Το διαιτητικό σου στυλ έχει σημασία (2)

Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Στο προηγούμενο άρθρο μας που μπορείτε να δείτε εδώ, είχαμε τελειώσει με την ερώτηση:
"Ποιος είσαι όταν φοράς την στολή του διαιτητή;"

Σε γενικές γραμμές οι διαιτητές μπορούν να χωριστούν σε τρεις διακριτές μορφές:
Τον αυταρχικό, τον δημοκρατικό και τον laissez faire.

Μπορεί επίσης να εμπίπτουν σε ένα "eclectic style", χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό των παραπάνω στυλ, ανάλογα με το παιχνίδι και τις ομάδες που εμπλέκονται.
Ως επί το πλείστον όμως, οι διαιτητές έχουν ένα από τα 3 αρχικά και ξεχωριστά στυλ.

Αυταρχικοί διαιτητές
Όταν ακούγεται ο όρος "αυταρχικός" συχνά είναι πιθανόν να το συσχετίσουμε με τον όρο "δικτάτορας".
Αυτό όμως που ισχύει και εμείς θέλουμε να αναδείξουμε είναι ότι βασικά "αυταρχικός" είναι όποιος στην ουσία προσεγγίζει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. 

Αυτό που οι Αμερικάνοι εννοούν όταν λένε "a my way or the highway approach".
Εφαρμόστε το στην διαιτησία και θα φανερωθεί εκείνος ο τύπος διαιτητή που αναλαμβάνει κάθε είδους ευθύνη πριν από το πρώτο σφύριγμα και μέχρι την κόρνα της λήξης ενός αγώνα.

Ο "αυταρχικός" διαιτητής αποφασίζει τον τρόπο με τον οποίο θα διαιτητευτεί το παιχνίδι και το υπαγορεύει ή το απαιτεί, όχι μόνον από τους προπονητές αλλά και από την "δική" του ομάδα των διαιτητών.

Συνήθως δεν υπολογίζει ή καλύτερα δεν επιτρέπει να συμμετέχει κανένας άλλος στην διαδικασία λήψης αποφάσεων, ακόμη και κάποιος από τους βοηθούς διαιτητές.
Αναπόσπαστα, φροντίζει να εφαρμοστούν 100% οι κανόνες που ορίζονται από το εγχειρίδιο του κανονισμού και από την επιτροπή κάθε πρωταθλήματος.

Εάν είσαι μέλος ενός πληρώματος διαιτητών που ο leader είναι αυταρχικός, μάλλον θα αισθανθείς μια πρόσθετη πίεση γνωρίζοντας ότι υπάρχει μηδενική ανοχή για οτιδήποτε – ακόμη και στα λάθη σου – κάτι που τελικά σημαίνει ότι "πρέπει να κάνεις την τέλεια διαιτησία".
Και βέβαια γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι πρέπει να είσαι "yes" διαιτητής.
Αυτό που λέει ο επικεφαλής είναι Νόμος.

Οι παίκτες και οι προπονητές θα αντιληφθούν γρήγορα ότι υπάρχει μικρή πιθανότητα ο αυταρχικός διαιτητής να σεβαστεί την ελευθερία τους να εκφράσουν τις απόψεις τους ή την δυσαρέσκειά τους. 

Το πρόβλημα, με αυτό το είδος του στυλ διαιτησίας, είναι ότι η επικοινωνία όχι μόνον δεν θα λύσει πιθανά προβλήματα αλλά ίσως είναι η αιτία να τα διογκώσει.
Στην πραγματικότητα δημιουργεί συγκρούσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. 

Όλοι οι άνθρωποι θέλουν ελεύθερα να εκφράζουν τις απόψεις τους με σεβασμό – ο οποίος είναι ανταποδοτικός – και οπωσδήποτε να ακουστούν στο πλαίσιο που είναι δυνατόν.
Όταν κάποιος φωνάζει δίνοντας εντολές ή επιβάλλοντας πώς τα πράγματα πρέπει να γίνουν, χωρίς να αναγνωρίζει τα συναισθήματα και την συμβολή των άλλων, υπονομεύει κάθε αντίληψη περί σεβασμού, ανεξάρτητα από το πόσο ισχυρός είναι.

Η επιβολή των κανόνων είναι απαραίτητη.
Αλλά το να ενεργείς ως διαιτητής αυταρχικά, είναι πιθανόν – σπάνια δεν συμβαίνει – να δημιουργήσει συγκρούσεις και αναταραχές.
Και τελικά η λογική "Do as I say or else!" δεν κάνει το παιχνίδι ευχάριστο για κανέναν.

Συνεχίζεται...