Οι διαιτητές δεν αγνοούν τα συναισθήματά τους. Τα ελέγχουν

Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι “δεν υπάρχει χώρος για συναισθηματισμούς”.
Aυτό είναι η μεγαλύτερη αλήθεια για τους διαιτητές παρά για οποιονδήποτε άλλον!

Βάλτε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο μπροστά από εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, οπαδούς που φωνάζουν, δύο ισχυρές προσωπικότητες προπονητών, ένα πλήθος παθιασμένων αθλητών και ο συναισθηματικός έλεγχος είναι εφικτός μόνο στα λόγια.

Οι διαιτητές δεν έχουμε την πολυτέλεια να νιώθουμε αυτό που νιώθει ένας μέσος άνθρωπος.
Είμαστε διαιτητές κι αυτή είναι η δουλειά μας.

Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα έπρεπε να αγνοούμε τα συναισθήματά μας. 

Ελέγχοντας όμως τα συναισθήματά μας ελέγχουμε τον αγώνα.
Και στην ουσία, ο έλεγχος του αγώνα είναι η δουλειά μας.

- Ένας διαιτητής χρειάζεται να είναι βράχος αλλά όχι robot.

- Οφείλουμε να ακούμε αλλά να μην είμαστε ένας παθητικός δέκτης.

- Είμαστε "επαγγελματίες" αλλά όχι μανιακοί εγωιστές.

Η αυτοπεποίθηση είναι ένα καλό συναίσθημα το οποίο πιθανότατα δεν χρειάζεται να ελέγξουμε τόσο πολύ.
Είναι όμως ταυτόχρονα και ένα συναίσθημα που μας οδηγεί στην υπεροψία, την αλαζονεία και τον υπερ-εγωϊσμό.

Η ικανότητά μας να ελέγχουμε κάθε πίεση ξεκινά από την αυτοπεποίθησή μας.

Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναπτύξουμε σε ένα επίπεδο αυτοπεποίθησης την γνώση του παιχνιδιού και την αντίληψη του ρόλου μας ως διαιτητές.