Τα "κακά παιδιά": Οι διαιτητές που επιβάλλουν τους κανόνες ή αυτοί που τους αγνοούν;

        Ο Κόσμος των Ελλήνων Διαιτητών

Πολλοί από εμάς, έχουν την εντύπωση ότι ο αντίκτυπος της διαιτησίας μας περιορίζεται την ώρα του αγώνα και μέχρι την στιγμή που θα αποχωρήσουμε από το γήπεδο.
Κι όμως… Οι αποφάσεις μας μένουν εκεί, ακόμη κι όταν φύγουμε.

Όλοι μας πάντως, μπαίνουμε στο γήπεδο νοιώθοντας σίγουροι και με μεγάλη επιθυμία να προσπαθήσουμε αντάξια με τις ικανότητές μας, ελπίζοντας να ενεργοποιήσουμε τις καλύτερες δεξιότητές μας.
Μέχρι την στιγμή που εκείνο το σφύριγμα οδηγεί σε έκρηξη...

Κι ακούς τις λέξεις που μας κολλάνε στον τοίχο όλους! 

Το συνηθισμένο ρεφραίν: "Οι προηγούμενοι διαιτητές, μας είπαν ότι δεν είναι έτσι..." 

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι προπονητές, οι παίκτες, ακόμη και οι φίλαθλοι, θα προσπαθήσουν να χαλάσουν το μυαλό μας και να κάνουν σχόλια τέτοιου είδους, στην προσπάθειά τους να επηρεάσουν την επόμενη απόφασή μας, ή να αποφύγουν διορθωτικές ενέργειες.

Και βέβαια υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές, που ξέρεις ότι ο προπονητής ή ο παίκτης έχουν δίκιο, αλλά όχι με βάση τον κανονισμό.

Εν ολίγοις δηλαδή, αυτά τα θέματα που συνεχίζουν να εμφανίζονται, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά εργάζεσαι για να είσαι συνεπής, απλά επειδή ισχύουν με βάση τον κανονισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα;  Οι προπονητές που αρνούνται να εγκαταλείψουν την απαγορευμένη γι αυτούς περιοχή και κάθε φορά επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά...
Και αυτό να συνεχίζει να συμβαίνει, παρά τις όποιες συζητήσεις στις συναντήσεις με τους διαιτητές. 

Ίσως τελικά φαίνεται ότι όλοι το γνωρίζουν και απλώς δεν το βλέπουν ως ένα ζήτημα που αξίζει την προσοχή τους.
Συχνά μάλιστα θεωρείται τόσο μικρής σημασίας, που ο ευκολότερος τρόπος για να χειριστείς ένα τέτοιο θέμα που προκύπτει, είναι να παριστάνεις τον τυφλό.

Και όλο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ανοησία.
Η παράβλεψη ενός θέματος που μπορεί να χρειάζεται προσοχή, είναι στην πραγματικότητα ότι όλοι αυτοί οι διαιτητές με την στάση τους, δηλώνουν ότι είναι πολύ τεμπέληδες για να επιβάλουν όλους τους κανόνες και με πρόφαση την αστειότητα του "πνεύματος του αγώνα", αποφασίζουν από μόνοι τους τι πραγματικά απαιτεί την παρέμβασή τους. 

Και βέβαια μαζί τους ευθύνονται και όσοι δεν έχουν αντιληφθεί την ουσία που εμπεριέχεται στο "πνεύμα" όχι του αγώνα, αλλά του κανονισμού παιδιάς.
Με τον τρόπο αυτό, εκθέτουν τους επόμενους διαιτητές, οι οποίοι προσπαθώντας να λειτουργήσουν με τον σωστό τρόπο, γίνονται η αφορμή να κλιμακωθεί μια δυσάρεστη κατάσταση.
Ποιοι είναι τα "κακά παιδιά"; 

Οι διαιτητές που επιβάλλουν τους κανόνες, ή οι διαιτητές που τους αγνοούν;

Αυτοί που επιβάλλουν τους κανόνες θεωρούνται ως αυτοί που επικεντρώνονται στις λεπτομέρειες. Κοιτούν τα δέντρα και όχι το δάσος.
Στο ίδιο όμως πνεύμα, τα δέντρα είναι αυτά που προκαλούν το πρόβλημα και όχι ολόκληρο το δάσος.

Την επόμενη φορά, στο επόμενο παιχνίδι σου, σκέψου, όχι μόνον εκείνους που ήδη έχουν διαιτητεύσει τις ομάδες πριν από εσένα, αλλά και όσους διαιτητές θα έρθουν μετά από εσένα.
Η "αδυναμία" σου θα καταγραφεί στο μυαλό αυτών των ομάδων και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, ώστε να την χρησιμοποιήσουν ως πλεονέκτημα στο μέλλον για τους επόμενους διαιτητές.
Οι προπονητές και οι παίκτες λατρεύουν αυτές τις "gotcha moments".

Εάν δεν θέλεις οι προηγούμενοι διαιτητές να σε έχουν "πουλήσει" με την αποτυχία τους, μη γίνεις ένοχος για το ίδιο πράγμα.
Η εξαιρετική απόδοσή μας ξεκινά από την συνέπειά μας ως μεγαλύτερη ομάδα.