Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Σάββατο 1 Ιουνίου 2019

Όλοι ξέρουν το πρόβλημα, κανένας δεν το λύνει - Άρης Λυμπούδης

www.greekrefereesworld.blogspot.com 



Διαβάσαμε στο Repress.gr, πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Άρη Λυμπούδη για το άλυτο πρόβλημα της ελληνικής διαιτησίας (ποδοσφαίρου)...


"Η κουβέντα για την διαιτησία είναι η αγαπημένη της ελληνικής κοινής γνώμης, αλλά επί της ουσίας ουδείς εξετάζει τη λύση.

Ο Έλληνας διαιτητής βάλλεται από παντού, είναι μονίμως υπό πίεση και σφυρίζει έχοντας δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Ο Έλληνας διαιτητής, έχει μάθει να προσαρμόζεται στις ανάγκες των παραγόντων από τότε που αγωνίζεται στις μικρές κατηγορίες.

Παραγόντων διαιτησίας, παραγόντων ομοσπονδίας, παραγόντων ομάδων. Όλοι συνδέονται. Για να ανέβει κατηγορία, πρέπει να αποδείξει πως είναι πειθαρχημένος. Όχι στις ανάγκες του παιχνιδιού, αλλά στις ανάγκες όσων έχουν την δυνατότητα να τον ανεβάσουν.

Η σχέση εξάρτησης, χτίζεται από νωρίς. Ανεβαίνοντας, η πίεση γίνεται αφόρητη. Πιέσεις δια τηλεφώνου με απόκρυψη, τηλέφωνα σε μέλη της οικογενείας τους, επισκέψεις σε σπίτια, μεγάλη χρονική απόσταση από ορισμό σε ορισμό αν δεν κάνεις το χατίρι.

Αυτή είναι η γκάμα της συμπεριφοράς που δέχεται ένας διαιτητής, με περιπτώσεις τύπου Τζήλου να σου δίνουν μία εικόνα το τι μπορεί να πάθει ένας διαιτητής αν δεν σφυρίξει όπως βολεύει συγκεκριμένα συμφέροντα. Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι πως παιδιά με ισχυρό το αίσθημα του αυτοσεβασμού να σταματάνε τη διαιτησία.

Ελάχιστες ισχυρές προσωπικότητες αντέχουν αυτές τις πρακτικές και για αυτό παρατηρούμε το σημαντικότερο έλλειμμα στα χαρακτηριστικά του Έλληνα διαιτητή. Την προσωπικότητα.

Ο διαιτητής είναι ένας ερασιτέχνης σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον κάτι που σημαίνει αυτομάτως πως κατ επιλογή της ομοσπονδίας και του κράτους, είναι στον αέρα. Αν θέλουμε λοιπόν να δούμε διαιτησία χωρίς δεύτερες σκέψεις, θα πρέπει να γίνει επαγγελματική, με υπογεγραμμένα συμβόλαια, μία αντιγραφή του αγγλικού μοντέλου και με τον διαιτητή να γνωρίζει πως θα ζήσει από αυτό. Παράλληλα, να μη μπορεί να δουλέψει αλλού, να ασφαλιστεί κανονικά και να αισθανθεί πως αυτό που κάνει είναι η ζωή του.

Σίγουρα η παρουσία του VAR στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα απελευθερώσει έναν διαιτητή. Γιατί θα αφήσει τις μεγάλες φάσεις στη τεχνολογία. Θα μειώσει τις φοβίες του και θα παίξει πιο ελεύθερα. Αυτό όμως δεν αρκεί.

Σε ένα περιβάλλον αρρωστημένο, χωρίς παιδεία και με παράγοντες τοξικούς, χρειάζονται τομές που θα δώσουν την αίσθηση στον Έλληνα διαιτητή πως δεν είναι ξεκρέμαστος και έρμαιο στις διαθέσεις του καθενός. Τομές που εδώ και δεκαετίες, δεν υπάρχει μισός άνθρωπος να επιβάλλει."

Μπορείτε να το δείτε πατώντας το link: https://repress.gr/oloi-xeroyn-to-provlima-kanenas-den-to/