Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

Πότε ένα no-call είναι η καλύτερη απόφαση (2)



ΟΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ. 


Υπάρχουν διαθέσιμα πολλά δεδομένα διαιτησίας και στο διαδίκτυο αλλά και στις βιβλιοθήκες των ομάδων, τα οποία επιτρέπουν στους συντονιστές και στους αξιολογητές των διαιτητών να εντοπίσουν "ακραίες τιμές" αποφάσεων, στο πλαίσιο εξαγωγής χρήσιμων συμπερασμάτων.
Είναι η απόδειξη ότι το video είναι ζωτικής σημασίας.
Μετά την μελέτη αυτών των δεδομένων, το πιο χρήσιμο ίσως συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει πάντοτε ένας καλός λόγος που κάποιες ομάδες κερδίζουν περισσότερα φάουλ από άλλες. Και η εξήγηση είναι απλή: Γιατί το αξίζουν.



Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ μιας "χαμένης κλήσης" και του no-call.
Οι χαμένες κλήσεις – φάσεις, είναι περιπτώσεις όπου ένας κανόνας εφαρμόζεται εσφαλμένα ή όταν ένας διαιτητής είναι εκτός θέσης και δεν έχει την δυνατότητα να πάρει μια τεκμηριωμένη απόφαση. 
Είναι λάθη και παραλείψεις.
Υπάρχουν 2 αμαρτίες στην διαιτησία.
- Όταν κάνουμε λάθος σφύριγμα
- Όταν δεν σφυρίζουμε ενώ θα έπρεπε
Η μεγαλύτερη από τις 2 είναι η πρώτη, επειδή τιμωρούμε κάποιον για κάτι που δεν έκανε.


Το no-call δεν είναι ένα λάθος. Είναι μια συνειδητή απόφαση μη παρέμβασης.
Οι διαιτητές αντιμετωπίζουν 2 κύριες καταστάσεις όπου το no-call είναι η κατάλληλη απόφαση.
- Στην πρώτη κατάσταση υπάρχει το σενάριο της "γκρίζας ζώνης" όπου οι συνθήκες παραβίασης των κανόνων είναι διφορούμενες και δεν δικαιολογούν παρέμβαση.
- Στην δεύτερη περίπτωση, η παραβίαση των κανόνων είναι εμφανής, αλλά υπάρχουν άλλοι παράγοντες που προτρέπουν τον διαιτητή να μην παρέμβει. 
Αυτό μπορεί να είναι μια διακινδυνευμένη στιγμή, μια στιγμή ρίσκου για ένα σφύριγμα, διότι ο διαιτητής μπορεί να χρειαστεί να δικαιολογήσει μια απόφαση όχι για να επιβάλλει ένα κανόνα, αλλά διότι χρησιμοποιεί ορθές τεχνικές διαχείρισης.
Δύσκολες δηλαδή αποφάσεις για ανώτερους διαιτητές. 
Αλλά είναι αυτό που κάνει την διαφορά.

Στα χαμηλότερα επίπεδα είναι πιθανόν οι διαιτητές να μην χρησιμοποιούν το no-call, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εξήγηση θα χρειαστεί χρόνο και μάλιστα πολύτιμο χρόνο παιχνιδιού.
Για να αλλάξει αυτό, θα πρέπει εκτός από τους διαιτητές, να εκπαιδευτούν και οι προπονητές και οι παίκτες σ’ αυτό, που στην ουσία είναι η πεμπτουσία της διαιτησίας και το 75% των αποφάσεων, όπως σε προηγούμενη ανάρτηση έχουμε αναφερθεί


Συνεχίζεται...