επιτυχείς, επειδή οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως επιρρεπείς να επηρεάζονται από την προπαγάνδα και την κολακεία.
Οι προπονητές, αρκετές φορές, βλέπουν τους διαιτητές ως "weekend warriors", οι οποίοι στην πραγματικότητα έχουν μειωμένο ενδιαφέρον.
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι διαιτητές έχουν εργασία πλήρους απασχόλησης και η διαιτησία απλώς συμπληρώνει το εισόδημά τους στο ελάχιστο.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους περισσότερους προπονητές, εκτός ίσως από το υψηλότερο συλλογικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Οι προπονητές προσπαθούν να αποκτήσουν ένα πλεονέκτημα, με όποιον τρόπο μπορούν, προκειμένου να κερδίσουν.
Ο "όποιος τρόπος" μπορεί να είναι από εκφοβισμός έως ικεσία, με την ελπίδα ότι η επόμενη κλήση τους θα είναι υπέρ της ομάδας τους.
Μερικοί πάλι προπονητές θεωρούν τους εαυτούς τους έξυπνους χειραγωγούς και κάθε τους φράση ή συζήτηση με τους διαιτητές, έχει υπολογισμένο σκοπό.
Οι προσπάθειές τους αυτές είναι μερικές φορές επιτυχείς, επειδή οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως επιρρεπείς να επηρεάζονται από την προπαγάνδα και την κολακεία.
Πολλοί προπονητές έχουν υϊοθετήσει τις καλύτερες πειστικές τεχνικές και είναι αποτελεσματικοί πωλητές.
Μερικοί μάλιστα εξ αυτών, θεωρούν ότι η "πώληση" είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της δουλειά τους, το οποίο σίγουρα είναι, αλλά τουλάχιστον όσον αφορά στους αθλητές τους, πιθανόν στους παράγοντες ή στους φιλάθλους της ομάδας τους.
Όχι στους διαιτητές.
Είτε λοιπόν η ψυχολογική τακτική των προπονητών λειτουργεί, είτε όχι, αντιλαμβάνονται ότι εργάζονται, κάτι το οποίο σημαίνει ότι οι διαιτητές πρέπει να το αντιμετωπίσουν.
Όταν οι προπονητές φωνάζουν για μια απόφασή μας, σχεδόν πάντοτε ξέρουν ότι ο διαιτητής δεν πρόκειται να αλλάξει την κλήση του.
Μπορεί ωστόσο να σκέφτονται ότι ο διαιτητής μπορεί να είναι συμπονετικός και να εξετάσει την επόμενη κλήση του λίγο περισσότερο υπέρ της ομάδας του.
Είναι ακόμη πιθανόν να φωνάζουν, επειδή πιστεύουν ότι η αντίπαλη ομάδα παίρνει ένα πλεονέκτημα από τις αποφάσεις των διαιτητών.
Όλα αυτά είναι μέρος της νοοτροπίας "εμείς εναντίον αυτών".
Προσπαθώντας να καταλάβετε τον τρόπο με τον οποίο οι προπονητές προσεγγίζουν την δουλειά τους, μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε καλύτερα ευαίσθητες καταστάσεις.
Η κατανόηση μας δίνει το πλαίσιο.
Ωστόσο, αυτό δεν δικαιολογεί καμία συμπεριφορά.
Απλώς μπορεί να καταλάβετε λίγο καλύτερα γιατί "κερδίζουν" τις ποινές που τους επιβάλλονται λόγω παρέκκλισής τους...
Μερικοί μάλιστα εξ αυτών, θεωρούν ότι η "πώληση" είναι ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της δουλειά τους, το οποίο σίγουρα είναι, αλλά τουλάχιστον όσον αφορά στους αθλητές τους, πιθανόν στους παράγοντες ή στους φιλάθλους της ομάδας τους.
Όχι στους διαιτητές.
Είτε λοιπόν η ψυχολογική τακτική των προπονητών λειτουργεί, είτε όχι, αντιλαμβάνονται ότι εργάζονται, κάτι το οποίο σημαίνει ότι οι διαιτητές πρέπει να το αντιμετωπίσουν.
Όταν οι προπονητές φωνάζουν για μια απόφασή μας, σχεδόν πάντοτε ξέρουν ότι ο διαιτητής δεν πρόκειται να αλλάξει την κλήση του.
Μπορεί ωστόσο να σκέφτονται ότι ο διαιτητής μπορεί να είναι συμπονετικός και να εξετάσει την επόμενη κλήση του λίγο περισσότερο υπέρ της ομάδας του.
Είναι ακόμη πιθανόν να φωνάζουν, επειδή πιστεύουν ότι η αντίπαλη ομάδα παίρνει ένα πλεονέκτημα από τις αποφάσεις των διαιτητών.
Όλα αυτά είναι μέρος της νοοτροπίας "εμείς εναντίον αυτών".
Προσπαθώντας να καταλάβετε τον τρόπο με τον οποίο οι προπονητές προσεγγίζουν την δουλειά τους, μπορεί να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε καλύτερα ευαίσθητες καταστάσεις.
Η κατανόηση μας δίνει το πλαίσιο.
Ωστόσο, αυτό δεν δικαιολογεί καμία συμπεριφορά.
Απλώς μπορεί να καταλάβετε λίγο καλύτερα γιατί "κερδίζουν" τις ποινές που τους επιβάλλονται λόγω παρέκκλισής τους...