Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019

Είναι βαριά η "καλογερική"...




Διάβασα κι εγώ την απάντηση στο εκπαιδευτικό video της 30.06.2019.

Στην αρχή ησύχασα.
Δεν είχα κάνει λάθος όταν απαντούσα. Όμως...


Όμως η απάντηση με εξέπληξε: 

“Την απάντηση μπορείτε να την δώσετε μόνο εσείς με τον τρόπο που θα σφυρίξετε τον αγώνα...”

Προβληματίστηκα.
Και μετά “είδα” τα αποσιωπητικά στο τέλος της…
Και προβληματίστηκα ακόμη περισσότερο!

Μπήκα στην θέση του προπονητή. 
Άβυσσος.
Άβυσσος γιατί:
- Πρέπει στον συγκεκριμένο αγώνα να διαπιστώσω “πώς” έχουν αποφασίσει να σφυρίξουν οι διαιτητές.
- Θα “χάσω” την ησυχία μου για τουλάχιστον 5-6 φάσεις μέχρι να αντιληφθώ.
- Αυτό θα πρέπει να το κάνω σε κάθε αγώνα.
- Επίσης θα πρέπει να “τσεκάρω” το μίγμα της ομάδας των διαιτητών.
- Πόσο τελικά εφικτό είναι να κάνω την δουλειά μου αναπόσπαστος και χωρίς να αμφιταλαντεύομαι με τις αποφάσεις των διαιτητών;

Αμέσως μετά σκέφτηκα ως διαιτητής:
- To pre game είναι πολύ σημαντικό ειδικά για τέτοιου είδους καταστάσεις.
- Γιατί πρέπει να αποφασίζουμε εμείς ενώ θα μπορούσαμε να πάρουμε οδηγίες στην αρχή των πρωταθλημάτων και σε μηνιαία, εβδομαδιαία ακόμη και σε ημερήσια βάση ώστε να ξεκαθαρίσουν τέτοιου είδους αποφάσεις μας;

Γιατί έχουν άδικο είτε ο προπονητής είτε ο διαιτητής;

Υστερόγραφο. Σκέφτηκα ν' αλλάξω και τον τίτλο του άρθρου σε: "Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά." 
Αλλά προς Θεού, δεν στοχοποιώ κανέναν. 
Τώρα, όποιος έχει την μύγα ας μυγιάζεται...