Το ιστολόγιο λειτουργεί στο περιβάλλον του Google Blogger και ο Blogger χρησιμοποιεί cookies για την παροχή των υπηρεσιών, την ανάλυση της επισκεψιμότητας και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας του χρήστη. Με την περιήγηση στο ιστολόγιο αποδέχεστε τη χρήση των cookies.

Σάββατο 24 Αυγούστου 2019

Η αντιμετώπιση των "σχέσεων" είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της διαιτησίας



Κανένας διαιτητής, όταν αποφάσιζε να ασχοληθεί με την διαιτησία, δεν γνώριζε πόσο σπουδαίο είναι το κομμάτι της επικοινωνίας.
Από τους πρώτους όμως αγώνες μας όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η αντιμετώπιση των σχέσεων είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι της διαιτησίας.



Και ενώ η “Επικοινωνία” είναι πολλά χρόνια πλέον Ακαδημαϊκή μάθηση, δεν έχει ακόμη βρεθεί ο τρόπος εκείνος, ώστε στην εκπαίδευση των διαιτητών να δοθεί και ο χώρος αλλά και ο κατάλληλος χρόνος που θα βοηθήσει τους διαιτητές να ανταπεξέλθουν.

Απευθυνθήκαμε σε “ειδικούς” της επικοινωνίας, συζητήσαμε, προβληματίσαμε με τις ερωτήσεις μας και καταθέτουμε μερικά σημεία αυτών των συζητήσεων, έχοντας λάβει σοβαρά υπ’ όψιν την ιδιαιτερότητα του θέματος. 
Καμιά "συμβουλή" βέβαια δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσει την έλλειψη των απαιτουμένων μαθημάτων επικοινωνίας στους διαιτητές, που επιμένουμε ότι θα έπρεπε να επιμεληθεί, να οργανώσει και να συμπεριλάβει σε τακτικά μαθήματά της η ΟΔΚΕ στο καλεντάρι της.

- Μην βιάζεσαι να απαντήσεις.
Άσε τον “συνομιλητή σου να μιλήσει.
Μην τον διακόπτεις. Αυτό επιδεινώνει την κατάσταση.
Μην χρησιμοποιείς λέξεις όπως “αλλά” ή “ωστόσο”, γιατί ακυρώνουν το πρώτο μέρος της πρότασής σου και μειώνουν το μήνυμα: “Καταλαβαίνω αυτό που μου επισημαίνετε, αλλά θα πρέπει…”.
Και εδώ ακριβώς η λέξη “αλλά”, μείωσε το αρχικό μήνυμα της θετικής σου δήλωσης “καταλαβαίνω”.


- Οι “έπαινοι” πρέπει να είναι διακριτικοί.
Μπορείς να συγχαίρεις τους αθλητές για τις προσπάθειές τους και να τους ενθαρρύνεις για το αθλητικό τους πνεύμα.
Αυτό βέβαια πρέπει να γίνει με διακριτικότητα και όχι “οπαδική διάθεση”.
Επιπλέον θα σε βοηθήσει, εάν αργότερα προκύψουν προβλήματα.


- Με όποιον κι αν έχεις να κάνεις εφάρμοσε τον “χρυσό κανόνα”.
“Do unto others as you would have them do unto you.”
Να χρησιμοποιείς τις λέξεις και τον τόνο της φωνής σου με λογική.
Η συνέπειά σου σε αυτό το κομμάτι θα σε βοηθήσει, ειδικά όταν θα χρειαστεί να χειριστείς δύσκολες καταστάσεις αποτελεσματικά.


- Δεν πειράζει να λες ότι έκανες λάθος.
Η ειλικρίνεια είναι η καλύτερή σου πολιτική.
Μην προσπαθήσεις ποτέ να ξεφύγεις από τον “μπελά” του λάθους.
Στην σημερινή εποχή το λάθος ανακαλύπτεται και εύκολα και γρήγορα.
Τα ψέματα είναι που τροφοδοτούν τις αρνητικές αντιλήψεις για τους διαιτητές.
Μια “old school” σκέψη στην διαιτησία ήταν: “Μην παραδεχτείς ποτέ ένα λάθος σου”.
Αυτή η θεωρία δεν υφίσταται και δεν ισχύει πλέον.
Η παραδοχή του λάθους θα εμπνεύσει περισσότερο σεβασμό από ότι εάν προσπαθήσεις να είσαι “διφορικός” διαστρεβλώνοντας την αλήθεια.
Οι περισσότεροι προπονητές και καταλαβαίνουν αλλά και γνωρίζουν ότι η απόφασή σου δεν αλλάζει αν δεν το επιτρέπει ο κανονισμός.
Εάν βέβαια το κάνεις αρκετά συχνά, τότε θα πρέπει να γνωρίζεις ότι η “φήμη” σου θα υποφέρει.


- Εάν ένας παίκτης ή ο προπονητής “αναζητά” να σου μιλήσει, άκουσέ τον.
Εάν χρειάζεται να απαντήσεις, απάντησε σύντομα.
Μην χρησιμοποιήσεις τον σαρκασμό σου και, εφ’ όσον επιλέξεις να τον ακούσεις, μην τον αγνοήσεις.
Δώσε να καταλάβει ότι κατανόησες αυτό που ήθελε να σου πει. Αυτό δεν σημαίνει παραδοχή σφάλματος. Απλώς δείχνει ότι ακούς, αφού τις περισσότερες φορές κάθε άνθρωπος αυτό που επιθυμεί είναι απλώς να ακούγεται.


- Χρησιμοποίησε το χαμόγελό σου ή το χιούμορ σου για να αφοπλίσεις μια δυνητικά ευμετάβλητη κατάσταση.
Πρόσεξε όμως. 
Αυτό που εκείνη την στιγμή θεωρείς αστείο, ίσως δεν είναι για εκείνον στον οποίο απευθύνεσαι. Έτσι θα προσθέσεις άλλο ένα πρόβλημα.
Ωστόσο ένα χαμόγελο μπορεί να λειτουργήσει και να αποφορτίσει.
Αυτό που με βεβαιότητα πρέπει να αποφύγει κάθε διαιτητής είναι το joke-telling.
Είναι απλά πολύ επικίνδυνο γιατί οι άνθρωποι διαφέρουν σε αυτό που τους διασκεδάζει.
Να είσαι φειδωλός με το χιούμορ.


- Μην ξεστομίσεις ποτέ την φράση “είναι απλώς ένα παιχνίδι”.
Λίγες φράσεις κάνουν τους συμμετέχοντες να εξοργιστούν γρηγορότερα από αυτήν.
Κάθε αγώνας είναι κρίσιμης σημασίας, ανεξάρτητα από το επίπεδο.
Ο προπονητής θα την θεωρήσει υποτιμητική και ο αθλητής εξευτελιστική.