Ως εκ τούτου, οι νέοι διαιτητές κατ’ αρχήν, επικεντρώνονται στην κατάλληλη τοποθέτησή τους στο γήπεδο, κατά την διάρκεια του αγώνα.
Και σχεδόν αποκλειστικά, αυτό είναι που θα τους βοηθήσει να παρατηρήσουν, ώστε να ανακαλύψουν κάθε παράνομη συμπεριφορά σύμφωνα με τους κανόνες.
Αυτό είναι λογικό εν μέρει...
Το επικίνδυνο αυτής της συγκέντρωσης του διαιτητή είναι ότι μπορεί να τον μετατρέψει σε “αστυνομικό”.
Αυτό θα συμβεί εάν πιστέψει ότι η δουλειά του είναι να συλλαμβάνει “παρανόμους”.
Και δεν έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν: “Don’t go into the game looking for fouls”.
Γιατί όμως αρκετοί διαιτητές διαθέτουν υπερβολική ευαισθησία στα φάουλ;
Αυτό είναι λογικό εν μέρει...
Το επικίνδυνο αυτής της συγκέντρωσης του διαιτητή είναι ότι μπορεί να τον μετατρέψει σε “αστυνομικό”.
Αυτό θα συμβεί εάν πιστέψει ότι η δουλειά του είναι να συλλαμβάνει “παρανόμους”.
Και δεν έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν: “Don’t go into the game looking for fouls”.
Γιατί όμως αρκετοί διαιτητές διαθέτουν υπερβολική ευαισθησία στα φάουλ;
Απάντηση: Γιατί είναι θέμα “σκεπτικού” και μη ύπαρξης φιλοσοφίας.
Το βιβλίο κανονισμών παιδιάς μας “σπρώχνει” να ψάξουμε για φάουλ.
Το βιβλίο κανονισμών παιδιάς μας “σπρώχνει” να ψάξουμε για φάουλ.
Αυτό συμβαίνει υποσυνείδητα γιατί ορίζει τα σφάλματα με μεγάλη ακρίβεια (tripping, holding, obstruction, charging).
Ο διαιτητής χρειάζεται πολλούς αγώνες ώστε – εάν είναι έξυπνος – να αντιληφθεί και να διακρίνει τι χρειάζεται, ώστε να διαιτητεύσει ομαλά και δίκαια.
Ένας “slow learner” δεν θα φτάσει ποτέ σε τέτοιο επίπεδο.
Ο κύριος σκοπός της διαιτησίας είναι να βοηθήσει, έτσι ώστε να διεξαχθεί κάθε αγώνας ομαλά και δίκαια.
Ο διαιτητής χρειάζεται πολλούς αγώνες ώστε – εάν είναι έξυπνος – να αντιληφθεί και να διακρίνει τι χρειάζεται, ώστε να διαιτητεύσει ομαλά και δίκαια.
Ένας “slow learner” δεν θα φτάσει ποτέ σε τέτοιο επίπεδο.
Ο κύριος σκοπός της διαιτησίας είναι να βοηθήσει, έτσι ώστε να διεξαχθεί κάθε αγώνας ομαλά και δίκαια.
Και αυτή είναι η “συμπαγής” και “περιεκτική” φιλοσοφία που πρέπει να διέπει κάθε διαιτητή.
Υπάρχει μεταξύ των διαιτητών – δυστυχώς – ένα slogan:
“See a foul, call a foul.”
Υπάρχει μεταξύ των διαιτητών – δυστυχώς – ένα slogan:
“See a foul, call a foul.”
Όσο πιο σύντομα απομονώσεις από το μυαλό σου αυτή την βλακεία, τόσο πιο γρήγορα θα βαδίσεις τον δρόμο για να γίνεις ένας σπουδαίος διαιτητής.
Γιατί οι διαιτητές βοηθούν τους αθλητές.
Τους προτρέπουν να “ευθυγραμμιστούν” με τους κανόνες. Και το κάνουν ομαλά και ξεκάθαρα.
Τους μιλούν και τους βοηθούν με λογικό τρόπο.
Η αντιμετώπιση των αθλητών δεν γίνεται χωρίς να συντονιστεί ο διαιτητής και στην γλώσσα και στον τόνο αλλά και στην επιλογή των λέξεων.
Η αντιμετώπιση των αθλητών δεν γίνεται χωρίς να συντονιστεί ο διαιτητής και στην γλώσσα και στον τόνο αλλά και στην επιλογή των λέξεων.
Σε διαφορετική περίπτωση μην αναρωτιέσαι γιατί δεν κέρδισες ποτέ τον σεβασμό τους.
Οι Αμερικανοί λένε: “Make primary responsibility prime.”
Αυτό είναι φιλοσοφία.