Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Τρίτη 9 Ιουλίου 2019

Οι άγραφοι κανόνες της διαιτησίας (1)



Κάθε διαιτητής γνωρίζει την σπουδαιότητα του κανονισμού παιδιάς.
Υπάρχουν όμως κάποιοι “κανόνες” που δεν γράφτηκαν ποτέ.
Και ίσως, ειδικά οι νέοι διαιτητές, πρέπει να τους γνωρίζουμε ώστε να μη βρεθούμε προ εκπλήξεων.



1. Όταν “νομίζεις” ότι είδες κάτι, ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΕΣ.
Υπάρχουν φορές που ενώ είσαι επικεντρωμένος στην δράση της περιοχής κάλυψής σου, κάτι που “συμβαίνει” στην άλλη πλευρά, σου τραβάει την προσοχή…

“Ωχ αυτό φάνηκε να είναι φάουλ. Το ένστικτό μου αυτό λέει. Better safe than sorry.” 
Και σφυρίζεις...
Το να χάσεις ένα σφύριγμα δεν είναι κάτι θετικό.
Αυτό όμως που πρέπει να γνωρίζουμε είναι:

"Είναι καλύτερα να μην σφυρίξουμε ένα φάουλ που έγινε, από το να σφυρίξουμε ένα φάουλ που δεν έγινε ποτέ."

Το ένστικτο είναι ένα πολύτιμο διαιτητικό εργαλείο. 
Πολλές φορές θα σε οδηγήσει στον σωστό δρόμο.
Τα μάτια μας όμως δεν κάνουν ποτέ λάθος. Συνήθως…

2. Ο ΑΡΧΗΓΟΣ δεν είναι πάντα ο ηγέτης.
Για οποιοδήποτε λόγο, ο αρχηγός της ομάδας μερικές φορές μπορεί να είναι οποιοσδήποτε άλλος, παρά ο αθλητής που λόγω της ιδιότητάς του θα έπρεπε να μας βοηθήσει. 

Πόσες φορές μάλιστα, έχει τύχει να είναι συχνά αυτός που προκαλεί προβλήματα;
Και αυτό πρέπει άμεσα να το αντιμετωπίσουμε.

Θα μπορούσαμε να ενημερώσουμε τον προπονητή και πιθανόν να ζητήσουμε να υποδείξει έναν άλλο αρχηγό, λόγω της μη πρέπουσας συμπεριφοράς του ως αρχηγού.

3. Μην ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙΤΕ τον αγώνα.
Υπάρχουν μερικοί αγώνες που “δεν τελειώνουν” λόγω της φύσης τους.

Αυτό όμως που δεν είναι αποδεκτό είναι να καθυστερούν εξ αιτίας των διαιτητών.

Οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να “ζωντανέψει” μια “νεκρή” μπάλα.
Οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να “ξανατρέξει” το χρονόμετρο του αγώνα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση παραμέληση καθηκόντων.
Σημαίνει γρήγορη αντικατάσταση παικτών και επιβολή ποινών.
Επίσης σημαίνει γρήγορη τοποθέτησή μας ώστε να συνεχιστεί ο αγώνας.

4. Να είστε "ΕΥΓΕΝΕΙΣ".
Υπάρχουν κάποιες φορές που θα χρειαστεί να “επιβραδύνετε” τον αγώνα.

Οι αθλητές εργάζονται πολύ σκληρά κατά την διάρκειά του και διατρέχουν ανά πάσα στιγμή τον κίνδυνο να τραυματιστούν.
Σε περίπτωση που διαπιστώσετε κάποιον αθλητή να πονά αλλά όχι τόσο ώστε να χρειάζεται η αντικατάστασή του, δώστε του λίγο χρόνο να συνέλθει.
Αυτή σας η προσπάθεια γίνεται πάντα αντιληπτή και σίγουρα θα σας ανταποδοθεί.

5. Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ έχει “έναν λόγο” παραπάνω από οποιονδήποτε.
Η επικοινωνία, συμπεριλαμβανομένης και της ακρόασης παραπόνων, είναι ένα κομμάτι της διαχείρισης του παιχνιδιού, αρκεί να μην ξεπερνά κανείς τα όρια.

Στους βοηθούς προπονητές, στους παίκτες και στο υπόλοιπο προσωπικό κάθε ομάδας όμως, δεν θα έπρεπε να δίνουμε κανένα “προνόμιο”.

Κάθε αντιαθλητική συμπεριφορά χρειάζεται να εντοπίζεται άμεσα και πρέπει να δίνουμε στους προπονητές την ευκαιρία να το φροντίσουν.
Εάν δεν διορθώνεται, τότε άμεσα πρέπει να τιμωρείται.

Η ανοχή μας έχει ιεραρχία.
Οι προπονητές είναι στην κορυφή της ιεραρχίας.
Αλλά η συνεργασία με τους προπονητές σταματά την στιγμή ακριβώς που αποσπάται η προσοχή μας από τον αγώνα.

Συνεχίζεται...