Αλήθεια, έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι θα σας συνέβαινε εάν ο επόμενός σας αγώνας ήταν ο τελευταίος σας ως διαιτητής;
Πώς θα θέλατε να σταματούσατε;
Με ποιο τρόπο θα θέλατε να σας θυμούνται;
Θα διαιτητεύατε “διαφορετικά”;
Είναι αλήθεια ότι κανένας μας δεν γνωρίζει – ποτέ – πότε θα “σφυρίξει” για τελευταία φορά.
Πώς θα θέλατε να σταματούσατε;
Με ποιο τρόπο θα θέλατε να σας θυμούνται;
Θα διαιτητεύατε “διαφορετικά”;
Είναι αλήθεια ότι κανένας μας δεν γνωρίζει – ποτέ – πότε θα “σφυρίξει” για τελευταία φορά.
Μήπως λοιπόν έχει αξία να διαιτητεύουμε κάθε αγώνα σαν να είναι ο τελευταίος μας;
Σκεφτείτε λίγο… Τις περισσότερες φορές παίρνουμε ως δεδομένο τον ορισμό μας και την συμμετοχή μας στους αγώνες.
Σκεφτείτε λίγο… Τις περισσότερες φορές παίρνουμε ως δεδομένο τον ορισμό μας και την συμμετοχή μας στους αγώνες.
Μην ξεχάσεις ποτέ ότι το να είσαι σε θέση να υπηρετήσεις την διαιτησία είναι ένα προνόμιο.
Ένα προνόμιο για το οποίο όλοι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.