Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών
Η Διαιτησία είναι μια συναισθηματική πρόκληση.
Βέβαια το σύνηθες είναι ότι όλοι ενδιαφέρονται για την κατάρτιση των βασικών αρχών.
Η ουσία είναι ότι θα έπρεπε να είχε αναπτυχθεί από τους έχοντες την ευθύνη της ανάπτυξης της διαιτησίας του μπάσκετ, μια μακροπρόθεσμη διαδικασία.
Ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο είναι σχεδόν "τίποτα"…
Στην διαιτησία υπάρχει μια τεχνική πλευρά και μια συναισθηματική.
Η γενική πρόκληση σήμερα, είναι η υπέρβαση της τεχνικής πλευράς και μόνον. Έτσι δίδεται η εντύπωση ότι ενώ είναι ένα τμήμα της κατάρτισης των διαιτητών, είναι και πανάκεια για την ανάπτυξή τους.
Το "Trainer blockage" μπορεί να ακούγεται στους περισσότερους από εμάς σαν ένας περίεργος όρος.
Οι εκπαιδευτές διαιτησίας όμως – εάν υπάρχουν τέτοιοι στην Ελλάδα – , τείνουν να καταλαβαίνουν τα πράγματα μέσα από τον δικό τους "προσωπικό φακό" και ανάλογα με το επίπεδό τους θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες – ακόμη και να εκπαιδευτούν – προς την κατεύθυνση της συνάντησης των διαιτητών στο επίπεδό τους.
Συνήθως ψάχνουμε την συναισθηματική νοημοσύνη στους διαιτητές… Στους Εκπαιδευτές;
Λοιπόν, η συναισθηματική νοημοσύνη έχει 3 κύρια συστατικά: Αυτογνωσία, Αυτορρύθμιση και Ενσυναίσθηση.
Πρώτον και κατά κύριο λόγο, ένα Εκπαιδευτής πρέπει να αποκτήσει αυτογνωσία. Ο τρόπος με τον οποίο ένας Εκπαιδευτής πλαισιώνει μια συνεδρία, οδηγεί άμεσα στο πόσο αποτελεσματικά οι εκπαιδευόμενοι απορροφούν και συμμετέχουν στα μαθήματα.
Ένα "blank face" δεν μεταδίδει μηνύματα. Πρέπει να υπάρχει διάθεση επαναρύθμισης, να γίνονται ερωτήσεις και βεβαίως να υπάρχει ενδιαφέρον διερεύνησης σε περίπτωση έλλειψης κατανόησης.
Ένα "blank face" δεν μεταδίδει μηνύματα. Πρέπει να υπάρχει διάθεση επαναρύθμισης, να γίνονται ερωτήσεις και βεβαίως να υπάρχει ενδιαφέρον διερεύνησης σε περίπτωση έλλειψης κατανόησης.
Αυτορρύθμιση
Δεύτερον, οι διαιτητές χρειάζονται προσωπική αυτορρύθμιση. Τι σημαίνει αυτό;
Δεν είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί. Πρέπει να αναπτυχθεί στο γήπεδο και σε πραγματικές καταστάσεις, που διαμορφώνονται από ένα αγχωτικό περιβάλλον. Και βέβαια μιλάμε για την ρύθμιση των συναισθημάτων των διαιτητών και την επανεξισορρόπησή τους.
Τέλος, υπάρχει και η ενσυναίσθηση.
Δεν είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί. Πρέπει να αναπτυχθεί στο γήπεδο και σε πραγματικές καταστάσεις, που διαμορφώνονται από ένα αγχωτικό περιβάλλον. Και βέβαια μιλάμε για την ρύθμιση των συναισθημάτων των διαιτητών και την επανεξισορρόπησή τους.
Τέλος, υπάρχει και η ενσυναίσθηση.
Αυτό απαιτεί από τον διαιτητή να δει τα πράγματα με τον τρόπο που οι άλλοι τα βλέπουν και να αναπτύξει μια βαθύτερη κατανόηση του τι ακριβώς βλέπουν και αισθάνονται οι άλλοι.
Και βέβαια, οι διαιτητές πρέπει να διαθέτουν ίδια επίπεδα ενσυναίσθησης μεταξύ τους, ώστε να συνδεθούν προκειμένου να βελτιώσουν την γενική τους απόδοση.
Πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι διαιτητές θα εκπαιδευτούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες των αγώνων με προσωπικές τέτοιου επιπέδου στρατηγικές, για να εξελιχθούν.
Σαφώς ισχύει το "Μάθε από το παρελθόν. Εφάρμοσέ το στο Μέλλον."
Πρέπει όμως να συνδέσουμε το μυαλό με την καρδιά. Και όχι τυχαία…
Κυρίως λοιπόν, πρέπει να εκπαιδεύσουμε Εκπαιδευτές που, κατά την προσωπική μας εκτίμηση, δεν υπάρχουν για να καλύψουν το κενό που δημιουργείται προκειμένου να διδαχθεί αυτή η πολύτιμη σύνδεση.
Και βέβαια, οι διαιτητές πρέπει να διαθέτουν ίδια επίπεδα ενσυναίσθησης μεταξύ τους, ώστε να συνδεθούν προκειμένου να βελτιώσουν την γενική τους απόδοση.
Όλο αυτό το κομμάτι της εκπαίδευσης δεν μπορεί να "μείνει πίσω".
Πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι διαιτητές θα εκπαιδευτούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες των αγώνων με προσωπικές τέτοιου επιπέδου στρατηγικές, για να εξελιχθούν.
Σαφώς ισχύει το "Μάθε από το παρελθόν. Εφάρμοσέ το στο Μέλλον."
Πρέπει όμως να συνδέσουμε το μυαλό με την καρδιά. Και όχι τυχαία…
Κυρίως λοιπόν, πρέπει να εκπαιδεύσουμε Εκπαιδευτές που, κατά την προσωπική μας εκτίμηση, δεν υπάρχουν για να καλύψουν το κενό που δημιουργείται προκειμένου να διδαχθεί αυτή η πολύτιμη σύνδεση.